Μείνε λίγο ακόμα !
Άκου πως έχουν τα πράγματα! Δεν μου φταις εσύ. Δεν είσαι εσύ το πρόβλημά μου. Δεν τα έχω με εσένα. Δεν είσαι η αιτία, είσαι η αφορμή του ξεσπάσματος μου. Έχω και γω τα δικά μου, αλλά και εσύ δεν με βοηθάς… Ξέρεις πως η μεγάλη έκρηξη πλησιάζει και όλο μου δίνεις πατήματα για να ξεσπάω τα νεύρα μου σε εσένα. Δεν θέλω να είσαι ο σάκος του μποξ μου. Δεν θέλω να ξεσπάω σε εσένα, διότι δεν είναι αυτός ο ρόλος που θέλω να έχεις στην ζωή μου. Βλέπεις, ότι το προσπαθώ. Προσπαθώ πολύ να ξεχωρίζω πότε όντως μου φταις εσύ και πότε όχι. Πότε είσαι η αιτία και πότε η αφορμή.
Το να είσαι ο σάκος του μποξ του άλλου, είναι πολύ κουραστικό. Κουβαλάς πάνω σου, όλα τα νεύρα και τα προβλήματα, που άδικα σου φόρτωσε κάποιος! Στα φόρτωσε, διότι απλώς μια μικρή λάθος κίνησή σου, σύμφωνα με τα λεγομένα του άλλου πάντα, στάθηκε η αφορμή για το ξέσπασμά του. Κάποια στιγμή θα σε κουράσει έτσι δεν είναι; Μα…εγώ δεν το θέλω αυτό! Δεν θέλω να φύγεις και εσύ! Μην φύγεις τώρα! Όχι τώρα που σε βρήκα! Όχι τώρα που άρχισα να βρίσκω το ποια είμαι. Όχι δεν θέλω να σου το κάνω αυτό! Όχι δεν θα σε κάνω να φύγεις! Όχι για αυτό τον λόγο τουλάχιστον! Μείνε λίγο ακόμα μαζί μου. Δεν σε έχω χορτάσει ακόμα. Πάντα μένεις για λίγο μαζί μου και μετά φεύγεις. Πού θα μου πάει; Θα το συνηθίσω!
Είναι δύσκολο το να ξέρεις, ότι θα είσαι μαζί με τον άλλον μόνο για μερικές ώρες, μπορεί και μέρες, αν είσαι τυχερός. Όσο χρόνο και αν περνάς με τον άλλον νιώθεις πως δεν σου είναι αρκετός. Πάντα θα θες λίγο ακόμα. Πάντα θα θες ένα φιλί ακόμα. Μία ακόμη αγκαλιά. Πάντα θα θες πέντε λεπτά ακόμα. Όμως δεν γίνεται και το ξέρεις! Παίρνεις αυτό το βλέμμα κλαμένου κουταβιού και λες στον άλλον, “Μην φύγεις! Μείνε λίγο ακόμα”, αλλά η απάντηση είναι πάντα η ίδια. Δεν έχει και πολλές επιλογές από το να πει…”Δεν γίνεται! Θέλω, αλλά πρέπει να φύγω. Πρέπει να γυρίσω πίσω”. Δεν το βάζεις όμως κάτω, και συνεχίζεις να κοιτάς με αυτό το βλέμμα τον άλλον στα μάτια, με την ελπίδα ότι θα τον πείσεις να μείνει έστω και για δύο λεπτά, αλλά δεν γίνεται… Το μόνο που καταφέρνεις να πάρεις είναι μια τελευταία αγκαλιά και ένα “έλα μην μου το κάνεις πιο δύσκολο από ότι είναι”, το οποίο βέβαια τις περισσότερες φορές δεν εκφράζεται με λόγια, αλλά με το βλέμμα και την στάση του άλλου.
Με το που θα κλείσει η πόρτα και ο καθένας θα έχει πάρει τον δρόμο του, αρχίζεις να στεναχωριέσαι και κάθεσαι στην “γωνίτσα” σου και αναστενάζεις σκεπτόμενος το πότε θα βρεθείτε ξανά. Αυτή η σκέψη σε ρίχνει περισσότερο. Δεν θες να σκέφτεσαι ότι μπορεί να αργήσει πολύ η επόμενη φορά. Ξέρεις όμως πως δεν το κάνει επίτηδες. Δεν έχει άλλη επιλογή. Μην τα βάζεις μαζί του. Προσπάθησε να μπεις λίγο στην θέση του! Εσύ εδώ και εκείνος….εκείνος…άστο καλύτερα, ας μην το συζητήσουμε τώρα αυτό. Τα βλέπεις; Σκέψου λίγο λογικά. Λες να μην ήθελε να μείνει μαζί σου λίγο ακόμα; Λες να μην ήθελε να είναι μαζί σου τώρα που δεν είσαι καλά; Τώρα που θα ήθελες να του πεις ένα, “Μακάρι να ήσουν εδώ μαζί μου. Σε έχω ανάγκη”. Όμως δεν το κάνεις! Κάθε φορά που σε ρωτάει τι έχεις, γιατί καταλαβαίνει ότι κάτι σου συμβαίνει, εσύ απαντάς με ένα “Τίποτα! Όλα καλά. Δεν έχω κάτι μην ανησυχείς”. Λες και δεν καταλαβαίνει ότι δεν είναι όλα και τόσο καλά όσο ισχυρίζεσαι… Ναι, αλλά από εκεί που είναι τι μπορεί να κάνει; Δεν μπορεί να κάνει και πολλά, και το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω, είναι να τον αγχώσω και να τον στεναχωρήσω. Είδες; Δεν σκέφτηκες όμως ότι η στάση σου τον αγχώνει περισσότερο, διότι δεν είναι μέσα στο μυαλό σου για να ξέρει τι σου συμβαίνει και η άγνοια είναι λίγο τρομακτική όπως και να το κάνουμε.
