Όσο ο χρόνος περνά αντιλαμβανόμαστε πως έχουμε σταματήσει να εκτιμάμε και να απολαμβάνουμε μικρά,απλά και καθημερινά όμορφα πράγματα που μας χαρίζονται απλόχερα. Και ξαφνικά ξυπνάμε. Είναι η στιγμή που ένας πολύ δικός μας άνθρωπος αποφασίζει να φύγει. Να προχωρήσει σε κάτι που είναι σίγουρα για το καλό του και όταν αγαπάμε κάποιον μόνο το καλό του θέλουμε.
Λένε πως όλοι ακούνε αυτά που λες, οι φίλοι ακούνε με προσοχή όσα λες, οι καλοί φίλοι ακούνε και αυτά που δεν λες. Έτσι γίνεται λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι που οι σιωπές τους κάνουν τον καλύτερο διάλογο και αυτό από μόνο του είναι λόγος να μην θέλεις να τους αποχωριστείς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αποχωριστήκατε μια φορά ήδη και μετά μπήκαν στη μέση προβλήματα, τρέξιμο, καθημερινότητα. Σε καμία περίπτωση δεν πέφτει μερίδιο ευθύνης στην απόσταση!
Οι σχέσει που αξίζουν είτε είναι φιλικές είτε όχι δεν χαλάνε από την απόσταση. Όταν βρεθείς με έναν άνθρωπο που έχεις τέτοια σχέση είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ αυτή η παύση. Tο βλέπεις ευκαιρία να του τα πεις όλα ακόμα πιο αντικειμενικά αφού πέρασε καιρός. Ίσως δεθείς ακόμα περισσότερο γιατί δεν σου τόνισε ποτέ το λάθος ότι χάθηκες ,ίσως μπορεί να καταλάβει καλύτερα και από εσένα τους λόγους που σε οδήγησαν εκεί. Δεν σε έβαλε στη διαδικασία να απολογηθείς και να του ζητήσεις συγγνώμη μάλλον του αρκεί να του δείξεις πως κατάλαβες,να του εξηγήσεις και να κερδίσεις τον χαμένο χρόνο πιο δημιουργικά και με πράξεις αληθινές από την καρδιά σου.
Τέτοιους ανθρώπους πρέπει να τους αγαπάμε λίγο παραπάνω και να τους το δείχνουμε με τον πιο όμορφο τρόπο γιατί το αξίζουν. Έτσι όταν αποφασίσουν να φύγουν να κοιτάξουμε πίσω να δούμε λάθη και αυτή τη φορά να τα δώσουμε όλα για να μην υπάρξει παύση ξανά. Να γίνουμε φτερά σε ότι θέλουν να κάνουν και όχι βαρίδι που θα τους χαλάσει τη νέα αρχή γιατί στην τελική αυτοί θα δυσκολευτούν περισσότερο από εμάς που απλά θα μείνουμε πίσω και θα παρακολουθούμε.
Πέτα λοιπόν χτίσε για το καλύτερο και αυτή τη φορά δεν χωράει λόγος για..παύση!
