Από τα αρχαία χρόνια η γυναίκα αποτελούσε σύμβολο τις γονιμότητας. Στην ελληνική μυθολογία και στην θρησκεία το σύμβολο της θεάς Αφροδίτης συμβόλιζε τον έρωτα, την ομορφιά, την σεξουαλικότητα και την τεκνοποίηση. Στην προϊστορική εποχή η γυναίκα λατρεύτηκε ως θεά μητέρα καθώς αποτελούσε τον πρωταρχικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Επίσης πρέπει να αναφερθεί ότι από την παιδική μας ηλικία μαθαίνουμε ότι η πιο σημαντική ιδιότητα της ζωής είναι η αναπαραγωγή δηλαδή η δημιουργία καινούργιων ατόμων.
Συνεπώς συμπεραίνουμε ότι ο βασικός ρόλος της γυναικάς ήταν η ανατροφή των παιδιών εφόσον είναι δομικά και οργανικά φτιαγμένη για αυτό. Από την παιδική της ηλικία η ενασχόληση της είναι με κούκλες-μωρά καθώς η κοινωνία έμμεσα την προετοιμάζει για την μητρική ζωή. Όνειρο πολλών κοριτσιών είναι να φτιάξουν από μικρές μια οικογένεια χωρίς να τις απασχολεί η επαγγελματικής τους εξέλιξη. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι όλες οι γυναίκες θέλουν να γίνουν μητέρες, καθώς εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Λόγω χάρη οι εμπειρίες που έχουν από τη παιδική τους ηλικία, η σχέση που υπάρχουν μεταξύ της οικογένειας και οι κοινωνικές επιρροές.
H μητρότητα είναι η ολοκλήρωση κάθε γυναίκας ;
Ένα ερώτημα που αμφιταλαντεύει αρκετό μέρος του πληθυσμού και ειδικότερα τις γυναίκες είναι αν η μητρότητα θα οδηγήσει στην ολοκλήρωση και στην κάλυψη του συναισθηματικού κενού. Το ερώτημα αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί με ένα ναι ή ένα όχι. Για κάθε γυναικά είναι προσωπική της επιλογή αν ένα παιδί την κάνει να νιώθει ολοκληρωμένη.
Αυτό συμβαίνει γιατί επιζητά συγκεκριμένα στοιχεία όπου αυτά θα την βοηθήσουν να λύσει προσωπικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί με την πάροδο του χρόνου είτε μέσω εμπειριών είτε κοινωνικών στερεοτύπων. Σημαντικό να αναφερθεί είναι ότι ένας άνθρωπος για να νιώσει ολοκληρωμένος πρέπει πρώτα να έχει αποδεχθεί τον εαυτό του και έπειτα θα μπορεί να δεχθεί και τους άλλους οπότε η άφιξη μιας καινούργιας ζωής δεν είναι πάντα ένα ευχάριστο γεγονός.
Σε αντίθεση έρχονται επίσης και οι γυναίκες που θεωρού ότι η ολοκλήρωση δεν θα έρθει με την δημιουργία μιας ζωής καθώς είναι αφοσιωμένες σε άλλους τομείς όπως είναι η καριέρα. Οι γυναίκες αυτές δεν επιθυμούν να κάνουν οικογένεια καθώς πιστεύουν ότι ένα τέτοιο γεγονός θα είναι εμπόδιο στον τομέα που έχουν επιλέξει να αφιερωθούν. Αφετέρου έρχονται οι γυναίκες που έχουν σκοπό της ζωής τους να γίνουν μητέρες, η είδηση αυτή θα είναι αρκετά ευχάριστη αφού θα έχει πραγματοποιηθεί ένα από τα όνειρα τους. Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι είναι λάθος μια γυναίκα να περιμένει από ένα παιδί να δώσει νόημα στην ζωή της ή ακόμα ότι το παιδί θα γίνει η σωτηρία της σχέσης της. Κανένας άνθρωπος δεν ολοκληρώνεται από την ύπαρξη ενός άλλου ατόμου, ούτε παιδιού.
