Πύδνα Πιερίας:η σημαντικότερη πόλη της μεσαιωνικής Πιερίας

Πύδνα Πιερίας και ιστορία

Η πρώτη ονομασία της Αρχαίας Πύδνας αναφέρεται ως “Κύδνα”, ωστόσο, όμως δεν μας είναι γνωστό το πότε ιδρύθηκε. Επί της βασιλείας του Αλεξάνδρου Α’ μέχρι και της αποστασίας των Πύδνιων το 410 π.Χ., αποτελούσε τμήμα του μακεδονικού κράτους.

Πριν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και ενώ βασιλιάς της Μακεδονίας ήταν ο Πέρδικκας Β’, η πόλη πολιορκήθηκε από τον στρατηγό Καλλία και τους Αθηναίους. Μετά την απόπειρα αποστασίας της Πύδνας από την Μακεδονία, ο βασιλιάς Αρχέλαος (413-399 π.Χ.) την πολιόρκησε ξανά και την επανέφερε υπό μακεδονική κυριαρχία. Όμως, με τον θάνατό του οι Πύδνιοι απαλλάχθηκαν από τον μακεδονικό έλεγχο και συμμάχησαν με τους Αθηναίους. Επί Φιλίππου Β’ (359-336 π.Χ.) υποτάχθηκαν ξανά στους Μακεδόνες.

Advertisements

Διαβάστε επίσης  6+1 παλιά ελληνικά επαγγέλματα που εξαφανίστηκαν

Με τις ανασκαφές που ακολούθησαν, αποκαλύφθηκαν εκατοντάδες τάφοι της πρώιμης εποχής του σιδήρου, της κλασικής, της ελληνιστικής και της ρωμαϊκής εποχής. Πολλοί από τους τάφους ήταν ασύλητοι και έδωσαν πλούσια ευρήματα όπως, σιδερένια και χάλκινα όπλα, κοσμήματα από χρυσό, ασήμι και χαλκό, πήλινα, γυάλινα, ασημένια και ορειχάλκινα αγγεία, πήλινα ειδώλια, νομίσματα κ.α. Πρόκειται για μερικά από τα πιο αξιόλογα σύνολα ευρημάτων που βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια από την μακεδονική εποχή. Πρόσφατα επίσης, στην ευρύτερη περιοχή της Πύδνας η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τον τάφο της Ολυμπιάδας, μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία δολοφονήθηκε με εντολή του Κάσσανδρου.

Η μάχη της Πύδνας και το τέλος του μακεδονικού κράτους

Στις 22 Ιουνίου 168 π.Χ. στην Πύδνα Πιερίας έλαβε χώρα η μάχη μεταξύ Ρωμαίων και Μακεδόνων, η οποία αποτέλεσε τη τελευταία αποφασιστική μάχη του Τρίτου Μακεδονικού πολέμου (171-168 π.Χ.). Η έκβαση της σήμανε την οριστική υποταγή της Ελλάδας στους Ρωμαίους.

Το 171 π.Χ. μετά από την κήρυξη πολέμου από τον βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα, οι Ρωμαίοι εκστράτευσαν με επικεφαλής τον ύπατο Αιμίλιο Παύλο. Μετά από πολύχρονες μάχες, οι Ρωμαίοι κατάφεραν να περάσουν την κοιλάδα των Τεμπών, να κυριέψουν το Λιτόχωρο και τελικά να εξαναγκάσουν τους Μακεδόνες σε υποχώρηση ως την περιοχή της Αρχαίας Πύδνας. Τον Ιούνιο του 168 π.Χ. μετά από επίθεση των Μακεδόνων, οι Ρωμαίοι αναγκάστηκαν αρχικά να υποχωρήσουν. Ωστόσο όμως, σύντομα προχώρησαν σε αιφνιδιαστική αντεπίθεση. Εν τέλει, η μάχη οδήγησε σε μεγάλη ήττα των Μακεδόνων. Οι απώλειες ήταν τεράστιες και τελικά είχαν ως αποτέλεσμα την κατάλυση του κράτους και τον διαμελισμό των εδαφών.

Βυζαντινή περίοδος

Η Πύδνα Πιερίας βρισκόταν υπό ρωμαϊκή κυριαρχία μέχρι και την εποχή της Εικονομαχίας. Κατά τον 10^ο αιώνα ανήκε στο θέμα της Θεσσαλονίκης και η επισκοπή της υπαγόταν στην μητρόπολη Θεσσαλονίκης.

Το 1204 μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, την διοίκηση της περιοχής αναλαμβάνει ο Γοδεφρείδος Α’ Βιλλεαρδουίνος. Αργότερα, η διοίκηση παραχωρείται στον Λομβαρδό Ιππότη Φον Ντάουμ. Εκείνη την περίοδο ιδρύθηκε και η πρώτη καθολική εκκλησία με λατίνο επίσκοπο, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το 1423 και την κατάκτηση της περιοχής από τους Οθωμανούς.

