Δύσκολες εποχές, όλοι το λένε άλλωστε. Μερικά πράγματα, όμως, δεν μπορούν να διακοπούν. Είναι βασικά και τα χρειάζεται ο οργανισμός μας για να ζει. Ένα από αυτά δεν είναι και ο έρωτας;
Ο έρωτας είναι πολύ διαφορετικός για τον καθένας από εμάς. Εγώ το βλέπω ως κάτι τέλειο, εσύ πάλι ως κάτι τρομακτικό. Και, το παράξενο είναι ότι ο καθένας έχει το δίκιο του που καταλήγει να τον σκέφτεται όπως τον σκέφτεται.
Όταν υπάρχει μια κρίση, όχι απαραίτητα οικονομική, αλλά και γενικότερη κρίση συμπεριφορών και συναισθημάτων, ο έρωτας μπορεί να δυσκολευτεί. Οι άνθρωποι γίνονται λίγο πιο παράξενοι, ενδιαφέρονται για διαφορετικά πράγματα και, τελικά, καταλήγουν να απορούν και οι ίδιοι με τις προτεραιότητες που βάζουν. Ενίοτε, γίνονται αλαζόνες και εγωιστές, με την πρόφαση ότι στον έρωτα όλα επιτρέπονται. Όμως, έτσι συνέχεια τον βάζουμε σε δεύτερη μοίρα. Συνήθως ασυναίσθητα, αλλά τον αφήνουμε εκεί. Ακόμα και αν είναι δική μας επιλογή να τον έχουμε στη ζωή μας.
Ουσιαστικά, θέλουμε να τον προγραμματίζουμε με τον δικό μας τρόπο όμως ξεχνάμε κάτι. Ο έρωτας είναι άτομο. Ο έρωτας είναι το άτομο που έχουμε διαλέξει να δίνουμε κομμάτια του εαυτού μας. Είναι το άτομο που θες συνέχεια στη ζωή σου, ακόμα και αν σε εκνευρίζει, ακόμα και αν υπάρχουν στιγμές που απορείς και αναρωτιέσαι γιατί συνεχίζεις να προσπαθείς για αυτό. Γιατί, πάντα, στο τέλος, όταν θα περνάει από το μυαλό σου χωρίς εκείνη ή εκείνον, θα πονάει λίγο το στομάχι σου.
Και έτσι, απαντάς σε όλες τις προηγούμενες ερωτήσεις. Ότι και αν γίνει ο έρωτας δεν χάνεται. Όσες κρίσεις και αν περάσει ο κόσμος, όσα κακά και αν έρθουν, πάντα θα υπάρχει μια ιστορία για έναν δυνατό έρωτα που θα αφηγηθεί κάποιος χρόνια μετά. Γιατί ο έρωτας είναι πολύ δυνατός, και ας υπάρχουν πράγματα που φαίνεται ότι τον λυγίζουν. Τους δίνει τη ψευδαίσθηση ότι το κάνουν και συνεχίζει απτόητος, βαθιά μέσα μας…
Σύνταξη κειμένου: Γεωργία Κρικέλλη
Επιμέλεια κειμένου: Μπράιτ Κλεοπάτρα
