Προχωρώντας κανείς τη ζωή του έχει αντιληφθεί ότι έχουν περάσει από τα μάτια του πολλές ευκαιρίες σε οποιοδήποτε επίπεδο, όπου συνειδητά ή ασυνείδητα τις εκμεταλλεύτηκε ή τις απέρριψε! Ποια ήταν όμως τα κριτήρια επιλογής, μόνο ο ίδιος γνωρίζει.
Σίγουρα σε αυτά τα κριτήρια κατά κάποιο τρόπο θα εμπλέκεται είτε άμεσα είτε έμμεσα ο φόβος του ανταγωνισμού και της ανασφάλειας! Πολλές φορές ως άνθρωποι με αδυναμίες και κακές στιγμές, εκεί που νιώθουμε ότι έχουμε πιάσει πάτο και είμαστε απελπισμένοι για οποιοδήποτε λόγο, ο οποίος μπορεί να συνδέεται με αποτυχία σε κάποια επαγγελματική κίνηση ή σε προσωπικό επίπεδο, ξαφνικά δεχόμαστε μία «κλήση» θα έλεγα από το σύμπαν, μια νέα ευκαιρία. Σε αυτό το σημείο έχουμε δύο επιλογές ή να αρπάξουμε την ευκαιρία και να δοκιμάσουμε τον εαυτό μας ή να κάνουμε πίσω και να αποδεχθούμε την απελπισία της τωρινής μας κατάστασης.
Η επιλογή είναι ξεκάθαρα προσωπική καθώς εάν εξαρχής είσαι θετικός ή αρνητικός είναι λίγο δύσκολο να σε μεταπείσει κάποιος άλλος γιατί στην τελική εσύ είσαι αυτός που ξέρεις ή που τουλάχιστον νομίζεις πως ξέρεις ποιος είσαι και ποιες είναι οι δυνατότητες σου!
Ίσως σε αυτό το σημείο να σταθούμε για λίγο.. Γιατί κάποιος είναι απελπισμένος και όταν δοθεί μια νέα ευκαιρία να μην την αρπάξει; Δεν ακούγεται παράξενο, περίεργο; Κι όμως συμβαίνει και μάλιστα πολύ συχνά και είναι θέμα ψυχολογίας, τα πάντα είναι θέμα ψυχολογίας!
Μήπως αυτός ο άνθρωπος νιώθει ανασφάλεια, νιώθει ανεπαρκής και ότι τελικά του αξίζει όντως η αποτυχία και γενικά όχι το καλύτερο στη ζωή του; ίσως αυτός είναι κάποιος που δεν έχει λάβει στην ζωή του πραγματική αγάπη και υποστήριξη, ώστε να πιστέψει στον εαυτό του και στις ικανότητες του. Να νιώθει μονίμως κατώτερος από τους άλλους και πάντα να κρίνει πολύ αυστηρά τον εαυτό του, σα να τον τιμωρεί πως δεν αξίζει. Σίγουρα όλο αυτό έρχεται να ενισχύσει και ο ανταγωνισμός, εάν μιλάμε ιδίως για επαγγελματικό επίπεδο, όπου εδώ είναι σκούρα τα πράγματα. Ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος, εκεί έξω υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με πολλές γνώσεις, πτυχία επαγγελματική εμπειρία ίσως περισσότερη και όλα αυτά δυστυχώς λειτουργούν σαν ανασταλτικοί παράγοντες γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Φοβάται πως θα αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο ή καλύτερα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το αντιμετωπίσει και να κερδίσει.
Σε αυτήν την περίπτωση χρειάζεται θάρρος ίσως και λίγο θράσος, πίστη στον εαυτό μας ότι μπορούμε και έχοντας αρχή ότι σε αυτό τον κόσμος είμαστε μοναδικοί και ναι εάν πραγματικά το θέλουμε μπορούμε να το πραγματοποιήσουμε! Κάτι παρόμοιο ισχύει και για την προσωπική μας ζωή,την οποία πάλι είναι δύσκολο να συντηρήσουμε με ανασφάλειες οι οποίες είναι απόρροια των παιδικών μας χρόνων και παραμένουν χωρίς προσέγγιση και επίλυση! Ακόμη και αν οι γονείς δεν ήταν εκεί για να υποστηρίξουν ή να συμβουλεύσουν, οι φίλοι να κατανοήσουν χρωστάμε αυτό στον εαυτό μας- μια προσπάθεια που ίσως εξελιχθεί σε κάτι πολύ θετικό για εμάς.. Μία δεύτερη ευκαιρία στην επερχόμενη επιτυχία μας!
