Το MAXMAG σας χαρίζει, μετά από κλήρωση, διπλές προσκλήσεις για την παράσταση “Το Ημερολόγιο ενός Τρελού” . Έχετε τη δυνατότητα να κερδίσετε 5 διπλές προσκλήσεις, για την βραδινή παράσταση της Δευτέρας 27 Νοεμβρίου και ώρα 21.00 στο “Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης”. Ο διαγωνισμός λήγει 27/11/2017 το πρωί οπού προς το μεσημέρι θα ανακοινωθούν και τα αποτελέσματα.
Μέσα από τη συμμετοχή σας στο διαγωνισμό, μόνο το e-mail θα αποθηκευτεί στη βάση δεδομένων του περιοδικού από όπου θα λαμβάνετε ενημερωτικά e-mail μια φορά την εβδομάδα μέσα από το newsletter μας. Σε περίπτωση που δεν θέλετε να τα λαμβάνετε, θα μπορείτε να διαγραφείτε από τη λίστα μας οποιαδήποτε στιγμή εσείς θέλετε.
Λίγα λόγια για την παράσταση:
“Το Ημερολόγιο ενός Τρελού” είναι ένα έργο σύγχρονο όσο ποτέ στην Ελλάδα τού σήμερα, αφού η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει την παρανοϊκή, κωμική του ολισθηρότητα. Γι’ αυτό τον λόγο, για το ανέβασμα της παράστασης, ο Σωτήρης Χατζάκης συνεργάζεται στενά με τον Ματθαίο Γιωσαφάτ για την ψυχαναλυτική προσέγγιση του ρόλου.Η μεγάλη κωμωδία της ύπαρξης συναντά την ελευθερία της εσωτερικότητας και ο μικρός άνθρωπος, που είχε μεγάλες προσδοκίες, εισέρχεται στη σκηνή με το επίσημο ένδυμα του κλόουν. Ένα έργο του του Νικολάι Γκόγκολ.
Ένα μεγάλο έργο έτσι όπως το αντιλαμβάνεται σήμερα ο σκηνοθέτης και ηθοποιός, που επιστρέφει στη σκηνή ύστερα από 17 χρόνια για να υποδυθεί τον Ποπρίστσιν, τον ήρωα του Γκόγκολ.
Ο Σωτήρης Χατζάκης δηλώνει ότι επιστρέφει στην ηθοποιία, αν και δεν είχε φύγει ποτέ στην πραγματικότητα. «Ο Ηθοποιός ήταν και είναι το κέντρο του θεατρικού μου σύμπαντος. Και τις σκηνοθεσίες μου, πρωτίστως, απ’ την πλευρά του ηθοποιού τις έκανα. Πολύ καιρό δεν κρύφτηκα στις κουίντες; Ας βγούμε τώρα στο φως της σκηνής, εκεί συντελούνται τα πλέον κρίσιμα γεγονότα».
Στα πολύ συν της ιστορίας, είναι η καλλιτεχνική συνεργασία – Ψυχαναλυτική προσέγγιση του ρόλου από τον καταξιωμένο ψυχίατρο Ματθαίο Γιωσαφάτ. Πράγματι η παράσταση – μονόλογος, είναι σαν να μια αναπαράσταση συνεδρίας, όπου μπορείς να ακούσεις κάθε λογής σκέψη, κάθε λογής επιθυμία και μέσα από την μελαγχολία της παράνοιας να δικαιολογήσεις τον άνθρωπο απέναντι σου, ως το πρόσωπο που έχει το ακαταλόγιστο.
Δεν είναι μια εύκολη παράσταση, είναι ένα δράμα αναζωπύρωσης της τρέλας, που θα σε συντρίψει, θα σε νευριάσει και τέλος θα σε προβληματίσει, για όλα αυτά τα «γιατί» δεν μπόρεσε κάποιος να λογικεύσει έστω για ένα λεπτό έναν άνθρωπο με τόση φαντασία, για να χαθείς πάλι στον ειρμό των λέξεων του, που έχει ακαταλαβίστικη σειρά και αιτία.
Σίγουρα μια γενναία απόφαση για τον Σωτήρη Χατζάκη, μετά από τόσα χρόνια να καταπιαστεί με την συγγραφή του Ουκρανού Νικολάι Γκόγκολ και αυτό φαίνεται και από την δήλωση του για την επιστροφή του: «Ο Ηθοποιός ήταν και είναι το κέντρο του θεατρικού μου σύμπαντος. Και τις σκηνοθεσίες μου, πρωτίστως, απ’ την πλευρά του ηθοποιού τις έκανα. Πολύ καιρό δεν κρύφτηκα στις κουίντες; Ας βγούμε τώρα στο φώς της σκηνής, εκεί συντελούνται τα πλέον κρίσιμα γεγονότα.»
