Στο χωριό για διακοπές! Αυτό το θέμα είναι ειδικότητα μου, μιας και είμαι παιδί του χωριού. Εκεί γεννήθηκα, εκεί μεγάλωσα, εκεί έχω όλες μου τις αναμνήσεις. Τις πρώτες βόλτες μου με τα ποδήλατα, τα παιχνίδια στη γειτονιά με τα παιδιά, το σχολείο, τα πρώτα φλερτ, οι βόλτες στην παράλια.
Είμαι ευλογημένη γιατί στο χωριό που μένω, τα έχεις όλα στα πόδια σου. Τα σχολειά τελείωναν και εμείς βγαίναμε στη γειτονιά,για παιχνίδι και ξεφάντωμα. Οι βόλτες στην παράλια ήταν το αγαπημένο μου, ήθελες γύρο καθόσουν έτρωγες, καλαμπόκι, σουβλάκι, παγωτό, μαλλί της γριάς, ό,τι τραβούσε η ψυχή σου το είχες.,
Κάναμε κόντρες με τα ποδήλατα, παίζαμε μπάλα στο γήπεδο (ήμουν πολύ καλή τερματοφύλακας), παίζαμε κορόιδο, κρυφτό,κυνηγητό,μήλα κ.α. Ένα τεράστιο παιχνίδι ήταν η μέρα μας. Φροντίζαμε να πηγαίνουμε για μπάνιο πρωί μέχρι το μεσημέρι, κάναμε ένα μπάνιο ντυνόμασταν, και βγαίναμε έξω στη γειτονιά να παίξουμε.
Γυρνούσαμε από σπίτι σε σπίτι, όλοι μας ήμασταν μια μεγάλη οικογένεια. Όλοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας, η θεία και ο θείος έτσι τους αποκαλούσαμε. Με φώναζαν να σκαρφαλώσω στη ροδιά να μαζέψω ρόδια και με κερνούσαν παγωτό. Σύκα, μούσμουλα, βερίκοκα, μούρα, βανίλιες, ροδάκινα, κεράσια, κορόμηλα, ό,τι λαχταράει η ψυχή σου έχει στο χωριό μου.
Τα μπάνια στη θάλασσα ήταν καθημερινό φαινόμενο. Λιώναμε μέσα με τις ώρες και παίζαμε. Πολύ παιχνίδι, πολύ παγωτό και λουκουμάδες. Γράφαμε σε χαρτί ποσά μπάνια είχαμε κάνει μέχρι τώρα, να δούμε ποιος είναι ο πρώτος. Μετράγαμε ακόμα και τα παγωτά που φάγαμε. Συγκρίναμε τα χεριά μας να δούμε ποιος μαύρισε περισσότερο.
Πολλές φόρες μας άφηνε η μαμά, να κοιμόμαστε σε σπίτια συγγενών μας η σε φίλες μας. Παίζαμε επιτραπέζια, χαρτιά, τάβλι μέχρι αργά το βράδυ. Κάτω από τις κουβέρτες κρυβόμασταν και λέγαμε τα μυστικά μας. Λέγαμε ποιο αγόρι από τη γειτονιά μας αρέσει, αν έχουμε φιλήσει κάποιον, μιλούσαμε για τα μαθήματα, το τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε κτλ.
Μεγαλώνοντας διαμορφώθηκαν τα πράγματα. Αλλάξαμε συνήθειες και ενδιαφέροντα. Ανυπομονούσαμε να τελειώσουμε το σχολείο, για να βγαίνουμε βόλτες με τις φίλες μας και τα αγόρια μας. Πηγαίναμε το πρωί για καφέ και περπάτημα στην παράλια. Περνάμε τα λεωφορεία και κατεβαίναμε κέντρο Θεσσαλονίκη και περπατούσαμε με τις ώρες. Χαζεύαμε τις βιτρίνες και λέγαμε τι θέλουμε να αγοράσουμε.
Εννοείται ότι συνέχεια κοιμόμασταν η μια στο σπίτι της άλλης. Εφοδιαζόμασταν με πακέτα τσιγάρα, μπύρες, αναψυκτικά πατατάκια και άγιος ο θεός. Δεν πηγαίναμε για ύπνο αν δεν πήγαινε 3 το πρωί. Αναλύαμε κάθε θέμα εξονυχιστικά παρέα. Ανεμελιά,εφηβεία και ξεγνοιασιά…
Έχω τόσες αναμνήσεις να θυμάμαι από τότε που ήμουν παιδί. Όταν ήμουν μικρή ήθελα να φύγω από δω, να πάω στην πόλη. Και τελικά και σε άλλη πόλη πήγα και σε αλλά μέρη, και τελικά κατάλαβα πως σαν το χωριό σου δεν έχει. Σαν τη δική του ομορφιά καμιά. Μέχρι και ο Τσιτσάνης λάτρεψε το χωριό μου και έγραψε τραγούδι. Το ξακουστό μπαξέ τσιφλίκι.
