Ζούμε σε μια απέραντη Βάρκιζα, σαν αυτήν της ομώνυμης συνθήκης, την οποία υπέβαλαν οι κυβερνητικές δυνάμεις στους ηττημένους αντάρτες του ΕΛΑΣ μετά τα Δεκεμβριανά… Μόνο που η σημερινή “Βάρκιζα” δεν έχουμε υποχρεωθεί από κάποιον, αλλά πέφτουμε μόνοι μας…
Το Φλεβάρη του 1945, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ παρέδωσαν τα όπλα τους πάνω σε μια σημαία. Σήμερα, δεν παραδίδουμε κάποιο τουφέκι ή περίστροφο, αλλά το πνεύμα και την αξιοπρέπειά μας. Ξεγυμνωνόμαστε, όχι μόνο από ρούχα, αλλά από τον πνευματικό μας κόσμο και κάθε στοιχείο νοητικού επιπέδου.
Μιλώντας πιο απλά, ως ανθρωπότητα έχουμε καταντήσει σαν να βγαίνουμε από μία γραμμή παραγωγής. Ίδια κόμμωση, ίδιο ντύσιμο, ίδια τατουάζ-μανίκια. Όμοιες συνήθειες στη διασκέδαση, και ίδιος τρόπος ακόμη και στην ομιλία ή τη συμπεριφορά. Μία ατελείωτη μαζοποίηση!
Έτσι, τα πάντα διέρχονται μέσα από τον ατελείωτο μηχανισμό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία μας καθιστούν “φακελωμένους” και έρμαιους κάθε νέας -όχι πάντα λογικής- “μόδας”, όταν χρησιμοποιούνται σε υπερβολικό βαθμό…
Είδαμε ανθρώπους να στρέφουν τo ένα χέρι πλάγια και το άλλο προς το πρόσωπο, και το είπαμε “dab” (!!!), είδαμε ακόμα και τους εαυτούς μας να ρίχνουν στο κεφάλι τους κουβάδες με παγωμένο νερό ενώ βιντεοσκοπούνται… Και οι άνθρωποι αυτοί έγιναν δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες… Και ο “στρατός” συνεχίζεται!!! Ξαφνικά βλέπουμε τον George Orwell να γίνεται επίκαιρος, και ένα φανταστικό ημερολόγιο να δείχνει το έτος 1984…
“BIG BROTHER IS WATCHING YOU”
Και όχι μόνο σε βλέπει, αλλά και σου καθορίζει και πώς θα ντυθείς, πώς θα κουρευτείς, πώς θα συμπεριφερθείς… Πλέον το “Lifestyle” είναι ο Μεγάλος Αδελφός, η κυβέρνησή μας, κι εμείς είμαστε οι αντάρτες που παραδίδουν τα όπλα…
Κι έτσι, μετα την παράδοση των όπλων, στεκόμαστε γυμνοί, άλαλοι, κρατώντας ένα smartphone στο χέρι, βλέποντας ένα “ζουγκλοειδές τηλεσκουπίδι” και “ποστάροντας”, είτε σχόλια για το θέαμα, είτε κάποιες φορές μερικά λόγια “μεγάλων μορφών” (τις οποίες, πολλοί εξ ημών, δε γνωρίζουμε κιόλας), και των οποίων το νόημα σίγουρα δε πρόκειται να εφαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας…
Και μετά από αυτό το πέρασμα από την κρεατομηχανή, έρχεται και το πνευματικό σκότος… Μία απέραντη πολιτεία από όμοια όντα. Ένα καμάρι της σύγχρονης ρομποτικής τέχνης…
Ο λόγος όμως που συμβαίνουν όλα αυτά, είναι απλός… Συμβαίνουν για να μη γίνουν πράξη οι στίχοι του Κώστα Βάρναλη, που σε μουσική του Λουκά Θάνου, τραγουδήθηκαν από τον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη:
“Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο,
άιντε σύμβολο αιώνιο,
αν ξυπνήσεις μονομιάς,
θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς…”
Γιατί αν γίνουν πράξη οι στίχοι, κάποιοι που “βολεύονται” με την κατάσταση αυτή, θα χάσουν τον ύπνο τους… Γι’ αυτό και πρέπει αυτό το “ψώνιο” να ξυπνήσει όσο υπάρχει ακόμη καιρός και εξαιρέσεις στον κανόνα, όσο ακόμα μας έχουν απομείνει αποθέματα φωνής και δύναμης… Γιατί μετά θα είναι πολύ αργά. Το πηγάδι θα μας έχει καταπιεί, και δε θα υπάρχει γυρισμός.
Ας ξυπνήσουμε λοιπόν από τη Βάρκιζά μας, και ας πετάξουμε εμείς τη μαζοποίηση στο πηγάδι!
Γιατί είμαστε άνθρωποι, και κύριο χαρακτηριστικό μας είναι η μοναδικότητα του καθενός από εμάς!