Έχει πολλά μέσα στο κεφάλι του, δεν μπορώ να τον φορτώσω με τις δικές μου βλακείες. Άσε που καμιά φορά έχω την αίσθηση, ότι δεν θα με καταλάβει. Το προσπάθησες; Του μίλησες; Συνέχεια το αποφεύγεις! Δεν έχουμε συνηθίσει να μιλάμε για σοβαρά πράγματα μαζί. Το μόνο που θέλω είναι να με κάνει να γελάω. Αυτό θέλω μόνο! Θέλω να μου φέρνει το χαμόγελο στο χείλη μου, ακόμα και όταν όλα γύρω μου πάνε στραβά. Πρέπει να παραδεχτώ, πως κάποιες φορές ο τρόπος του σε ορισμένα πράγματα είναι τόσο λάθος και εκεί που με νευριάζει, εκείνη ακριβώς την στιγμή θα πει κάτι που θα μετατρέψει τα νεύρα μου σε ένα χαμόγελο και ένα “αχχ! που να σε πάρει η ευχή πάλι το έκανες το θαύμα σου”. Μια γλυκιά κουβέντα όταν την έχεις ανάγκη και έρχεται πάντα την στιγμή που δεν το περιμένεις. Να…για παράδειγμα σήμερα που τα είχες βάλει μαζί του χωρίς να φταίει, προφανώς, που ενώ εσύ του έκανες φανερό ότι δεν είναι εκείνος το πρόβλημα, αλλά το ότι εσύ δεν είσαι και στα καλύτερα σου, δεν σε ρώτησε το πώς και το γιατί, αλλά αρκέστηκε σε ένα “είμαι δίπλα σου”, και ξαφνικά τα ξέχασες όλα. Βασικά δεν τα ξέχασες ακριβώς, αλλά σε έκανε να νιώσεις ασφάλεια και σιγουριά. Αυτό αποζητούσες! Κάποιον που θα σε κάνει να μην νιώθεις μόνη σου, ακόμα και αν δεν είναι σωματικά δίπλα σου…εσύ νιώθεις την παρουσία του.
Είναι πολύ δύσκολο το να νιώθεις κάποιον δίπλα σου, ενώ σας χωρίζουν χιλιόμετρα. Είναι δύσκολο το να καταφέρει κάποιος που δεν είναι δίπλα σου με την φυσική του παρουσία να σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια και σιγουριά. Μα…πάνω απ’ όλα σε κάνει να μην νιώθεις μόνη! Εδώ, πολλές φορές, νιώθουμε μόνοι μας, ενώ ο άλλος είναι δίπλα μας με σάρκα και οστά. Έλα…παραδέξου το…έχεις νιώσει και εσύ μόνος σου, ενώ ο “άνθρωπος ” σου μπορεί να καθόταν ακριβώς δίπλα σου και εσύ από μέσα σου να σκέφτεσαι… “Μα…γιατί νιώθω τόσο μόνη; Τι δεν μου πάει καλά; Τι δεν κάνω καλά”; Όπως πάντα θα ρίξεις το βάρος της ευθύνης στην δική σου πλάτη! Δεν φταις εσύ ή μάλλον…δεν φταις μόνο εσύ. Θέλει κόπο το μαζί! Στο έχω ξαναπεί αυτό. Μην με κάνεις να επαναλαμβάνομαι το βαριέμαι αφόρητα!
Η συμβουλή είναι η ακόλουθη: αν θες να γίνεις κάτι στην ζωή του άλλου, γίνε ο λόγος που χαμογελά! Γίνε αυτή η ειδοποίηση στο κινητό του, που θα κάνει την καρδιά του να χτυπάει λίγο πιο γρήγορα. Που θα κάνει το πρόσωπο του και τα μάτια του να λάμψουν. Να λες “Είμαι δίπλα σου” και να το εννοείς, ακόμα και αν δεν είσαι εκεί με την φυσική σου παρουσία, αλλά να είσαι εκεί! Να είσαι εκεί, διότι δεν θες να είσαι πουθενά αλλού!
Μείνε λίγο ακόμα…
