-Μαμααα
-Τι συνέβη;;
-Έχω μία εργασία, αλλά μου φαίνεται παν δύσκολη.
-Με τι σχετίζεται μάτια μου;
-Ε, μας έδωσε η κυρία από μία φράση Άγγλου στοχαστή και θέλει να την αναπτύξουμε με κάποιο παράδειγμα. Έχω στερέψει. Δε μου έρχεται τίποτα απολύτως.
-Φέρε μου να την δω.
-Θα μου την κάνεις;;
-Εννοείται πως όχι!
-Λέει: Όλα τα πράγματα είναι δύσκολα προτού γίνουν εύκολα.
-Βρε Θανάση, γράψε για την καθημερινότητά σου. Γράψε ας πούμε για τα μαθήματα. Δευτέρα Λυκείου είσαι. Δεν σου έρχεται καμία ιδέα πάνω σε αυτό; Κάτι ας πούμε για το πρόγραμμα σου.
-Αχ ναι! Θα γράψω για τα υπέροχα μου Σαββατοκύριακα.
-Χαχαχα.. Αυτό εννοούσα γλυκιέ μου. Άντε ξεκίνα, τι περιμένεις; Είναι ήδη 8:30.
-Πάω να το γράψω. Θα έρθω σε λίγο. Φιλάκια.
-Άντε να δούμε!
Όλα τα πράγματα είναι δύσκολα, προτού γίνουν εύκολα.
Thomas Fuller, 1608-1661, Άγγλος στοχαστής
Ένα κοινότυπο και καθημερινό παράδειγμα, το οποίο έχει τη δυνατότητα να εξηγήσει αυτή τη φράση είναι το εξής: Ξεκινάει το πολυπόθητο Σαββατοκύριακο και, εκτός από τις βόλτες με τους φίλους οι οποίες όσο πάει λιγοστεύουν, πρέπει να βάλεις σε μία τάξη τα πιο βασικά μαθήματα της εβδομάδας, τα οποία χρειάζονται χρόνο και καθαρό μυαλό. Κόβεις ένα φύλλο χαρτί και σημειώνεις ένα-ένα αυτά που έχεις να διαβάσεις. Το χαρτί έχει γεμίσει με ασκήσεις και σελίδες για μελέτη κι εσύ τρομάζεις, σου φαίνεται βουνό. «Πότε θα τα προλάβω όλα αυτά;», αναρωτιέσαι. Μέσα στο άγχος σου, μπορεί να περάσει τουλάχιστον μία ώρα στην οποία θα ασχολείσαι με κάτι άλλο για να χαλαρώσεις. Ωστόσο το υποσυνείδητο δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ανέμελες δραστηριότητες όσο υπάρχει εκείνος ο φόρτος εργασίας. Φυσάς και ξεφυσάς και σου φαίνεται ακόμη πιο ακατόρθωτο. Η ώρα περνάει κι αποφασίζεις να καταπιαστείς με τα μαθήματά σου και, με έκπληξη, αντιλαμβάνεσαι πως κάποια από αυτά ήταν πιο εύληπτα από άλλα και αφού τα τελειώνεις τα διαγράφεις από το χαρτί. Απομένουν μονάχα ελάχιστα, έχει όμως ήδη βραδιάσει. Μόλις βρήκες τον τρόπο και κατάφερες να κάνεις το βουνό πεδιάδα, ο χρόνος στάθηκε εναντίον σου. «Μακάρι την επόμενη φορά να ξεκινήσω χωρίς προκαταλήψεις», εύχεσαι.
-Πώς σου φαίνεται;;
-Ρεαλιστικό θα έλεγα! Ωραίο συμπέρασμα. Να το λάβεις υπόψιν εύχομαι!
-Ναι, ναι.
-Άντε βγες τώρα καμία βόλτα με τα παιδιά. Μη μας παραπονιέσαι μετά.
-Μπα.
-Γιατί;
-Δε μπορούν.
-Ο Άγγελος;
-Διαβάζει.
-Η Χρύσα;
-Διαβάζει.
-Μμμ.. ο Στράτος;
-Διαβάζει.
-Νομίζω πρέπει να τους κάνεις μια ανάγνωση την άσκησή σου. Μπορεί να έχουνε το ίδιο θέμα. Ίσως τους βοηθήσει η φράση του Thomas Fuller.
-Καλά, θα δω. Ωραία εφηβικά χρόνια περνάμε πάντως.
Και η μαμά δεν απάντησε.. Πήγε στην κουζίνα και συνέχισε τις δουλειές της. Τι να του πει;