Υπάρχει μητρικό ένστικτο;
Στα θηλαστικά (όπου εντάσσονται και οι άνθρωποι) τα γονιμοποιημένα ωάρια αναπτύσσονται μέσα σε ειδικό χώρο (μήτρα) των θηλυκών ως έμβρυα. Η περίοδος αυτή ονομάζεται κύηση και είναι χαρακτηριστικής διάρκειας για το κάθε θηλαστικό. Γι’ αυτό το σκοπό τα θηλυκά έχουν αναπτύξει τη μήτρα και μεγαλύτερη σωματική αντοχή σε σχέση με τα αρσενικά. Μόλις αναπτυχθούν αρκετά τα έμβρυα, εγκαταλείπουν τη μήτρα της μητέρας τους με τη γέννηση. Ακόμα και μετά τη γέννηση το σώμα των θηλυκών εξακολουθεί να συμβάλει στην ανάπτυξη των απογόνων μέσω του θηλασμού με ειδικά όργανα, τους μαστούς. Όλη αυτή η διαδικασία βοηθάει στην ανάπτυξη ισχυρών συναισθηματικών δεσμών μεταξύ των απογόνων, αλλά και των γονέων μεταξύ τους. Για αυτό το λόγο οι γυναίκες αποκτούν μια δυνατότερη επαφή με το παιδί και δημιουργείτε το μητρικό ένστικτο. «Holmes,RK(1996) .Genetics:Conjugation(4 έκδοση) university of Texas»
Το ένστικτο της μητέρας δεν είναι απαραίτητα κάτι άμεσο και έμφυτο που έρχεται απευθείας με τη μητρότητα και μπορεί να πάρει διαφορετική μορφή και χρόνο σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με τη σχέση που διαμορφώνεται μεταξύ μητέρας και παιδιού.
Πιο αναλυτικά θα λέγαμε ότι το μητρικό ένστικτο έρχεται με τον καιρό, δηλαδή μέσω της ανατροφής του παιδιού, το δέσιμο μεταξύ τους και με την σταδιακή ανάπτυξη του βρέφους. Έτσι ξεκινάει η μητέρα να αναπτύξει το μητρικό ένστικτο καθώς ξεκινάει να νιώθει υπεύθυνη απέναντι στο παιδί της. Αρκετοί επιστήμονες έχουν αναφέρει ότι το μητρικό ένστικτο ξεκινάει ήδη από την ενδομήτρια ζωή, όπου η γυναίκα νιώθει την ύπαρξη ενός ανθρώπου στο σώμα της. Το σώμα της γυναίκας αλλάζει καθώς και η ψυχολογία της.
Η γυναίκα από την πρώτη κιόλας στιγμή νιώθει υπόχρεη να το φροντίσει και να το μεγαλώσει σωστά. Σκέφτεται τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργηθούν στη γέννα και πως μπορεί να τα αντιμετωπίσει, διαβάζει και προετοιμάζεται για το πώς θα γίνει καλύτερη μητέρα. Το μητρικό ένστικτο αρχίζει να ξυπνάει από την πρώτη κιόλας επαφή σε πολλές γυναίκες. Η μητέρα βρίσκεται συχνά σε μια αγχώδεις κατάσταση εφόσον στην σκέψη της τριγυρνάει διαρκώς το παιδί της. Αυτό το συναίσθημα διαρκεί σχεδόν για όλη της την ζωή.
Το μητρικό ένστικτο δεν σταματάει ποτέ γιατί πάντα θα νιώθει ότι πρέπει να είναι υπεύθυνη απέναντι του , βέβαια στη σχέση αυτή συνειδητοποιεί ότι είναι αδύνατον να το προστατεύει διαρκώς, η ανάγκη για να διώξει κάθε κίνδυνο ή κακό που μπορεί να το απειλήσει. Και αυτός είναι ένας βασικός λόγος οπού τα συναισθήματα μιας γυναικάς θα διακατέχονται συχνά από φόβο και άγχος. Βέβαια υπάρχουν και κατηγορίες γυναικών που δεν αναπτύσσουν το μητρικό ένστικτο, εφόσον είναι αδιάφορες απέναντι στο παιδί τους. Ακόμη υπάρχουν στις κατηγορίες γυναικών εκείνες όπου λόγω κάποιας ψυχικής ασθένειας τους ή των εμπειριών από την οικογένεια τους, τις εμποδίζει να αναπτύξουν το μητρικό ένστικτο.
Συμπερασματικά από τη φύση της η γυναίκα είναι πιο ευαίσθητη, πιο πρακτική και επιστημονικές μελέτες έδειξαν ότι μπορεί να ασχολείται ταυτόχρονα με πολλά πράγματα.
Βιβλιογραφία
- https://boro.gr/188687/mythoi-kai-alhtheies-gia-th-nea-mhtera-katarriptontas-ta-klise/
- https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%8D%CE%BB%CE%BF
- https://womenaidhalandri.wordpress.com/2014/02/06/182/
- https://slideplayer.gr/slide/2650460/
