Ιστορικά στοιχεία:
Αναμφίβολα η Κινεζική γλώσσα, με το πέρασμα του χρόνου, γίνεται ο επόμενος οικουμενικός “εχθρός” που θα “καταλάβει” τον “γλωσσικό θρόνο” από την Αγγλική και θα γίνει η επόμενη Lingua Franca. Σημαντικό ρόλο στην διάδοση της και στην επιθυμία των ανθρώπων να την προσεγγίσουν, είναι η εμπορική και οικονομική ανάπτυξη που χαρακτηρίζει την Κίνα εδώ και περίπου μια εικοσαετία. Αρχικά, πρόκειται για μια διαλεκτική ομάδα με υψηλές ενδοδιαλεκτικές διαφορές, οι πιο γνωστές είναι η Μανδαρίνικη και η Καντονέζικη. Ομιλείται από το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού, συμπεριλαμβάνεται στις πέντε επίσημες γλώσσες του ΟΗΕ ενώ λέγεται οτι αποτελεί συνέχεια της Γραμμικής Β’. Η κινεζική γλώσσα ανήκει στην ομάδα των Σινοθιβετικών γλωσσών και καθίσταται η επίσημη γλώσσα στην Σιγκαπούρη και στην Ταιβάν. Τέλος, από πολύ νωρίς εντοπίζονται παραδείγματα μεταγραφής των κινεζικών σε λατινικούς χαρακτήρες, που αφορούν το φωνητικό επίπεδο της γλώσσας και τις διαφορετικές θέσεις και αναπαραστάσεις του τόνου, με πιο κύρια τα συστήματα PinYin και Wade-Giles.
Μανδαρίνικη:
Τα Μανδαρίνικα χρησιμοποιούνται από τους κινέζους ομιλητές στο μεγαλύτερο μέρος της βόρειας και νοτιοδυτικής Κίνας και καλύπτουν το 70% του συνολικού κινεζικού πληθυσμού. Οι λόγοι που οφείλονται στην ραγδαία εξάπλωσή της, είναι η εύκολη μετακίνηση και επικοινωνία στην Πεδινή Βόρεια Κίνα, η επέκταση της γλώσσας στις παραμεθόριες περιοχές και η αύξηση της συνοχής του κράτους. Ακόμη, η Μανδαρίνικη συνυπολογίζεται μέσα στις 8 πιο σημαντικές διαλέκτους της Κίνας και μάλιστα, περιέχει επιπλέον εσωτερικές διαλέκτους, οι οποίες πολλές φορές εμφανίζουν προβλήματα αλληλοκατανόησης. Ωστόσο, σε συνάρτηση με έναν μικρό αριθμό διαφορετικών ήχων και έναν αριθμό ιδεογραμμάτων που διαθέτουν τον ίδιο ήχο, αποφεύγονται προβλήματα κατανόησης.
Βασικά Γλωσσικά Χαρακτηριστικά:
Αρχικά, η Κινεζική γλώσσα φημίζεται για τα ιδεογράμματα της, δηλαδή γραπτά σήματα που εκφράζουν κάποια ολόκληρη έννοια (π.χ. σήματα τροχαίας). Αυτά τα ιδεογράμματα αποκτώνται κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας του ατόμου, αναφορικά, οι κινέζοι μαθητές που αποφοίτησαν από το Δημοτικό, γνωρίζουν περίπου 2.500 ιδεογράμματα, όσα απαιτούνται σε μια καθημερινή συνομιλία. Μόλις φτάσουν στο πανεπιστήμιο, έχουν κατακτήσει μόλις 3.500. Πλέον τα ιδεογράμματα χρησιμοποιούνται ιδίως στους απλούς χαρακτήρες διότι οι υπόλοιποι έχουν σύνθετα φωνητικά και σημασιολογικά χαρακτηριστικά. Η γραμματική χαρακτηρίζεται από απλοϊκότητα, μιας και δεν εντοπίζονται καταλήξεις, άρθρα, γένη, αριθμοί, πτώσεις, ρηματικοί τύποι και οι λέξεις έχουν μέχρι δύο συλλαβές.
Σχετικά με τους τόνους, εντοπίζονται τέσσερεις διαφορετικοί τόνοι αντίστοιχης έντασης και ένας ουδέτερος, όπου τοποθετούνται όλοι πάνω σε οποιοδήποτε φωνήεν. Ο ουδέτερος τόνος, είναι ανύπαρκτος και απεικονίζεται ως τελεία πάνω στο φωνήεν ή πριν την συλλαβή. Παρόλο την ποικιλία που συναντάει κανείς στους τόνους, η διαδικασία της προφοράς τους είναι εύκολη, εξάλλου, η κινεζική γλώσσα εντάσσεται στις τονικές γλώσσες, δηλαδή την γλωσσική οικογένεια που η διαφορετική θέση του τόνου στην λέξη και η διαφορετική θέση της λέξης μέσα στην πρόταση, δηλώνουν και διαφορετική σημασία. Τέλος, η κινεζική γλώσσα περικλείει στο γλωσσικό της σύστημα και το προαναφερόμενο PinYin, πρόκειται για ένα σύστημα γραφής που με την βοήθεια του λατινικού αλφαβήτου αποδίδει τους ήχους και ερμηνεύει τα ιδεογράμματα.
