Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μετέχουν σε έναν αγώνα δρόμου επιδιώκοντας την όλο και καλύτερη εξωτερική τους εικόνα. Γεγονός είναι ότι γυναίκες και άντρες επιθυμούν να αποκτήσουν την καλύτερη δυνατή εξωτερική εμφάνιση, το ιδανικό, έτσι όπως έχουν το ‘άψογο’ στο μυαλό τους. Ένα κυνήγι που όμως δεν έχει τέλος γιατί ο ανθρώπινος χαρακτήρας είναι αχόρταγος, πάντα θα αναζητά το κάτι παραπάνω, το κάτι πιο τέλειο και όλα αυτά στον βωμό της τελειοποίησης της εξωτερικής εμφάνισης. Ο καθένας μας έχει πέσει θύμα αυτής της λογικής και η ειρωνεία είναι ότι ο ένας παρασέρνει τον άλλο σε αυτόν τον φθηνό αγώνα δρόμου και τρανή απόδειξη αυτού αποτελεί η καταναλωτική μανία όλων του να αποκτήσουν κάτι προκειμένου να ζηλέψει, να μπει στο μάτι του διπλανού/ης. Ακριβές γόβες, παπούτσια, φορέματα και κοσμήματα θα συμπληρώνουν μια τέλεια εξωτερική εικόνα, μια λαμπερή εικόνα ικανή να τραβήξει όλα τα βλέμματα πάνω της και έτσι η ικανοποίηση εξωτερικεύεται με ένα αστραφτερό χαμόγελο.
Καλά όλα αυτά, όμως σημασία έχει τι κρύβεται πίσω ή μάλλον μέσα από όλα αυτά; Τι έχει μεγαλύτερη σημασία εν τέλει; Το να καλύψουμε όλες τις εσωτερικές μας αδυναμίες σκεπάζοντάς τες με το να αποκτούμε μια τέλεια εξωτερική εμφάνιση ή το να δούμε κατάματα όλες μας τις αδυναμίες και να προσπαθήσουμε να τις καταπολεμήσουμε ούτως ώστε να μην αποτελούν τροχοπέδη στην ζωή μας;
Αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει είναι πως αυτό που κουβαλάμε μέσα μας, ο εσωτερικός μας κόσμος είναι αυτός που γοητεύει τους γύρω μας. Είναι κάτι που δεν αντιγράφεται και χτίζεται με τον καιρό μέσα από βιώματά μας και μέσα από τον τρόπο που τα αντιμετωπίζουμε και τα επεξεργαζόμαστε μέσα μας. Όσο και να θέλεις να φαίνεσαι στους γύρω σου λαμπερός, άψογος μέσα σου οι αδυναμίες σου σε κυριεύουν και αργά ή γρήγορα θα βγουν και πάλι στην επιφάνεια και θα συνεχίσεις να ψάχνεις με αδηφάγο βλέμμα όλο και περισσότερους τρόπους για να τις θάψεις και πάλι και όλο αυτό δημιουργεί έναν ατέρμονο κύκλο με εσένα να μην σταματάς ποτέ να κοροϊδεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτή είναι ακριβώς η ειρωνεία, ότι βαθιά μέσα σου γνωρίζεις πολύ καλά πως ξεγελάς τον εαυτό σου και όμως συνεχίζεις να το κάνεις. Συνεχίζεις γιατί δεν μπορείς να παραδεχτείς ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό τις αδυναμίες του εσωτερικού σου κόσμου. Και με τον χρόνο όσο περισσότερο σε ζει κάποιος δίπλα σου αυτό που του μένει είναι ο χαρακτήρας σου και όχι η εικόνα σου. Η πρώτη εντύπωση μπορεί και είναι καλώς ή κακώς η εξωτερική εμφάνιση αλλά αυτό που κρατάει τον άλλον δίπλα σου είναι ο εσωτερικός σου κόσμος και αν ο εσωτερικός σου κόσμος δεν είναι λαμπερός τότε η εξωτερική εμφάνιση μοιάζει με γίγαντα με γυάλινα πόδια.
