Αμνησία: πάθηση του μυαλού. Αλλά και πηγή έμπνευσης για τη λογοτεχνία. Η αλήθεια είναι πως το πολιτικό θρίλερ δεν με ενθουσιάζει ως κατηγορία και θεματολογία της μυθιστοριογραφίας. Θα προτιμούσα τις αντίστοιχες ταινίες που όμως δεν είναι βασισμένες σε ιστορίες που έχουν προηγουμένως αποτυπωθεί στο χαρτί. Ωστόσο, το μυθιστόρημα Αμνησία (Amnesia στα Ισπανικά) του Αργεντίνου συγγραφέα Federico Axat σε καθηλώνει, διότι μία παροδική κατάσταση αμνησίας πυροδοτεί ένα πολιτικό θρίλερ. Παρά τον όγκο του (η ισπανόφωνη έκδοση έχει 459 σελίδες) διατηρεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη του από την πρώτη μέχρι κυριολεκτικά την τελευταία σελίδα του, σε σημείο που δεν επιθυμείς να διακόψεις την ανάγνωση μέχρι να μάθεις τι έχει συμβεί σε αυτήν την περίπλοκη ιστορία, ποιοι είναι οι καλοί, ποιοι οι κακοί ή αν όλοι κρύβουν μυστικά. Και όντως, καθώς το διάβαζα, σκεφτόμουν πως θα μπορούσε να αποτελέσει το σενάριο ταινίας του Hollywood ή μιας αστυνομικής σειράς.
Το βιβλίο ξεκινάει στο εσωτερικό ενός σπιτιού όπου ένας νεαρός άντρας ξυπνάει στον καναπέ του σαλονιού και αντικρίζει στη μία μεριά ένα άδειο μπουκάλι και στην άλλη το πτώμα μιας γυναίκας, άγνωστης στον ίδιο. Πιο πέρα κείτεται ένα πιστόλι, το φονικό όπλο. Σαστισμένος και δίχως να μπορεί να θυμηθεί τι έχει συμβεί τις τελευταίες ώρες τρέχει στο δάσος να απαλλαγεί από το μπουκάλι (πρώην αλκοολικός γαρ που είχε υποσχεθεί στην οικογένειά του να παραμείνει για πάντα νηφάλιος και μακριά από το αλκοόλ) αλλά και για να βάλει σε μία τάξη τις σκέψεις του. Όταν επιστρέφει, το πτώμα έχει εξαφανιστεί. Ήταν ένα όνειρο; Αν όχι, ποιος παρενέβη για να δώσει άλλη τροπή στα γεγονότα; Και γιατί ο ήρωας δεν θυμάται τίποτα; Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει μία μεγάλη περιπέτεια στην οποία εμπλέκονται συνεχώς νέα πρόσωπα με αποτέλεσμα τα συμβάντα να διαδέχονται το ένα το άλλο με μεγάλη ταχύτητα κάνοντας την κατάσταση ακόμη πιο περίπλοκη. Μία δολοφονία που αρχικά θα μπορούσε να θεωρηθεί, από τον ανίδεο αναγνώστη, ερωτικού χαρακτήρα, μετατρέπεται σε πολιτικό θρίλερ. Ο συγγραφέας εντάσσει μέσα στη διήγηση αρκετά flash back, την κατάλληλη στιγμή, εν μέρει για να εξηγήσει γεγονότα του τρέχοντος χρόνου και άλλοτε για να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για τις σχέσεις του πρωταγωνιστή με άλλα πρόσωπα της ιστορίας. Η επιλογή αυτή γίνεται με αρκετή μαεστρία και αυξάνει την αγωνία του αναγνώστη να φτάσει στην αποκάλυψη της αλήθειας. Αν και στην πορεία πολλά δεδομένα ανατρέπονται και κάτι που είχε παρουσιαστεί ως συμβάν βέβαιο τελικά αποκαλύπτεται πως δεν ήταν.
Ο Federico Axat είναι ιδιαίτερα γνωστός στην πατρίδα του και με το προηγούμενο βιβλίο του (“Τελευταία έξοδος”, “La última salida” στα Ισπανικά) πέτυχε διεθνή αναγνώριση αφού το συγκεκριμένο βιβλίο του μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως η πλοκή του μυθιστορήματος “Αμνησία” λαμβάνει χώρα κάπου στις ΗΠΑ, σε πόλεις που μάλλον δεν υπάρχουν με τα ονόματα που παρουσιάζονται, ενώ οι χαρακτήρες είναι όλοι Αμερικανοί. Γιατί άραγε να έκανε μία τέτοια επιλογή ένας Νότιο-Αμερικανός συγγραφέας; Φυσικά, το ερώτημα δεν απαντάται μέσα στο βιβλίο ή κάπου αλλού. Μόνο ο ίδιος ο συγγραφέας θα μπορούσε να μας δώσει απαντήσεις, αν υπάρχουν. Στα ελληνικά, το μυθιστόρημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση της Αγγελικής Βασιλάκου.
