Τελικά γιατί γράφουμε λέξεις στο χαρτί; Ποια η ψυχολογία της γραφής και πώς καταλήγουμε, κάποιοι από εμάς να εκφραζόμαστε γράφοντας; Είναι η γραφή ένα προσωπικό καταφύγιο, ένας τρόπος έκφρασης, είναι ο τρόπος να αγγίξουμε με ειλικρίνεια τα συναισθήματα μας, τον πόνο, την χαρά, ή είναι απλά ένα δημιούργημα της ανθρώπινης φύσης;
Οι ερωτήσεις πολλές και οι απαντήσεις ακόμα τόσες! Αν είστε από αυτά τα δικά μου παιδιά, «τα αρρωστάκια» της γραφής, ακόμα όμως και αν δεν καταφέρνετε να γράψετε ούτε μια πρόταση, αλλά σας αρέσει να διαβάζετε και να χάνεστε σε κόσμους άλλους, με χαρακτήρες και ζωές διαφορετικές, τότε ίσως καταλάβετε, πόσο ζωτικής σημασίας είναι η γραφή, σε εκείνον που νιώθει πως κάπου θέλει να τα πει!
Θυμηθείτε την τελευταία φορά που ήσασταν στεναχωρημένοι, θυμωμένοι ή εγκλωβισμένοι σε συναισθήματα και καταστάσεις. Τότε που νιώθατε πως το στήθος σας θα έσπαγε από την λαχτάρα να μοιραστείτε, τότε που μια φωνή (την ακούτε και εσείς ναι? ; ) δεν είχε σταματημό μέσα στο κεφάλι σας, μέχρι την στιγμή που τα δάκτυλα άγγιξαν το πληκτρολόγιο, το στυλό, το μολύβι, την πένα και οι λέξεις «μπήκαν» άτακτα στο χαρτί. Αυτά τα μαγικά σύμβολα που ξεπετάχτηκαν αράδες ακατάπαυστες, μπρος στα μάτια σας, κάποιες φορές εκπλήσσοντας και εσάς τους ίδιους. Τι μαγική λειτουργία του εγκεφάλου, της καρδιάς και του κόσμου μας, είναι η γραφή!
Κάπως έτσι πριν αρκετό καιρό ξεκίνησα να γράφω σε αυτή την στήλη, στην στήλη των
«Αψυχολόγητων», με το σκεπτικό πως, ίσως οι σκέψεις μου βοηθούσαν ή απλά μοιράζονταν. Στην στήλη, συνάντησα και άλλες αψυχολόγητες πένες, και θεώρησα πως θα ήταν όμορφο και λίγο οξύμωρο, αλλά με τη καλή έννοια, οι «αψυχολόγητες» της στήλης να γράψουν για την ψυχολογία της γραφής! Ας μάθουμε λοιπόν, γιατί γράφουν οι αψυχολόγητες και ποια η ψυχολογία της γραφής κατά την άποψη τους.
Η Βάσια Αδάμ, αρχισυντάκτρια της στήλης «Αψυχολόγητα» γράφει: «Όλα αυτά που μου είναι δύσκολο να εκφράσω στην καθημερινότητα μου στο χαρτί/υπολογιστή βγαίνουν αβίαστα.
Η γραφή για εμένα λειτουργεί ως ψυχοθεραπεία. Είναι ο τρόπος μου να τα βρίσκω με τον εαυτό μου, με τα συναισθήματα μου και με την απογοήτευση μου για τον κόσμο που ζούμε»
Η γραφή λοιπόν, είναι ένας τρόπος έκφρασης, με τον οποίο εξελισσόμαστε και προχωράμε. Βλέποντας τα συναισθήματα μας με «σάρκα και οστά» στο χαρτί, τα «οπτικοποιούμε» και μπορούμε πιο εύκολα να τα αξιολογήσουμε και να βελτιωθούμε. Να προχωρήσουμε, και να απελευθερωθούμε από αυτά, να κατανοήσουμε όσα μας θλίβουν και όσα μας χαροποιούν!
Η Ανδριάνα Αρβανιτίδου συμπληρώνει: «Η γραφή είναι ανάσα ζωής και πνοή. Δεν είναι μόνο μια απλή έκφραση πάνω στο χαρτί. Είναι η έκφραση της ψυχής με τέτοιο τρόπο ώστε να μεταφέρεις με εικόνες τα συναισθήματα που νιώθεις. Αυτό είναι γραφή με αξία! Να ξέρεις πως να τοποθετείς τις λέξεις, μα περισσότερο πως να κάνεις τον αναγνώστη να βιώσει το συγκεκριμένο συναίσθημα μαζί σου. Η γραφή θέλει εξάσκηση, είναι σαν ένα άθλημα, αν την εξασκείς καθημερινά τότε θα βελτιώνεται μέρα με την μέρα και η έμπνευση θα είναι πάντα εκεί.
