Όλο τρέχεις! Μα γιατί τρέχεις; Που θες να πας; Από τι θες να ξεφύγεις; Τι σε βασανίζει; Πες μου για να σε βοηθήσω. Μίλησε μου, είμαι εδώ για εσένα. Μ’ ακούς που σου μιλάω; Είμαι εδώ, και θα κάνω ότι μπορώ για να σε βοηθήσω. Στάσου λίγο! Μην τρέχεις άλλο. Σταμάτα πια και άκουσε με για μια φορά στην ζωή σου. Ξέρεις πως έχω δίκιο κατά βάθος. Μην με αναγκάσεις να σε τραβήξω από το χέρι για να σταματήσεις. Το ξέρω πως το μόνο που θες αυτή την στιγμή είναι να φύγεις, αλλά κάτσε πρώτα να τα πούμε. Βαρέθηκα να σε κυνηγάω.
Εδώ και μέρες τρέχω από πίσω. Μέρες, βδομάδες, δεν ξέρω πια! Έχω χάσει το μέτρημα. Έχω χάσει τις μέρες. Μετράω αντίστροφα για κάτι. Για κάτι το οποίο δεν θυμάμαι πια καλά καλά. Θυμάμαι πως είναι κάτι σημαντικό για εσένα. Θυμάμαι πως το ήθελες πολύ. Όμως, ξέχασα τι είναι αυτό. Εγώ το ξέχασα και εσύ τρέχεις. Τρέχεις μακριά και εγώ προσπαθώ να σε φτάσω. Τρέχω από πίσω σου, αλλά εσύ δεν λες να σταματήσεις για λίγο μέχρι να σε φτάσω. Έστω να σε πλησιάσω λίγο. Μόλις αρχίζεις να καταλαβαίνεις πως σε φτάνω, αυξάνεις τον ρυθμό με τον οποίο τρέχεις. Ανοίγεις το βήμα σου και χάνεσαι στον ορίζοντα. Και εγώ; Εγώ τι κάνω ή καλύτερα και εγώ τι πρέπει να κάνω; Να τρέξω από πίσω σου ή να σε αφήσω να φύγεις ;
Έχω αρχίσει να ζαλίζομαι και τα βλέπω όλα θολά. Έχουν θολώσει όλα και εγώ προσπαθώ να πάρω μια απόφαση. Νιώθω τα χέρια μου να μουδιάζουν και τα πόδια έχουν αρχίσει να μην με κρατάνε. Αν συνεχίσω έτσι έχω την αίσθηση ότι στα επόμενα μέτρα θα πέσω κάτω. Θα πέσω κάτω και δεν ξέρω πότε θα καταφέρω να σηκωθώ. Άσε κιόλας που θα γίνω ρεζίλι στους περαστικούς. Στους περαστικούς ή στον ίδιο μου τον εαυτό; Στον ίδιο μου τον εαυτό ή σε εσένα; Σε εσένα μόνο ή και σε όλα τα προηγούμενα; Δεν έχω πάρει ακόμα κάποια απόφαση και νιώθω πως ο χρόνος μου τελειώνει. Τελειώνει και το τικ τακ που ακούγεται από το ρολόι, με αγχώνει όλο και περισσότερο. Μου υπενθυμίζει πως ο χρόνος περνάει. Περνάει και πίσω δεν γυρνάει. Δεν γυρνάει και εσύ τρέχεις μακριά μου.
Δεν σε βλέπω στον ορίζοντα και έχω αρχίσει να πανικοβάλλομαι. Θέλω να σου μιλήσω! Μα δεν με ακούς. Όσο και αν σου φωνάζω πως θέλω να σου μιλήσω και ότι θέλω να με περιμένεις για λίγο, εσύ δεν με ακούς. Μάλλον θα φταίει που η φωνή μου πια δεν βγαίνει. Δεν βγαίνει γιατί έχω λαχανιάσει. Έχω κουραστεί βλέπεις. Έχω κουραστεί και οι ανάσες μου, γίνονται όλο και πιο γρήγορες. Όλο και πιο κοφτές. Θα πέσω κάτω! Το ξέρω πως θα πέσω. Θα πέσω κάτω από την κούραση! Από την κούραση ή μήπως θα με ρίξεις εσύ; Μην μου δίνεις σημασία. Δεν ξέρω τι λέω. Δεν έχω καθαρό μυαλό τώρα. Με έχει κυριεύσει ο πανικός. Ο πανικός επειδή με έχεις αφήσει πίσω σου, ενώ είχαμε πει πως θα το κάναμε μαζί αυτό. Όμως, για ακόμη μία φορά με ξεγέλασες. Με έβαλες σε αυτό και με παράτησες.