Κατά την κυριαρχία των Φράγκων σημειώθηκαν πολλά έργα επισκευής του Κάστρου και των τειχών και οικοδομήθηκε ο μεγάλος πύργος. Το 1309, οι μισθοφόροι της Καταλανικής Εταιρείας λεηλάτησαν την πόλη, γεγονός που σήμανε το τέλος της φραγκοκρατίας. Τα μόνα κτίσματα που διατηρήθηκαν μερικώς είναι η πύλη του Κάστρου, τα θεμέλια του πανδοχείου, του λουτρού και μια μικρή μονόχωρη βασιλική, τα οποία ανακαλύφθηκαν σε ανασκαφή το 1983-1992. Επίσης, κατά τις ανασκαφές βρέθηκε μεγάλος αριθμός μαρμάρων και γλυπτών του 10^ου-11^ου αιώνα. Αργότερα, επί οθωμανοκρατίας πολλά απομεινάρια παλαιών κτιρίων επαναχρησιμοποιήθηκαν στην οικοδόμηση νεότερων κτισμάτων.

Υδροβιότοπος Αλυκής Κίτρους

Στην παραλία του Κίτρους, 5 χιλιόμετρα ανατολικά, στο ακρωτήριο Αθερίδα βρίσκεται η Αλυκή Κίτρους. Η λιμνοθάλασσα, συνολικής έκτασης 15 χιλιάδων στρεμμάτων, δημιουργήθηκε με φερτά υλικά από ρεμάτα και τον ποταμό Αλιάκμονα. Η Αλυκή Κίτρους θεωρείται το δεύτερο μεγαλύτερο μέρος παραγωγής αλατιού στην Ελλάδα μετά το Μεσολόγγι.

Η λιμνοθάλασσα είναι η μεγαλύτερη σε πλάτος και έκταση – τέτοιου είδους – περιοχή της Βορείου Ελλάδος. Σε οικοσυστήματα με υψηλή αλατότητα επιβιώνουν μόνο συγκεκριμένα είδη ζώων και φυτών. Μερικά από τα ειδικά προσαρμοσμένα είδη είναι το εντυπωσιακό φυτό “κρίνος της θάλασσας” που προστατεύεται με ειδική νομοθετική ρύθμιση. Κάποια από τα ζώα που βρίσκονται εκεί είναι το “Artemia Salina”, ένα είδος ανόστρακου καρκινοειδούς. Διεθνούς σημασίας είναι και η χουλιαρομύτα, η βαρβάρα, η αβοκέτα, το νεροχελίδονο, ο λεπτόραμφος γλάρος, ο μαυροκέφαλος γλάρος κ.α. Η Αλυκή Κίτρους εντάχθηκε στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο «Natura 2000» σε εφαρμογή της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ με σκοπό την προστασία της χλωρίδας και πανίδας της περιοχής.

Λασπόλουτρα

Ιδιαίτερα δημοφιλείς στο κοινό είναι και τα λεγόμενα “λασπόλουτρα”. Στα “τηγάνια”, τους χώρους δηλαδή όπου το θαλασσινό νερό εκτίθεται στον ήλιο προκειμένου να στεγνώσει και να μείνει το αλάτι, κρύβεται ένα μεγάλο μυστικό υγείας, το οποίο όσοι γνωρίζουν, δεν χάνουν ευκαιρία να το εκμεταλλευτούν για λασπόλουτρα και θεραπεία για διάφορες παθήσεις.

Οι ειδικές εγκαταστάσεις του εργοστασίου είναι ελεύθερες για χρήση από τους πολίτες. Χωρίς κανένα κόστος, οι επισκέπτες απολαμβάνουν ένα ζεστό μπάνιο στο αλμυρό νερό και πασαλείβονται με την μαύρη λάσπη. Όταν η λάσπη στεγνώσει, κάνουν πάλι μπάνιο στο ζεστό αλμυρό νερό. Η θεραπεία αυτή, ενδείκνυται για κακώσεις του σώματος, ακμή, μύκητες, ρευματικές, ορθοπεδικές, δερματολογικές, νευρολογικές και άλλες παθήσεις. Οι θεραπευτικές ιδιότητες αποδίδονται στην άνωση του νερού λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε αλάτι και στην ιαματική λάσπη η οποία περιέχει ανόργανα συστατικά και αντισηπτική ικανότητα. Προσφέρει ταυτόχρονα υγεία, ευεξία, τόνωση και χαλάρωση.

Αρχαία Πύδνα

Γενικός Τουριστικός Οδηγός Πιερίας