Η γραφή συνδέεται με την ψυχολογία, είναι κάτι σαν αόρατος ψυχολόγος, «βγάζεις» το μέσα σου και έτσι λυτρώνεται η ψυχή»
Η προσπάθεια και η τριβή, να διαλέξουμε την καταλληλότερη λέξη, να περιγράψει με γλαφυρότητα την στιγμή και το συναίσθημα της αρχικής αίσθησης, μας κάνει ν’ αναβιώνουμε την αξία της στιγμής! Την ξαναζούμε με τα μάτια του τρίτου, κάποιες φορές ίσως και πιο δυνατά από την αρχική στιγμή, γιατί πλέον μπορούμε να την περιγράψουμε με το βλέμμα του παρατηρητή της δικής μας ζωής! Προσέχουμε πως θα την διηγηθούμε και όσο μεγαλύτερη η τριβή, η άσκηση, τόσο δυνατότερη η εξωτερίκευση των συναισθημάτων μας. Η γραφή κλείνει πληγές με προσοχή, τις περιποιείται με τον μοναδικό θεραπευτικό τρόπο της!
Η Κατερίνα Μάνδρου, καταθέτει την δική της άποψη: «Είναι ώρες και φορές που αναρωτιέμαι και εγώ η ίδια τι είναι αυτό που σπρώχνει το χέρι μου να εκφράσω τα μύχια της ψυχής μου, να δημιουργήσω ανθρώπους, χαρακτήρες, εικόνες μέσα από τις λέξεις μου και καταλήγω πάντα στο ίδιο συμπέρασμα…Είμαι η γραφή μου, είμαι εγώ μέσα σε όλα αυτά που θέλω να επικοινωνήσω στον κόσμο. Εύχομαι ολόψυχα να έρθει η στιγμή που θα μπορέσουν όλοι να κάνουν το ίδιο»
Κατανοούμε τον κόσμο μέσα από μάτια άλλα. Γινόμαστε ένα με τους χαρακτήρες, όπως ο ηθοποιός με τον ρόλο του. Ζούμε εντάσεις και συγκινήσεις άλλου επιπέδου,και δίνουμε οπτική κρυμμένη στα μάτια των πολλών. Επικοινωνούμε δίνοντας ψυχή! Γινόμαστε δοτικοί σε όλους, αφήνουμε τους πάντες να μας δουν στις δικές μας στιγμές. Δινόμαστε, γινόμαστε δυνατοί και συνάμα ευάλωτοι.
H Σίσσυ Ράπτη διερωτάται: «Γιατί γράφω; Η αλήθεια είναι πως από μικρή ηλικία ήμουν από εκείνα τα παιδιά που έβρισκαν διαφυγή στις σελίδες ενός ημερολογίου. Με τον καιρό βέβαια η ανάγκη μου για τη γραφή, μπήκε σε ένα συρτάρι και ξανά εμφανίστηκε την περίοδο της καραντίνας που όλος ο κόσμος έψαχνε τρόπους να ξεχαστεί. Από εκεί και πέρα για εμένα είναι σαν μια μορφή ψυχοθεραπείας, που με βοηθά να ξεκαθαρίζω τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου. Κάποιες φορές γράφω πιο ελεύθερα κι άλλες λόγω της φύσης του επαγγέλματος πιο επιστημονικά. Σε κάθε περίπτωση όμως, το γράψιμο αποτελεί έναν εξαιρετικό τρόπο για να έρθεις σε επαφή με τον εαυτό σου και τον εσωτερικό σου κόσμο»
Η έκφραση και η δύναμη της γραφής όσο και αν καταπιέζεται, βρίσκει δρόμο να περάσει ορμητικά και ταυτόχρονα φυσικά όπως η ροή του νερού, που ανακάμπτεται αλλά δεν στερεύει. Η ψυχολογία της γραφής, πρωτίστως βοηθά και αναδεικνύει την ομορφιά της ψυχής, το συναίσθημα, την ευγενική φύση μας!
