Το «Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει» (1967), του γεννημένου στη Σαγκάη, Ιρλανδού υπηκόου, σκηνοθέτη, Τέρενς Γιανγκ, με πρωταγωνίστρια την Όντρεϊ Χέπμπορν, στο ρόλο της τυφλής Σούζι Χέντριξ, είναι ένα θρίλερ αγωνίας βασισμένο στο επιτυχημένο θεατρικό του Μπρόντγουεϊ με τον ίδιο τίτλο, του Φρέντερικ Νοτ. Αν και πιστή στο σενάριο του θεατρικού έργου, η κινηματογραφική μεταφορά του «Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει» ξεχωρίζει για τις ερμηνείες, τόσο της Όντρεϊ Χέπμπορν, η οποία ξεφεύγει από το πρότυπο της σέξι και συχνά εκκεντρικής γυναίκας, που άθελά της μπλέκει σε κωμικοτραγικές περιπέτειες, όσο και του Άλαν Άρκιν, στο ρόλο του σεσημασμένου κακοποιού, που εισβάλλει στο διαμέρισμα της Σούζι.
Η ιστορία του «Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει», σε σενάριο Ρόμπερτ και Τζέιν Χάουαρντ Κάρινγκτον, θέλει τη Σούζι Χέντριξ (Χέπμπορν), μια νέα, τυφλή γυναίκα που ζει με τον άντρα της σε ένα διαμέρισμα στο Μανχάταν, να γίνεται στόχος μιας συμμορίας, με αρχηγό ένα κακοποιό, ονόματι Χάρι Ρόουτ (Άρκιν), που παρακολουθεί τη Σούζι και περιμένει τη νύχτα που θα μείνει μόνη της, ούτως ώστε να εισβάλλουν στο σπίτι της και να πάρουν την ηρωίνη που νομίζουν πως κρύβει, καθώς ο άντρας της, Σαμ Χέντριξ (Έφρεμ Ζίμπαλιστ Τζούνιορ), συναντήθηκε κατά τύχη στο αεροδρόμιο με μια γυναίκα, η οποία μετέφερε τα ναρκωτικά από το Μόντρεαλ μέσα σε μια κούκλα, την οποία του έδωσε για να φυλάξει, χωρίς να του πει τι κρύβει μέσα της. Η «παρεξήγηση» και η αγωνία που κυριαρχούν στην ταινία, παραπέμπουν σε άλλες ταινίες από τη φιλμογραφία της λαμπερής της σταρ, όπως το «Charade» (1963), του Στάνλεϊ Ντόνεν, με συμπρωταγωνιστή της τον Κάρι Γκραντ, αλλά και το πασίγνωστο, «Πρόγευμα στο Τίφανις» (1961), όμως για πρώτη φορά εδώ το χιούμορ απουσιάζει εντελώς, τοποθετώντας έτσι την ταινία στο είδος των ταινιών τρόμου. Πράγματι, το «Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει» έχει συμπεριληφθεί σε πολλές λίστες με τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών, όπως το «100 Years… 100 Thrills», του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου (AFI).
Το θεατρικό έργο, «Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει» του Νοτ έκανε το ντεμπούτο του το 1966 στο Μπρόντγουεϊ και χάρη στην επιτυχία που γνώρισε, αλλά και την επιτυχία της κινηματογραφικής μεταφοράς του Γιανγκ, έχει ανεβεί πολλές φορές έκτοτε. Η πρώτη εκδοχή του έργου άνοιξε στο Ethel Barrymore Theatre το Φεβρουάριο του 1966 και είχε ως πρωταγωνιστές τη Λι Ρέμικ στο ρόλο της Σούζι και τον Ρόμπερτ Ντιβάλ στο ρόλο του Χάρι Ρόουτ, ενώ τη σκηνοθεσία είχε αναλάβει ο πρωτοπόρος του «Νέου Χόλυγουντ», Άρθουρ Πεν. Το 1998, το έργο ανέβηκε για ακόμη μία φορά στο Brooks Atkinson Theatre για 97 παραστάσεις, σε σκηνοθεσία Λεονάρντ Φόγκλια, με ηθοποιούς τη Μαρίσα Τομέι και τον Κουέντιν Ταραντίνο. Ένας από τους κύριους λόγους που ο «ταινιοφάγος» σκηνοθέτης, Ταραντίνο, ενδιαφέρθηκε για το πρότζεκτ θα πρέπει να ήταν η αγάπη του για την ταινία του Τέρενς Γιανγκ.
Με ένα καθηλωτικό σάουντρακ από το μεγάλο συνθέτη, Χένρι Μαντσίνι («Πρόγευμα στο Τίφανις», 1961, «Λαγωνικό 24 καρατίων», 1964, «Δύο για το δρόμο», 1967, κ.α.), το «Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει» χρησιμοποιεί θεατρικές τεχνικές για να εντείνει την «αγωνία», ο οποίες έχουν καθιερωθεί όσο αφορά το είδος των «ταινιών τρόμου» και ισχύουν μέχρι και σήμερα. Με τη Σούζι να μην μπορεί να δει, η απειλή της συμμορίας γίνεται δυο φορές πιο εφιαλτική, όμως η δυσκολία που παρουσιάζει η έλλειψη φωτισμού μέσα στη νύχτα για τους ίδιους τους διαρρήκτες, δίνει τελικά το απαραίτητο προβάδισμα στη Σούζι, ούτως ώστε να μπορέσει τελικά να προστατέψει τον εαυτό της και το σπίτι της, απέναντι σε αυτή την εισβολή. Η επιρροή της ταινίας επάνω σε μεταγενέστερες ταινίες είναι εμφανής σε έργα όπως το «Δωμάτιο Πανικού» (2002), του Ντέιβιντ Φίντσερ, ενώ εισήγαγε και μια νέα τάση στο είδος των ταινιών τρόμου, όπου η απειλή είναι άνιση, όσο αφορά τη σχέση μεταξύ θύτη και θύματος, αλλά και αδικαιολόγητη. Η Χέπμπορν μεταφέρει, μέσα από το ρόλο της, το αίσθημα αυτό του φόβου και της απόγνωσης, όπως δεν θα μπορούσε καμία άλλη ηθοποιός.
Το «Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει» είναι κατά μία άποψη το ίδιο φρικιαστικό με την «Ψυχώ» (1960), του Άλφρεντ Χίτσκοκ, ή τον «Ηδονοβλεψία» (1960), του Μάικλ Πάουελ. Η σαδιστική οργή του Χάρι Ρόουτ δημιουργεί σασπένς σχετικά με την έκβαση της ιστορίας και ισορροπεί μόνο χάρη στην ευρηματικότητα της Σούζι. Η άγνοια που έχει ο σύζυγός της, Σαμ, σχετικά με το εγκληματικό σχέδιο των συμμοριτών, δημιουργεί με τη σειρά της μια τραγική ειρωνεία που ανεβάζει την αδρεναλίνη των θεατών. Από ιστορικής άποψης, το «Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει» είναι σημαντικό για την εξέλιξη ενός από τα πιο αγαπητά κινηματογραφικά είδη. Από την άλλη, πενήντα πέντε σχεδόν χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία της, η ταινία παραμένει μια εξαιρετική επιλογή για όλους ψάχνουν μια ταινία τρόμου για να δουν φέτος, αυτή τη Νύχτα με τις Μάσκες.
Δείτε το trailer της ταινίας στο YouTube:
