Σπίτι, στέγη, κυψέλη προστασίας. Από την άλλη, το προσωπικό μας κλουβί, ένας χώρος ατελείωτης ηχορύπανσης, η προσωπική μας απελπισία, σε συνδυασμό με τις οντότητες που ‘υπογράψαμε’ να την περάσουμε. Όλοι περιγράφουν πόσο μίζεροι είναι, μέσα στα σκυλόσπιτα τους, δίχως να φορούν λουρί.
Το πρόβλημα δεν είναι το οίκημα σου και η ελευθερία δεν είναι το πάρκο δίπλα στο σπίτι σου, που το επισκέπτεσαι κρατώντας την ‘απόδειξη’ στο χέρι σου ή έχοντας στείλει μήνυμα. Το πρόβλημα μικρό και ατίθασο κουτάβι είναι το μαλλιαρό κεφάλι σου και αυτά που κρύβει μέσα του, καλά – κακά και ασήμαντα.
Έχεις ξεχάσει ότι εδώ και αιώνες ζεις μέσα στο κεφάλι σου; μικρό πλάσμα της οργής. Αυτό είναι το πραγματικό σου στέγαστρο, όχι δύο τούβλα και λίγο μπετό. Εκεί πρέπει να δεις πως θα την βγάλεις καθαρή, γιατί εκεί την βγάζεις καθαρή μέχρι τώρα. Πιστεύεις σε μαστίζει η απομόνωση με τους δικούς σου, για δοκίμασε απομόνωση με ξένους-κλειδαμπαρωμένος σε ένα δωματιάκι 4×4. Το να πιέζεσαι εκτός σου, προέρχεται από την πίεση εντός σου και βάλτο αυτό καλά μέσα στο βαλτωμένο μυαλό σου.
Δεν έχεις δουλειά και υποχρεώσεις και σκέφτεσαι πως να καταναλώσεις τον χρόνο σου, οπότε σκορπάς ώρες μπροστά στις οθόνες. Οθόνες μικρές, μεσαίες, μεγάλες, ακριβές και πτωχές. Σε ειδοποιούν ότι αύριο θα πεθάνεις!
Και έρχεται το αύριο κι εσύ εκεί τις κοιτάς με μια απορία Λήθης, γιατί ξεχνάς, όλο ξεχνάς πανικοβλημένο μου κουτάβι. Όταν έρχεται το αύριο σε ψαρεύει μια άλλη είδηση, αλλά μάντεψε θα ζεις και μεθαύριο, όσο δεν τους πιστεύεις και δεν ρουφάς το δηλητήριο που τρίβουν στις πληγές σου, ΠΟΤΕ κανένα δηλητήριο δεν γιάτρεψε κανέναν ασθενή. Μη με διαβάζεις με απορία που σε λέω ασθενή κι εγώ νοσώ, μη σου πω ότι μπορεί να είμαστε και γείτονες στα ενδότερα κλουβιά μας, απλά μερικές φορές θυμάμαι και ξυπνάω. Ξυπνάω το σκυλίσιο μυαλό μου και για μερικές στιγμές δεν είναι υπάκουο πια, στο σχέδιο αυτοκαταστροφής του.
Τώρα λοιπόν που έχεις όλο τον ελεύθερο χρόνο που πάντα ήθελες, ακόμη κι αν προέρχεται από τις πιο αντίξοες συνθήκες, άκου μια συμβουλή από τον πιστό σου ,πάντα, φίλο. Αφιερώσου στην θεραπεία του μικρού-σκυθρωπού σου εγκεφάλου, τουλάχιστον εκεί μπορείς να βρεις ένα χώρο, που θα αποφύγει τον χορό του έξω παραλόγου. Μέσα σε εκείνην την γωνιά που θα διαλέξεις, θα βρεις μια πολύχρωμη ομπρέλα σαν αυτή που βρήκα κι εγώ. Η ομπρέλα δεν θα σε κάνει να ξεχάσεις την βροχή των πτωμάτων έξω από το σπίτι σου, ούτε τα βαμμένα με αίμα πασχαλινά αυγά σου. Όμως η ομπρέλα θα σε προστατεύσει από τον χειρότερο σου εαυτό, ο οποίος μέσα σε τέτοιες πανδημικές κρίσεις σε απειλεί συνεχώς ότι θα βγει έξω και θα ρημάξει, ό,τι δεν ρήμαξε μέχρι τώρα. Αυτή η ομπρέλα θέλω να είναι το δώρο μου για σένα.
