Και να σου πάλι ο φόβος και ο τρόμος των φοιτητών που ακούει στο όνομα εξεταστική. Παναγιά μου πόσες προσευχές να κάνεις και ποιούς θεούς να ασπαστείς για να σωθείς. Ήρθε η στιγμή που πρέπει πάλι να κάτσεις στο γραφείο σου. Που ο μόνος ρόλος του μέχρι στιγμής ήταν να πετάς τα ρούχα σου και να τρως. Πάλι καλά που δεν έχει αραχνιάσει να λες. Και εκεί μπροστά σε κοιτάζει το βιβλίο και 3-4 ντοσιέ σημειώσεις. Το κοιτάς, το ξανακοιτάς και καταλήγεις να λύνεσαι στα γέλια… «Τώρα εγώ πρέπει να διαβάσω;;» αναρωτιέσαι και το βιβλίο γέλασε, γιατί το βιβλίο ξέρει… Ανοίγεις την πρώτη σελίδα. Ωραία είναι λες.
Δύο ώρες αργότερα βρίσκεις τον εαυτό σου να μιλαεί με τις ώρες στο τηλέφωνο με την κολλητή σου και να σκέφτεστε, ότι πρέπει να διαβάσετε. Αν διαβάζαμε όσες ώρες σπαταλάμε στο να σκεφτόμαστε, ότι πρέπει να διαβάζαμε όλοι θα αποφοιτούσαμε με 10. Δεύτερη προσπάθεια να διαβάσεις. Η ώρα παιρνάει και έχεις κάνει μια πολύ καλή αρχή. Η εξεταστική πλησιάζει. Το πήρες απόφαση. Και αφού επιτέλους το πήρες απόφαση εννοείται πως η σειρά που ξεκάνει σε πέντε λεπτά και είναι η αγαπημένη σου δεν θα σε αποσπάσει. Ααα έλα μωρέ έχεις χρόνο λες δεν έγινε και τίποτα να δεις ένα επεισόδιο. Ένα μόνο επεισόδιο. Τρεις τα ξημερώματα και εσύ έχεις ξεμείνει με γουρλωτά μάτια πάνω από τον υπολογιστή να βρίζεις την πρωταγωνίστρια που θέλει τον κούκλο πρωταγωνιστή που κολάζει το μισό γυναικείο πληθυσμό.
Πάλι δε διάβασες σήμερα αλλά δεν πειράζει λες. Έχεις αύριο μια ολόκληρη μέρα να διαβάσεις για το μάθημα που δίνεις μεθαύριο. Και είναι υπεραρκετή. Αύριο λες και μέσα σε αυτό το αύριο παραμονεύει το πελώριο ποτέ. Άλλη μια μέρα ξημερώνει και εσύ σηκώνεσαι τόσο ορεξάτος. Πανέτοιμος να περάσεις το μάθημα που δίνεις αύριο. Και φυσικά να αποδείξεις, ότι δεν είσαι από αυτούς τους τεμπέληδες φοιτητές που κάθονται όλη μέρα και τρώνε τα λεφτά των γονιών τους. Ναι. Αστείο. Εδώ και εσύ γελάς. Και η μανά σου κλαίει. Που πιστεύει, ότι θα πεθάνει και ακόμα εσύ θα περιμένεις το πτυχίο.
Σήμερα μόλις έκανες μια πολύ καλή αρχή με το διάβασμα σου. Είδες τι μάθημα δίνεις. Ε να μου πεις κάτι είναι και αυτό. Άλλοι δεν γνωρίζουν ούτε τον καθηγητή τους. Εσύ έχεις πατήσει και σε δύο διαλέξεις λες και έπαιρνες τον εαυτό σου για τη συνέπεια του. Η ώρα περνάει. Η εξεταστική ξεκινάει. Τα τηλεφωνά έχουν πάρει φωτιά. Φίλοι που σε παρακαλούν να βγείτε. Και πώς να αντισταθείς σε ένα καφέ δίπλα στη θάλασσα αραχτός. Αλλά όχι αύριο έχεις εξεταστική. Το έχεις πάρει απόφαση. Η μάνα που σταυροκοπιέται και επικαλείται θεούς και δαίμονες για να γράψεις καλά. Αλλά και όλο το σόι σε θυμήθηκε για να σου ευχηθεί καλή επιτυχία. Και εσύ τους ακούς και το μόνο που σκέφτεσαι είναι οι διακοπές που έχεις κλείσει, τα κοκτέιλ, η θάλασσα και τα ξενύχτια μέχρι το πρωί.
Αναστενάζεις και καταριέσαι αυτόν που σκέφτηκε να θέσει την εξεταστική Ιούνιο μήνα. Μα καλά πάνε καλά; Τι περιμένουν και αυτοί οι καθηγητές από μας; Δεν φτάνει που μας τρώνε ένα μήνα από το καλοκαίρι μας. Ο Έλληνας φοιτητής θα έπρεπε να χαρακτηριστεί σούπερ-ήρωας. Γιατί μόνο αυτός μπορεί να βγάλει 500 σελίδες ύλη μέσα σε ένα απόγευμα. Αν δεν περάσεις μόνο γι’αυτό ποιος ο λόγος τότε να σε περάσουν. Επειδή διάβαζες ένα μήνα πριν; ΝΟΤ!!! 10 έπρεπε να πάρεις μόνο και μόνο που κατάφερες αυτόν τον άθλο.
Και το ξενύχτι πλησιάζει. Εκεί που σκέφτεσαι ποσό χαζός είσαι που δεν διάβαζες όλο το εξάμηνο και ορκίζεσαι πως το επόμενο θα είναι διαφορετικά. Και γελάνε μέχρι και οι πέτρες. Ή μάλλον κλαίνε. Δύο το βράδυ και κανονίζεις με την κολλητή σου, που επίσης δεν ξέρει τι της γίνεται, να κάτσετε δίπλα μπας και αντιγράψετε. Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιός είσαι δε λένε;
Δεν αντέχεις άλλο, τα παρατάς και πας για ύπνο τελικά μη έχοντας βγάλει ούτε τη μισή ύλη. Υπάρχει και ο Σεπτέμβρης λες. Έξαλλου αυτός είναι ο ρόλος του. Αλλιώς δεν θα υπήρχε!!! Εξεταστική είναι θα περάσει. Εμείς δεν ξέρουμε! Και μάνα μη σκας θα πάρω πτυχίο. Το θέμα είναι ότι μπήκα στη σχολή. Αφού μπήκα θα βγω. ΚΑΠΩΣ… ΚΑΠΟΤΕ…
Σύνταξη κειμένου: Έφη Λάιου
Επιμέλεια κειμένου: Μπράιτ Κλεοπάτρα
