[punica-dropcap]Ε[/punica-dropcap]ίναι μια ερώτηση που κάνω συχνά στον εαυτό μου και συνήθως δεν δίνω ούτε εγώ απάντηση… Η φωτογραφία ως τέχνη είναι κάτι που με μαγεύει, όμως ορισμένες φορές και εγώ η ίδια απορώ. Γιατί αγαπώ τη φωτογραφία; Για τις αναμνήσεις που δημιουργεί; Για τα χρώματα που βλέπω; Για ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, μιας και η φωτογραφία είναι κάτι που το σπουδάζω; Όπως είπα και πριν, καμιά φορά και εγώ δυσκολεύομαι να απαντήσω σε αυτό.
Μετά όμως, όταν πιάνω την κάμερά μου στο χέρι, τότε είναι που φεύγει κάθε δισταγμός από μέσα μου. Ίσως είναι εγωισμός, ίσως είμαι ένας εγωιστής άνθρωπος τελικά, αλλά όταν τραβάω μια φωτογραφία, αναζητάω μέσα από τον φακό να σου δείξω τη δική μου εκδοχή του κόσμου. Θέλω να δεις το τι βλέπουν τα δικά μου μάτια και ποια λεπτομέρεια του κόσμου θα ξεχωρίσουν ανάμεσα στο πλήθος εικόνων της καθημερινότητας. Συνήθως αυτό αναζητάω μέσα από τον φωτογραφικό φακό μου, να μαγνητίσω τις λάμψεις μαγείας και ομορφιάς που βλέπω με τα μάτια μου.
Η τέχνη είναι μια μορφή έκφρασης και η φωτογραφία είναι μια μορφή τέχνης, επομένως επαγωγικά η φωτογραφία είναι μια μορφή έκφρασης. Και το πιστεύω ακράδαντα αυτό, γιατί το να επιμένω να σου δείξω τον κόσμο μέσα από τα μάτια μου είναι ο τρόπος μου να εκφραστώ προς τα έξω. Τι καλύτερο από μια εικόνα, που όπως λέει και το ρητό «μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις». Έτσι δημιουργώ κάτι, χρησιμοποιώντας μια κάμερα, δημιουργώ μια φωτογραφία και μέσα από τη φωτογραφία περιγράφω αυτό που βλέπω και δεν μπορώ να στο πω με λέξεις. Ακόμη και όταν βγάζω μια selfie και την ανεβάζω στους λογαριασμούς μου στις πλατφόρμες των social media, σου δείχνω την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου. Το τι βλέπω όταν με κοιτάζω μέσα από τον φακό και το τι θέλω να δώσω σε εσένα να δεις από εμένα.
Ξέρεις όμως κάτι; Δεν είναι μόνο αυτό. Με τη φωτογραφία δημιουργώ αναμνήσεις που θα μείνουν, όταν η μνήμη μου ξεθωριάσει. Μια selfie από τη βόλτα με τις φίλες στην παραλία ίσως δεν είναι καλή ως φωτογραφία ή ίσως είναι κακής ποιότητας ή ίσως έχουμε βγει εμείς από την χειρότερη οπτική γωνιά και δε μας κολακεύει καθόλου η λήψη. Είναι όμως μια ανάμνηση που θα παραμείνει μετά από καιρό, όταν θα γυρίζω τις εικόνες σε μια οθόνη ή ίσως και τυπωμένες διότι, κάνεις δεν ξέρει σε τι μορφή θα καταλήξουν οι φωτογραφίες αυτές στο μακρινό ή σύντομο μέλλον.
Ίσως όμως την επομένη φορά που θα δω μια φωτογραφία που είχα τραβήξει παλιότερα, να μην δω μόνο την ανάμνηση, αλλά και το πώς έχω αλλάξει εγώ και η έκφρασή μου. Ίσως πάλι και να δω την τέχνη που υπάρχει σε αυτήν τη φωτογραφία. Ίσως πάλι και να μη δω τίποτε, πάρα μόνο λίγη νοσταλγία για κάτι που ούτε εγώ δεν κατανοώ. Ποιος ξέρει; Ίσως όμως να μου δώσει και την έμπνευση να συνεχίσω να φωτογραφίζω.
