Αγάπη μου,
Πρώτη φορά σε λέω «αγάπη μου». Δεν με άφησες να στο πω, αλλά στ’ αλήθεια είναι η μόνη λέξη που σου πάει. Άλλη μια μέρα που ζω πάνω από το τηλέφωνο. Θα έρθει η νύχτα και πάλι θα σε σκέφτομαι. Θέλω τόσα να σου πω. Δεν πάει άλλο. Πρέπει να μάθεις.
Είμαι μικρή και δεν ξέρω πολλά για τη ζωή. Δεν ξέρω γιατί γεννιόμαστε, γιατί πεθαίνουμε, γιατί ερωτευόμαστε… Δεν ξέρω γιατί συμβαίνουν άσχημα πράγματα σε καλούς ανθρώπους… Πιστεύω ότι υπάρχει για τα πάντα ένας λόγος απλά δεν θα μάθουμε ποτέ ποιος.
Ξέρω επίσης ότι αρκεί μονάχα μια στιγμή για να αλλάξουν τα πάντα στη ζωή μας. Το έζησες, το ξέρεις. Για εμένα εκείνη η στιγμή ήταν όταν συνάντησα τα μάτια σου. Αυτό λέγεται Ζαχίρ. Ζαχίρ είναι όταν κάποιος ή κάτι που ήρθαμε σε επαφή μαζί του καταλαμβάνει ολοκληρωτικά το πνεύμα και την ύπαρξη μας, μέχρι να μην μπορούμε να συγκεντρωθούμε σε τίποτα άλλο.
Ξέρω επίσης ότι δεν επιλέγουμε ποιον θα ερωτευτούμε. Δεν μπορείς να διαλέξεις σύμφωνα με την ηλικία, τη θρησκεία, την εθνικότητα ή οτιδήποτε άλλο θεωρείς εμπόδιο. Απλά συμβαίνει. Άλλωστε τι νόημα θα είχε; Ξέρω όμως ότι οι πιο αληθινοί έρωτες είχαν εμπόδια. Πάρε για παράδειγμα τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Αγαπήθηκαν, δεν μπορούσαν να είναι μαζί, όμως πάλεψαν. Και γι’ αυτό έμειναν στην ιστορία. Για να μας θυμίζουν ότι πρέπει πάντα να ακολουθείς την καρδιά σου, όπου και αν σε πάει. Ξέρεις όμως κάτι; Αν διάλεγα, πάλι εσένα θα διάλεγα.
Κάθε φορά που προσπαθώ να σε πλησιάσω, χάνεσαι. Υψώνεις τείχη και απομακρύνεσαι. Όμως εγώ το βλέπω στα μάτια σου, κάθε φορά που με κοιτάς, πως με θες. Δεν μπορεί να κάνω τόσο λάθος. Το ξέρω ότι φοβάσαι. Και εγώ φοβάμαι. Αλλά είμαι εδώ. Το ξέρω ότι πολλοί σε άφησαν, σε πλήγωσαν, σε διέλυσαν. Μα εγώ είμαι εδώ.
Ξέρω ότι νιώθεις πως είσαι βάρος. Ξέρω ότι αμύνεσαι. Ξέρω ότι νιώθεις πως όλοι κοιτάνε το αναπηρικό αμαξίδιο και όχι εσένα. Αλλά αλήθεια δεν έχεις ιδέα τι βλέπω εγώ, όταν σε κοιτάζω. Εγώ βλέπω μόνο τα μάτια σου. Τα πιο εκφραστικά μάτια που έχω συναντήσει. Στα μάτια σου μπορώ να δω μια ιστορία ολόκληρη. Τον πόνο, την ανάγκη για αγάπη, την τρέλα σου που μου αρέσει τόσο πολύ…
Ξέρω ότι δεν σου αρέσει η ζωή σου. Ότι δεν θες να ζεις άλλο έτσι. Ξέρω ότι έχεις ανάγκη να σε αγαπήσουν γι’ αυτό που είσαι. Ξέρω όμως ότι δεν με αφήνεις να σε πλησιάσω. Και εγώ τι πρέπει να κάνω; Να δεχτώ την απόφαση σου και να ζω δίπλα σου περιμένοντας πότε θα σε χάσω για πάντα; Και αν είμαι εγώ αυτή που περίμενες τόσα χρόνια; Αν η ζωή σου μπορούσε να γίνει πιο όμορφη;
Λατρεύω το μυαλό σου και όσα λες. Μπορώ να σε ακούω όλη νύχτα. Ξέρεις, με κάνεις καλύτερο άνθρωπο. Είναι τρομερό το πως μπορείς να συνδυάζεις τόση ομορφιά εσωτερική και εξωτερική. Και αν θέλω κάτι από τη ζωή μου, είναι έναν άνθρωπο να με συγκινεί πνευματικά.
Στο σπίτι σου είδα έναν πίνακα που έγραφε
Αντί να λες: «μπορεί να γίνει αλλά είναι δύσκολο», καλύτερα να λες: «μπορεί να είναι δύσκολο αλλά γίνεται».
Advertising
Ε λοιπόν, ναι! Μπορεί να είναι δύσκολο αλλά γίνεται! Εξάλλου και οι δύο πιστεύουμε στα σημάδια. Και εχθές είδα ένα ζευγάρι πολύ αγαπημένο. Η κοπέλα ήταν στο αναπηρικό αμαξίδιο και ο άντρας της κράταγε το χέρι. Έτυχε να ακούσω το όνομα του… Μάντεψε!
Λοιπόν, τι λες; Αξίζει μια προσπάθεια;
