Δεν γνωρίζω τι ιδέα αναπήδησε στο μυαλό του πρώτου ανθρώπου που ασχολήθηκε με την μουσική, ούτε πώς προέκυψε. Δεν γνωρίζω σχεδόν τίποτα από την ιστορία της μουσικής. Γνωρίζω όμως, πως πρόκειται για ένα θαύμα! Η μουσική είναι μαγεία, έρωτας πιστός, φίλος, οικογένεια και σχέση ζωής! Δίκαια έχει αποκτήσει φανατικούς εραστές, δημιουργούς, τραγουδιστές ακροατές!
Η μουσική είναι ίσως η πιο αφαιρετική τέχνη, με δυναμική πολλαπλάσια του αρχικού ακούσματος τής. Δεν υπάρχει ορισμός αυτής της δυναμικής, μόνο άκουσμα και συναισθήματα! Τα συναισθήματα διαφέρουν από αυτί σε αυτί και γεννούν άπειρες εικόνες, ρυθμό, κίνηση του σώματος, διεγείροντας μυαλό καρδιά και σώμα. Ελευθερία, το καταφύγιο της μουσικής, και λυτρωμένοι οι εραστές τής! Η μουσική σε δέχεται χωρίς να κρίνει ποιος/α είσαι, γιατί την αναζητάς…Απλά αναδύεται αυτόφωτη, και η μοναδική επιλογή σου, είναι το ηχόχρωμα, το επόμενο τραγούδι, που θα ξεχειλίσει στα αυτιά σου! Ολοκληρωτικός χαμός, πάθος από τα λίγα αστείρευτα, η μουσική εγγυάται ότι θα σου βρει την άκρη, και σαν αυθεντική καλή πλανεύτρα, σε ξεγελά με την θέληση σου. Ξανά και ξανά και για πάντα! Κανένας ηθικός φραγμός, καμία καθώς πρέπει συμπεριφορά, κανένα δήθεν. Επιτρέπονται ελεύθερα τα πάντα! Καλοδεχούμενες όλες οι φωνές, όλα τα είδη, όλοι οι ταξιδευτές!
Μεγάλη σημασία όμως, έχει ο τρόπος που θα «μυηθείς» διότι εκείνος καθορίζει τον ρόλο σου, αν θα είσαι σύντροφος, εραστής, ο απαγορευμένος έρωτας, ο αναρχικός παρτιζάνος ή ο απλά αδιάφορος ακροατής.
Οι παλιές ψυχές και τα βασανισμένα σώματα που πλέον είναι άνω των σαράντα, έζησαν την αποθέωση της μουσικής μέσα από τους ναούς των δισκάδικων στο κέντρο της Αθήνας. Μοναστηράκι , Ομόνοια, Σταδίου, μα και συνοικιακά δισκάδικα σε στοές και υπόγεια, με κομμάτια δίσκων, ίσως και πολυτιμότερα στην εκτίμηση μας, από όλα τα διαμάντια της γης!
Σαββατοκύριακα αφιερωμένα στην αναζήτηση δίσκων, χαρτζιλίκια και μισθοί ταγμένοι από την πρώτη δραχμή τους, στο ιερό σκοπό της αγοράς ΕΚΕΙΝΟΥ του δίσκου, με τον οποίο ανατρίχιαζες εσώψυχα. Αυτή την μύηση, του πάθους της μουσικής, είχα την ευτυχία και τη χαρά να την ζήσω λόγω του μεγαλύτερου αδελφού και της παρέας του! Αγόραζαν δίσκους, με έπαιρναν μαζί να μαθαίνω, να χαζεύω, να χάνομαι. Αρχικά δεν καταλάβαινα τον ενθουσιασμό, ακολουθούσα γιατί μου άρεσε η βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, και η μυρωδιά του βινύλιου.
Στο «Metropolis» το μεγαλύτερο δισκάδικο, μουσικό τόπο θα έλεγα καλύτερα, στο κέντρο της Αθήνας, κυριευόμουν από δέος! Δεν μπορούσα να μην μπω. Έβλεπα να μιλούν στον υπάλληλο ζητώντας συγκεκριμένα κομμάτια, και εκείνος,ο σοφός εκείνος, να τους γνέφει να τον ακολουθήσουν ανάμεσα σε άπειρα cd’s, ράφια, βιβλία, τραγούδια, ηχεία και με έναν μαγικό τρόπο, ανασκάλευε με τα δάχτυλα, και έβρισκε το λατρεμένο ζητούμενο CD ή βινύλιο.
Και μετά, η επιστροφή μέχρι το καταφύγιο του σπιτιού, που επιτέλους η βελόνα του πικ απ ακουμπούσε τον δίσκο, ή το CD ξεκινούσε να παίζει, και η μουσική ακουγόταν από τα ηχεία, αποζημιώνοντας όλο το περπάτημα και το στριμωξίδι στο τρένο!
Η μουσική, οι εραστές, οι ερωμένες και τα«αρρωστάκια» της, απατούνται και απατούν για την συνοχή της παρέας, της διασκέδασης και του δικαιώματος να περνούν καλά, αλλά στα σκοτάδια, στο έρωτα και στην μοναξιά, ακούς πάντα την μουσική που θα σε λυτρώσει! Την μουσική που θα σε βγάλει από το σώμα σου, που στο άκουσμα της, θα κλείσεις τα μάτια και θα σκεφτείς άλλα μάτια! Η μουσική που επιλέγεις και σε ανταμείβει ! Την μουσική που σε ταξιδεύει!
Η μουσική δεν έχει γλώσσα, θρησκεία και φύλο. Παρόλα αυτά ενώνει με δύναμη, δημιουργεί οπαδούς βεληνεκούς μεγάλου, διδάσκει και «δίνεται» χωρίς ανταλλάγματα. Δεν ξέρω αν σας έπεισα να την ακολουθήσετε με πάθος, αλλά νομίζω πως δεν χρειάζεστε εμένα, να σας αποκαλύψω την αλήθεια τής! Την έχετε ήδη ανακαλύψει!
