Ξυπνάς, σκέφτεσαι, χαμογελάς, διαπιστώνεις ότι ξημέρωσε,μια ακόμα μέρα!
Ξέρεις ότι είναι δύσκολο να είσαι χαρούμενος όμως ο κόσμος σε κάνει να είσαι, η κοινωνία κάθε μέρα μέσα από τους κανόνες της προσαρμοστικότητας της σε κάνει χαρούμενο, για την ακρίβεια σου δίνει τα μέσα για να είσαι χαρούμενος αρκεί εσύ να τα αξιοποιείς!Το πάν είναι να μην σκέφτεσαι ότι ζεις σε μια καθημερινή ματαιότητα,σταμάτα να σκέφτεσαι και κάνε ότι είναι να κάνεις, είναι πιο εύκολο από όσο ακούγεται, με τους ρυθμούς που τρέχει η κοινωνία δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς και αν το κάνεις σου κόβονται τα πόδια.
Γεννήθηκες και υπάρχεις, ο λόγος πέρα από αυτό είναι άγνωστος, γιατί να είσαι εσύ και να σκέφτεσαι; Τι προσφέρεις στην κοινωνία; Τι δίνεις στους άλλους ανθρώπους και τους κάνεις να βρίσκονται γύρω σου; Θέλουν να βρίσκονται δίπλα σου ή αναγκάζονται; Και αν αναγκάζονται, πώς πρέπει να σου φερθούν;
Αν σου φερθούν ειλικρινά θα στεναχωρηθείς, αν είναι υποκριτικά καλοί θα καταλάβεις την υποκρισία, οπότε απλά πρέπει να είναι ευγενικοί, πρέπει να συμβιβάζονται με το ότι όταν βρίσκεσαι σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο νοημοσύνης εκεί μένεις, πρέπει να συμβιβάζονται ότι οι σκέψεις σας δεν είναι ίδιες, οι χαρακτήρες σας και ο τρόπος που αντιμετωπίζετε την καθημερινότητα είναι διαφορετικός
Και αν το πρόβλημα δεν είναι αυτοί τελικά; Εν τέλει εσύ είσαι το πρόβλημα. Εσύ που σιχαίνεσαι την υποκρισία. Εσύ που θες την μοναξιά και απαιτείς μέσα στο μυαλό σου να το καταλαβαίνουν και οι υπόλοιποι. Εσύ που πας σε ένα μαγαζί και κάθεσαι μόνος σου και θεωρείς ότι δεν σε καταλαβαίνει κανείς!
Μήπως μια στις χίλιες είσαι εσύ τελικά ο υποκριτής; Ο διπρόσωπος;
Μήπως θεωρείς ότι η μοναξιά σου είναι μοναδική;
Κοίτα γύρω σου, η μοναξιά κυριαρχεί χωρίς να χρειάζεται να είσαι μόνος σου, κανείς δεν σε καταλαβαίνει και δεν θα το κάνει ποτέ, είσαι εσύ και ο εαυτός σου, το μόνο που καταφέρνει ο άνθρωπος είναι την εφήμερη συναισθητική προσαρμοστικότητα.
Όποτε, κάθε πρωί που ξυπνάς, χαμογελά γιατί υπάρχεις ακόμα!
