[punica-dropcap]Σ[/punica-dropcap]ε παρατηρούσα να διασχίζεις το πάρκο και να φτάνεις προς το μέρος μου. Τι επιβλητικό ανάστημα, σκέφτηκα! Θα μπορούσα να σε κοιτάζω για ώρες. Ακόμη και αν σε έβλεπα για πρώτη φορά σίγουρα θα σε παρατηρούσα. Τα μάτια μου έλαμψαν και σου χαμογέλασαν όσο τα χείλη μου έμεναν σφιχτά στην θέση τους. Άραγε το αμήχανο μειδίαμά σου να ήταν ανταπόδοση ;
Για λίγα δευτερόλεπτα, ίσως και λεπτά δεν μιλήσαμε. Απλώς κοιτιόμασταν. Μου φάνηκαν μια στιγμή. Μου φάνηκαν μια ζωή. Θα μπορούσα να ζήσω αυτή τη ζωή μαζί σου. Γι’ αυτό σε κάλεσα εδώ. Για να σε δω και να με δεις, επιτέλους μια φορά με ηρεμία.
Τα πουλιά γύρω μας κελαηδούσαν ανενόχλητα από τον χτύπο της καρδιάς μας. Ναι, έτσι πίστεψα για λίγο.. σα να ‘ταν μια καρδιά.. σε μια συχνότητα να εκπέμπει.
«Φαίνεσαι καλά», μου είπες, «είσαι όμορφη». Είχα ανάγκη πολύ να το ακούσω αυτό απ’ το στόμα σου. Λόγια αγνά, χωρίς βαβούρα.
Advertising
Ξάφνου κάτι μέσα μου ταράχτηκε τρομάζοντάς με. «Εσύ», σου είπα, «άλλαξες ή ίδιος παραμένεις;», χωρίς να ξέρω ποια απάντηση τρέμω περισσότερο!
Μου ‘πιασες το χέρι και άρχισες να μου μιλάς για τα λάθη που κάναμε. Μάλλον σήμερα δεν είναι πάλι η μέρα για να πάρω απαντήσεις. Άλλωστε, ποτέ δεν ήταν το ατού σου οι απαντήσεις. Αγαπούσες τις υπεκφυγές.
Τόσο καιρό ήσουν μακριά μου! Μην τολμήσεις να μου πεις ποια χέρια κρατούσες, πόσο σφιχτά κι αν τα χάιδευες όταν ίδρωναν. Το αίμα μου πάγωσε μαζί με τη ροή του ποταμού δίπλα μας. Τυχαία σας είχα δει μαζί. Δεν ξέρω αν με είδες και πώς ένιωσες. Πώς μπόρεσες να προχωρήσεις παρακάτω; Πες μου..
Δεν μπορώ να σε αναιρέσω από πάνω μου. Υπέροχο και θλιβερό.
Η διαφορά μας είναι ότι όσο εσύ έδινες σημασία στα λάθη που κάνουμε, εγώ χαιρόμουν που κι αυτά τα έκανα μαζί σου.
Αυτό σε κάλεσα να σου πω σήμερα. Μαζί σου πάντα θα με συνδέουν λάθος επιλογές. Μα το θεό, τις προτιμώ από οποιαδήποτε σωστή με κάποιον άλλον.
Πλησιάζει νύχτα κι αρχίζω να κρυώνω, ακόμη και μέσα στην αγκαλιά σου. Με τυλίγεις με τη ζακέτα σου μα δεν με ζεσταίνει. Ίσως να ναι η ψυχή μου που κρυώνει περισσότερο, ακόμη και μέσα στην αγκαλιά σου.
Αυτό σε κάλεσα να σου πω απόψε. Αγάπησα τους χειμώνες εξαιτίας σου. Τους χειμώνες που μου έφερνες στην μέση του καλοκαιριού.
Σου χάιδεψα τα μαλλιά και σου είπα ότι θέλω να γράψω την ιστορία μας. Να την διαβάζω και να την ξαναζώ μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Αυτό σε κάλεσα να σου πω σε τούτο το λευκό χαρτί.. Πως εύχομαι η βόλτα που εξιστορώ να ‘χε συμβεί στ’ αλήθεια.
