Έρχεται κάποτε η ηλικία της εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ας μην εξετάσουμε την έντονη συναισθηματική προετοιμασία. Ας πάρουμε ένα μικρό μαγικό ραβδάκι και ας βρεθούμε, κατευθείαν, στα σκαλιά ή στην είσοδο της γραμματείας του τμήματος που μας έδειξε ο υπολογιστής. Κατ’ αρχάς, συγχαρητήρια. Κατά δεύτερον, φοιτητική ζωή: stairway to heaven ή highway to hell;
Ας θέσουμε ως δεδομένο ότι όλοι χαρήκαμε την εισαγωγή μας και ότι ήταν επιλογή μας το συγκεκριμένο τμήμα (ναι, συγγνώμη αλλά ήταν, το βάλαμε στο μηχανογραφικό). Πανηγυρίσαμε, χορέψαμε. Επιτέλους ήρθε αυτή η σωτήρια ώρα που δεν έχεις καμία υποχρέωση, κανέναν να φωνάζει πάνω από το κεφάλι σου. Δε χρειάζεται να ξυπνήσεις νωρίς για να πας σε ένα ακόμη μάθημα και δεν έχεις μια άπειρη ύλη που πρέπει να ξενυχτήσεις για να την κάνεις επανάληψη. Not!
Οι πρώτες ημέρες είναι γνωριμίας. Πρέπει να μάθεις τις αίθουσες, να γίνουν τα εισαγωγικά μαθήματα, να έρθεις σε επαφή με καθηγητές/τριες και συμφοιτητές/τριες. Όλα σου φαίνονται αγγελικά πλασμένα, όλοι είναι τέλειοι, τα μαθήματα εξαιρετικά, οι καθηγητές απίθανοι. Ζεις στο δικό σου ροζ συννεφάκι. Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Περνάνε οι ημέρες, τα μαθήματα γίνονται όλο και πιο απαιτητικά, οι ώρες σε δυσκολεύουν, τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι ασφυκτικά γεμάτα (250, σε μισώ!). Οι καθηγητές είναι δυσνόητοι και η μόνη παρηγοριά σου είναι η παρέα που απέκτησες και, πίστεψέ με, θα μοιράζονται το φορτίο και θα σε κατανοούν πλήρως.
Κάποια στιγμή, καλείσαι να δηλώσεις συγγράμματα και σου φαίνεται τόσο απλό και γρήγορο. Και έρχεται η στιγμή που πρέπει να φέρεις βόλτα όλους τους εκδοτικούς οίκους που δεν έχεις ακούσει, σχεδόν ποτέ, και να παραλάβεις τον προσωπικό σου δαίμονα για αυτό το εξάμηνο. Συνήθως, ακολουθεί ένα ευγενικό χαμόγελο κατανόησης από τον/την υπάλληλο που σου δίνει το τούβλο-σύγγραμμα. Γεμίζεις, συνεπώς, την τσαντούλα σου (ΠΟΤΕ ΧΕΙΡΟΣ) και πας να πιεις τον καφέ σου, να ξαποστάσεις με την παρέα. Εδώ έγκειται και το μοίρασμα του φορτίου.
Ξεκινάει κι η «αγαπημένη» περίοδος όλων μας, η εξεταστική! Είναι η κατάλληλη στιγμή για όλες τις υπαρξιακές ερωτήσεις, του τύπου: «Μάνα, γιατί με έκανες;», «Τι ήθελα και διάβαζα στη 3η Λυκείου;», «Να ζει κανείς ή να μη ζει;» κλπ. Ακόμη, τίθενται τα χειρότερα διλήμματα: «Ποια σειρά να ξεκινήσω;», «Τι να φάω σήμερα;», «Προλαβαίνω να βγω;» κλπ. Έτσι, καταλήγεις να γίνεσαι επιστήθιος φίλος με την καφεΐνη και να αρχίζεις να λες και καμία προσευχή σε όλες τις θρησκείες που γνωρίζεις για την εκπλήρωση του θαύματος. Να περάσεις το μάθημα.
Παρόλα αυτά, η φοιτητική ζωή θα σας προσφέρει ωραίες εμπειρίες και μαθήματα ζωής. Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δεν είναι μόνο χρήσιμη για να αποκτήσετε επάγγελμα, αυτό μάλλον είναι το τελευταίο που θα επιτύχετε. Θα εξοικειωθείτε με έννοιες, θα αλληλεπιδράσετε με άτομα της ηλικίας σας και καθηγητές. Θα γνωρίσετε μέρη, θα μάθετε να διαχειρίζεστε καταστάσεις.. Όλα αυτά και πολλά ακόμη θα βοηθήσουν στη διαμόρφωση και τη συγκρότηση του χαρακτήρα σας. Κοιτάξτε επομένως, να το απολαύσετε στο έπακρο και αργότερα να ρίχνετε μια κλεφτή ματιά πίσω σας και το μόνο που έχετε να πείτε να είναι: «Μαγκιά μου».
