ΔΥΣΗ 2019
«Μαμά,μπαμπά!Θέλω καινούριο κινητό και παιχνίδια!Όλα τα παιδιά έχουν καλύτερα πράγματα από τα δικά μου!» γκρίνιαξε το καλομαθημένο και λίγο άπληστο παιδάκι.
«Αμάν μωρέ!Δε μου απάντησε αμέσως στο μήνυμα!Να δεις που θα έχει άλλον!» είκασε ο ανασφαλής άντρας.
«Καλά πάλι δεν έχω τι να φορέσω!Πώς θα βγω έτσι έξω; Έχω βάλει και μερικά κιλά! Πρέπει να αρχίσω δίαιτα!» διαπίστωσε μία γυναίκα με φοβίες για την εικόνα της, που άλλοι της επέβαλαν ως ιδανική.
ΥΕΜΕΝΗ 2019
«Πεινάω,φοβάμαι και κρυώνω,μαμά! Δεν αντέχω άλλο τις βόμβες να σκάνε γύρω μας! Τι θόρυβος είναι αυτός που κάνουν! Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο εξαφάνισε τον μπαμπά! Σε άκουσα να το λες κλαίγοντας στη θεία και αν και θες να μου κρυφτείς, εγώ σε ξέρω!»
Και κάπως έτσι ανεβαίνει στο στομάχι ο γνωστός κόμπος, σε πονά το μάγουλό σου από τη σφαλιάρα που έφαγες στο πιο ευαίσθητο σημείο σου, την ηθική σου. Τι έγινε; Αναθεωρήσαμε για κάποια λεπτά όσα μας απασχολούσαν; Και μετά τι; Πάλι πίσω στα ίδια, χαμένοι στον μικρόκοσμο και στα χαζά καθημερινά μας προβλήματα. Δεν αντιλέγω, όλοι μας αντιμετωπίζουμε ζητήματα και δύσκολα-μάλιστα-θέματα υγείας που μας παραλύουν, ανεργία να μας καθηλώνει στο ίδιο σημείο και όσο και αν θέλουμε να προχωρήσουμε, αυτή μας κρατά βασανιστικά κάτω.
Αλλά κακά τα ψέματα, αν προσπαθήσουμε για ένα τόσο δα λεπτό να βγούμε έξω από τον εαυτό μας, θα διαπιστώσουμε ότι ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο και γελάσαμε, πονέσαμε, τρέξαμε, πέσαμε, σηκωθήκαμε και πάλι από την αρχή. Ενώ στις λεγόμενες τριτοκοσμικές χώρες με το που άνοιξαν τα μάτια τους αντίκρισαν τον τρόμο, την πείνα, την απέχθεια και την ανέχεια. Και εκεί που θα πίστευε κανείς ότι η μιζέρια θα βασίλευε και η στενοχώρια θα φιγούραρε πρώτη στην κατάταξη των συναισθημάτων, βλέπει την χαρά και την ευγνωμοσύνη για καθετί καλό. Ειδικά τα παιδιά ακόμη και όταν τα έχουν χάσει όλα, μέχρι και τα στοιχειώδη, εκείνα να επιμένουν να χαμογελούν με ειλικρίνεια ξορκίζοντας τον φόβο. Να λοιπόν, που η σοφία της ζωής βρίσκεται στα ουσιώδη και στα θεμελιώδη.
Το μικρό,ανώριμο και αφελές για κάποιους παιδάκι έρχεται να δώσει μαθήματα ζωής. Γελά και ελπίζει, γιατί δεν έχει τίποτα άλλο να χάσει. Άμα είδες τον θάνατο με τα μάτια σου και του ξεφύγεις, αρπάζεις τη ζωή και λες ”Εγώ τώρα θα τα παλέψω όλα, δεν έχω να χάσω, μόνο να κερδίσω!”.
Και έτσι γίνεται, όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από φυλή, οικονομική κατάσταση και κοινωνική θέση, αν έχουν μέσα τους ριζωμένο το καλό όσο και αν στραβοπατήσουν, πάντα θα βρίσκουν το κουράγιο να ξαναπατήσουν στα πόδια τους. Αλίμονο σε όλους εκείνους που μόνο μεμψιμοιρούν και ζητούν άπληστα και άλλα, ξέρουν. Εκεί φαίνεται πόσο λάθος είναι η νοοτροπία της ”πολιτισμένης” κοινωνίας μας.
Και τώρα που είδαμε λίγο διαφορετικά το θέμα, μήπως να γυρίσουμε την πλάτη στα ανούσια και να στρέψουμε το βλέμμα στους συνανθρώπους μας, όποιοι και αν είναι αυτοί, βελτιώνοντας τη ζωή τους και τη δική μας;
