Πάντα πίστευα ότι ερωτήματα που προκύπτουν σε σχέση με τη ζωή και την καθημερινότητά μας είναι κρυμμένα στη φύση και στα φυσικά φαινόμενα. Αν δώσεις σημασία στο τι συμβαίνει γύρω σου, θα ερμηνεύσεις και τι συμβαίνει μέσα σου. Κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα, τα οποία ήθελα να τα μοιραστώ, γιατί μπορεί να φανούν χρήσιμα και σε κάποιον άλλον.
Κύμα ονομάζεται μια διαταραχή που μεταδίδεται στο χώρο και το χρόνο. Ο όρος Κύμα (από το αρχαίο ελληνικό ρήμα “κύω” = φουσκώνομαι) χαρακτηρίζει τη μεταφορά της διαταραχής, συνήθως διαμέσου ενός μέσου.
Διαβάζοντας τον ορισμό του κύματος, συνειδητοποίησα ότι είναι όπως οι συνέπειες των πράξεων μας. Οποιαδήποτε πράξη μας έχει τον αντίκτυπο της στο χώρο, δηλαδή στους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε και στο χρόνο, στο τώρα ή στο μέλλον. Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτό που δεν μπορούμε να αλλάξουμε είναι το παρελθόν. Είναι η μεταφορά της διαταραχής που προκαλούν οι αποφάσεις μας, διαμέσου της ζωής μας. Ουδέτερη πράξη στο σύμπαν δεν υπάρχει. Όποιος θεωρεί ότι θα μείνει αμέτοχος σε γεγονότα που διαδραματίζονται στην καθημερινότητά του, αυτό που καταφέρνει είναι να μετατρέπεται σε έναν απλό θεατή της ίδιας του ζωής. Κάποια στιγμή ο καθένας μας πρέπει να επιλέξει, τι θέλει και τι δεν θέλει και να υπερασπίσει τις επιλογές του. Ότι και να κάνουμε όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έρθουμε αντιμέτωποι με αυτό που επιλέξαμε.
Η ζωή ενός ανθρώπου είναι όπως η ταλάντωση του ηχητικού κύματος. Όσο πλατύτερες οι ταλαντώσεις τόσο μεγαλύτερη η ένταση των ηχητικών κυμάτων που επιφέρουν, ώστε να διαταράσσουν την ηρεμία των γύρω τους. Είναι κάποιοι άνθρωποι που όταν συνομιλείς, αλλά το πιο σημαντικό, όταν συνυπάρχεις μαζί τους, σου μεταφέρουν ένταση και άγχος. Αυτό δεν τους κάνει απαραίτητα «κακούς», αλλά ανθρώπους που σου δυσκολεύουν την καθημερινότητά σου. Πρέπει να βρίσκεις τρόπους να αποφεύγεις αυτή την ένταση που σου δημιουργούν, είτε με τη σιωπή είτε με τη δημιουργία πιο εκκωφαντικής έντασης για να καλύψεις τη δική τους. Ότι και να κάνεις από τα δύο όμως, βρίσκεσαι σε μία συνεχή άμυνα. Θεωρούσα ότι, άμα είσαι σε ένα περιβάλλον που προσπαθείς να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου ή προσπαθείς να αλλάξεις τον άλλον, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σηκωθείς και να φύγεις. Αυτό το περιβάλλον δεν πρόκειται να σε ενδυναμώσει και να σε βελτιώσει ως άνθρωπο, απλά θα κατακλυστείς από ενοχικά συναισθήματα. Θα έχεις συνέχεια τύψεις για το τι κάνεις και τι λες.
Ο Επίκουρος είχε πει: «Να μάθεις να ζεις τη ζωή σου, όσο πιο αθόρυβα μπορείς»
Επίσης, γνωστή είναι η τετραφάρμακος, δηλαδή οι τέσσερις “αρχές” που πρόβαλλε ο Επίκουρος:
Άφοβον ο θεός,
ανύποπτον ο θάνατος•
και ταγαθόν μεν εύκτητον,
το δε δεινόν ευεκκαρτέρητον.Advertising
και σε νεοελληνική απόδoση:
Ο θεός δεν είναι για φόβο,
ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία •
και το καλό εύκολα αποκτιέται,
το δε κακό αντέχεται
Ο θεός δεν είναι για φόβο, διότι η θεϊκή δύναμη δεν απειλεί εκ φύσεως. Άλλωστε όσοι πιστεύουν, γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι μόνο αγάπη, ο Θεός «Αγάπη εστί» . Η αγάπη είναι ότι πιο όμορφο υπάρχει στη ζωή, αλλά όσοι αγαπούν, ξέρουν εκ των προτέρων ότι αναπόφευκτα θα πονέσουν.
Ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία. Από τη στιγμή που θα γεννηθούμε γνωρίζουμε ότι θα πεθάνουμε. Όσο φυσιολογική είναι η γέννηση μας, τόσο φυσιολογικός είναι και ο θάνατός μας. Το θέμα είναι τι κάνουμε στο μεσοδιάστημα, στο χρόνο που μας δίδεται σε αυτόν τον κόσμο.
Το καλό, δηλαδή ό,τι πραγματικά χρειαζόμαστε, εύκολα αποκτιέται. Το κακό αντέχεται, δηλαδή ό,τι μας κάνει να υποφέρουμε, μπορούμε να το υπομείνουμε.