Εγώ το στοίχημα θα το κερδίσω και θα το δεις. Μάλλον δεν θα το δεις γιατί δεν θα είσαι εκεί. Ξέρω όμως πως θα το ακούσεις. Θα το ακούσεις, διότι τότε η φωνή μου θα βγαίνει. Μετά από τόσο τρέξιμο θα έχω αποκτήσει αντοχές και η φωνή μου θα βγαίνει. Θα είναι τόσο καθαρή και δυνατή που θα την ακούσεις αυτή την φορά. Δεν με νοιάζει το πως θα αντιδράσεις. Αδιαφορώ για να είμαι ειλικρινής. Δεν θα τα παρατήσω τώρα που μπήκα στην μάχη. Έτσι λέω τώρα! Αύριο όμως; Μην με ρωτάς για το αύριο. Το αύριο δεν το γνωρίζω. Βασικά, ούτε αυτό γνωρίζει εμένα. Μα θα με μάθει! Θα με μάθει και αυτό και εσύ, αλλά και εγώ εκείνο. Δεν βιάζομαι όμως, διότι θα έρθει η ώρα σας. Βήμα, βήμα και όλα θα γίνουν. Μην τρέχεις άδικα. Ξέρεις πως θα σε φτάσω αργά ή γρήγορα. Το μόνο που θέλω είναι λίγο χρόνο.
Αν γυρίσεις να κοιτάξεις πίσω σου, θα με δεις να αχνοφαίνομαι. Θα σε φτάσω. Στο έχω πει, αλλά υπάρχει κάτι που δεν σου έχω πει ακόμα. Δεν σου έχω πει, πως όχι μόνο θα σε φτάσω, αλλά θα σε ξεπεράσω κιόλας. Θα έρθει η στιγμή που θα περάσω μπροστά από εσένα, και θα χάνομαι εγώ στον ορίζοντα και εσύ θα μείνεις πίσω και θα με κοιτάς που χάνομαι. Είναι να μην βάλω κάτι στόχο. Δεν το βάζω εύκολα κάτω εγώ! Είναι να μην πεισμώσω. Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει πιο έντονα από ότι πριν. Νιώθω πως δεν θα αντέξει άλλο. Έχει αρχίσει να ζορίζεται μετά από τόσο τρέξιμο, αλλά ούτε εκείνη το βάζει κάτω. Έχω αρχίσει να λέω στον εαυτό μου “έλα κορίτσι μου, μπορείς να το κάνεις. Έλα κορίτσι μου το χεις. Πιστεύω σε εσένα. Δείξ’ τους πως γίνεται”, και έτσι παίρνω δύναμη. Δύναμη και να αναπτύσσω ταχύτητα. Δεν ξέρω όμως για πόσο θα αντέξω ακόμα.
Κάποια στιγμή, ακούω μια φωνή να μου λέει πως πρέπει να σταματήσω. Πρέπει να σταματήσω, γιατί θα πάθω τίποτα. Μου φωνάζει πως ήρθε η ώρα να κάνω ένα διάλειμμα. Πως και αύριο μέρα είναι. Πως δεν έγινε κάτι να σταματήσω για τώρα. Μα…αν σταματήσω, θα μπορέσω αύριο να τρέξω την ίδια απόσταση; Αν τρέξω λιγότερο; Αν δεν σε φτάσω ούτε αύριο; Αν βαρεθώ να τρέχω; Τότε τι θα γίνει; Όχι…όχι δεν δέχομαι να χάσω το στοίχημα. Το στοίχημα που έβαλα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν θα το βάλω κάτω. Θα τρέχω μέχρι να πέσω κάτω. Μέχρι να μην μπορώ να πάρω ανάσα. Μέχρι τα πόδια μου να μην μπορούν να κάνουν βήμα. Θα τρέξω και άλλο! Θα τρέξω μέχρι να σε φτάσω! Μετά ας πέσω κάτω δεν με νοιάζει διόλου. Αρκεί να σε φτάσω! Τότε ίσως και να σταματήσω. Όμως μέχρι τότε εγώ θα τρέχω είτε σου αρέσει, είτε όχι. Στο είχα πει πως ή θα τους φας ή θα σε φάνε, αλλά μάλλον θα ξέχασες πως σου είχα πει πως δεν θέλω να γίνω βορά για τα θηρία. Πόσο μάλλον να ηττηθώ από εσένα. Εγώ θα το κερδίσω το στοίχημα, απλά δώσε μου χρόνο. Μα θα το δεις, πως θα φτάσω πρώτη στο τέρμα.