Η Κατερίνα Χριστοδούλου δίνει μια άλλη άποψη «Γράφω γιατί με εκφράζει. Νιώθω τόσο ελεύθερη και τόσο δυνατή την ώρα που δημιουργώ που πραγματικά δε μπορώ να το περιγράψω. Είναι κάτι το ασύλληπτο και δε χωράει λογική. Τα συναισθήματα μου βρέθηκαν στο ζενίθ και η πένα πήρε φωτιά. Τόσο απλά. Όλα ξεκίνησαν μια μαγική καλοκαιρινή νύχτα του 2019, καθώς απολάμβανα τη βόλτα μου στο λιμάνι της γενέτειρας μου, της Θεσσαλονίκης. Μου φαίνεται ακόμη περίεργο πως μια νύχτα μπορεί να σταθεί καταλυτική και να αποτελέσει το έναυσμα της δημιουργίας σου. Έντονα συναισθήματα, συνοδευόμενα από διλήμματα και αποφάσεις με οδήγησαν στο να πιάσω μολύβι και χαρτί και απλά να γράψω, ό,τι και όσα ένιωθα. Η γραφή για εμένα είναι συναίσθημα. Και όπου συναίσθημα θα προσθέσω πάθος. Πάθος για τη ζωή και για το άγνωστο που ανοίγεται εμπρός της. Ένα κομμάτι χαρτί, ένα μολύβι και βουτάμε στο συναίσθημα. Βέβαια αυτό προϋποθέτει να είσαι δεινός κολυμβητής. Είναι βαθιά τα νερά του ψυχικού κόσμου»
Με πάθος και συναίσθημα, η έκσταση της δημιουργίας, κομμάτι ενός κόσμου που φαντάζει μη γήινος. Η δημιουργία προσφέρει άγρια χαρά στον δημιουργό, και η γραφή μοιάζει γνώριμο και φυσικό χαρακτηριστικό έκφρασης και αποφόρτισης συναισθημάτων.
H Φαίη Βασιλείου μιλάει για τους δικούς της λόγους που την ωθούν να γράψει: «Ο λόγος που γράφω είναι γιατί είναι ένας τρόπος έκφρασης για εμένα. Εκφράζεις συναισθήματα, σκέψεις, προβληματισμούς, και ίσως καθώς τα κοιτάς και εσύ αποτυπωμένα σε ένα χαρτί και όχι απλώς μέσα στο μυαλό σου, σκέφτεσαι πιο καθαρά, βρίσκεις λύσεις, βάζεις αυτές τις σκέψεις σε μια σειρά. Το γράψιμο είναι ένας τρόπος διαφυγής από την καθημερινότητα, την ρουτίνα, μπορείς να είσαι όπου θέλεις, να γράφεις ο,τι θέλεις, να “φωνάζεις” ουσιαστικά τα συναισθήματα σου. Και όταν πνίγεσαι, είναι κάτι το οποίο σε γαληνεύει, γιατρεύει την ψυχή και το μυαλό σου.»
Η Ειρήνη Κατσάνη δίνει την δική της χροιά: «Η γραφή κρύβει απελευθέρωση, συμπόνια και αλήθεια. Η γραφή είναι ένας δρόμος προς το φως, ακόμα και αν η ζωή πολλές φορές μοιάζει με τούνελ. Είναι οι σκέψεις σου στην πράξη, και η τόλμη σου να τις δεις χωρίς να φοβάσαι. Είναι το ρίσκο που παίρνεις να ανοιχτείς πρώτα σε σένα και μετά σε κάποιον άλλον. Είναι η παρέα σου και το καταφύγιο σου. Η απελπισία σου που την κουβαλάς, και δεν ξέρεις που να την αφήσεις. Είναι ίσως ένα μέλλον που κυνηγάς αλλά φοβάσαι να το πιστέψεις. Η γραφή είναι καταγραφή, είναι η ιστορία του κόσμου και η δική μας! Χωρίς εκείνη δεν ξέρουμε από πού ήρθαμε, και προς τα που πηγαίνουμε!Είναι μια ευχή που δίνεις στον εαυτό σου για συγχώρεση, όπως οι ευχές στις κάρτες των γενεθλίων.»
Εν κατακλείδι, η ψυχολογία της γραφής, περικλείει διαφορετικές απόψεις ως προς τα οφέλη της και αφορά αυτό – έκφραση. Η γραφή, παίρνει την μορφή που της δίνει ο δημιουργός της, και έχει πολλά πρόσωπα. Είναι εύπλαστη σαν τον πηλό, αλλά έχει την δύναμη του μαγνήτη. Μαγνητίζει εκφραστές όχι μόνο της ίδιας, αλλά και του λόγου όπως και της σκέψης. Χαρίζει και μοιράζει διαφορετικότητα, και έχει το πλεονέκτημα πώς αλλάζει, κινείται και μεταμορφώνεται. Έτσι εξηγείται και ο λόγος που όσες φορές και αν διαβάσουμε ένα βιβλίο ή ένα κείμενο, κάθε φορά ανακαλύπτουμε κάτι νέο, κάτι που τις προηγούμενες φορές δεν εμφανίστηκε γιατί δεν είμασταν έτοιμοι να το δούμε! Είναι ένα κύκλωμα που ξεκινά κλειστό, αλλά η ενέργεια που παράγει είναι δεκαπλάσια από την αρχική σπίθα της σκέψης και φτάνει να φωτίσει μια ολόκληρη πόλη!
Αφεθείτε στην μαγεία της!
