Έρωτας: γένους αρσενικού: Ο έρωτας είναι η ζωηρή έλξη μεταξύ δύο προσώπων, η οποία συνήθως σχετίζεται με την επιθυμία για συνουσία. Θεωρείται το ισχυρότερο συναίσθημα έλξης μεταξύ δύο προσώπων ή ζώων.
Ένας απλός ορισμός που βρήκα κάπου στο διαδίκτυο, ρηχός θα έλεγα ,παρόλα αυτά με αυτόν τον ορισμό έχουν ασχοληθεί κοινωνιολόγοι, επιστήμονες, θρησκείες, λαοί. Μέχρι και θεός υπήρξε στο όνομα του. Φόβος: γένους αρσενικού και αυτός.
Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής. Είναι το συναίσθημα που αναπτύχθηκε στον ανθρώπινο εγκέφαλο, στην αρχή της εξέλιξης του, είναι το ένστικτο της επιβίωσης το οποίο πρέπει να υπάρχει στον καθένα, αλλιώς το ανθρώπινο είδος θα είχε ήδη εξαφανιστεί.
Πως συνδέονται αυτά τα δύο; μια πολύ καλή ερώτηση. Δεν έχω την ξεκάθαρη αλήθεια, αλλά μια άποψη επί του θέματος. Όταν πια είσαι βολεμένος, ήρεμος και έχεις τετραγωνίσει την σκέψη σου τόσο πολύ, όταν έχεις το απόλυτο πρόγραμμα και έχεις βάλει μια τάξη στους επόμενους μήνες, τουλάχιστον, της ζωής σου. Έρχεται. Τότε ακριβώς, σε αναγκάζει να ανοίξεις το τετράγωνο που έχεις σχηματίσει. Να δεις λίγο πιο έξω από αυτό, ένα βήμα την φορά λες, αλλά τα πόδια σου είναι κολλημένα στην γη και το μυαλό σου παρομοίως.
Η καρδιά σου χτυπάει με άλλους ρυθμούς, το ωράριο του ύπνου θυμίζει αστείο πια, τα πόδια σου τρέμουν, χαμογελάς χωρίς λόγο και όλοι γύρω σου σου ανακοινώνουν πως μάλλον ερωτεύτηκες. Τι κάνεις εσύ; Το αρνείσαι περιπαικτικά. Γελάς και λες “αποκλείεται”, μέσα σου όμως ξέρεις πως ο κύβος ερρίφθη, ξέρεις ότι πρέπει να παίξεις αυτό το παιχνίδι. Αντί να κάνεις κάτι για αυτό δειλιάζεις, κάνεις ένα βήμα πίσω, προτιμάς την σιωπή από το να πεις τι αισθάνεσαι. ‘’Πολύ αργά, πολύ νωρίς’’ σκέφτεσαι. Φοβάσαι λοιπόν. Τρομάζεις για το τι θα ακολουθήσει, για τα βράδια που θα ξενυχτήσεις, για τα φιλιά που θα δώσεις, για τα “μου λείπεις”, για όλα όσα δεν ξέρεις. Είναι το ένστικτο επιβίωσης του εγωισμού που λέγαμε πιο πριν.
Συμβουλή μου;! Ζήσ’ το και ας πάει στράφι, ζήσε κάθε στιγμή και αγκάλιασε κάθε σπιθαμή του κορμιού του ανθρώπου πού έχεις απέναντι σου. Αγάπησε και αγαπήσου, δώσε τρέλα, πάθος, έρωτα. Δώσε ότι κρατούσες για την πάρτι σου τόσο καιρό. Ναι και φυσικά υπάρχει η πιθανότητα να φας τα μούτρα σου, δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος άλλωστε, όμως αν η πιθανότητα να ζήσεις κάτι μεγάλο, κάτι ιδανικό έστω και για λίγο είναι πιο μεγάλη; Αξίζει να μάθεις, αξίζει να περάσεις βράδια στην αγκαλιά του κάνοντας όνειρα σαν μικρά παιδιά, αξίζει να κλάψεις από χαρά, λύπη, νεύρα, αξίζει να δώσεις ένα σπουδαίο μέρος του εγώ σου.
Βγες λοιπόν από το κουτάκι σου και βάλε τον φόβο μέσα και κλείδωσε τον καλά. Ο έρωτας πάντα υπερτερεί, πάντα κερδίζει, εν αγνοία σου μερικές φορές.
Θέλει κότσια να το ζήσεις μόνο, θέλει θράσος και θάρρος. Θέλει να είσαι γενναίος και όταν κάνεις πέρα κάθε άμυνα, κάθε φόβο για το ξένο, για το αύριο, να το εννοείς. Τέλος να θυμάσαι, ο έρωτας υπόσχεται, ζει, ονειρεύεται και θυσιάζει, σε προσκαλεί άθελα του σε αυτό το παιχνίδι. Το θέμα είναι, εσύ είσαι έτοιμος να το παίξεις;
