Τα όνειρα μου είπαν δεν πραγματοποιούνται. Μου είπαν πως όσο κάνω όνειρα ο Θεός γελάει. Μου είπαν να βάζω στόχους. Μου είπαν να πετυχαίνω τους στόχους μου ακόμα και αν έρθω αντιμέτωπη με τους φόβους μου. Μου είπαν να παλεύω μόνη μου και να μην εξαρτώμαι από κανέναν. Μου είπαν να πιστέψω στον εαυτό μου. Μου είπαν να μην εμπιστεύομαι κανέναν. Μου είπαν να φεύγω πριν πληγωθώ. Μου είπαν να πληγώσω όσους με πληγώσουν. Μου είπαν να αντέξω σε ότι και αν φέρει ο χρόνος. Μου είπαν να μην πετάω στα σύννεφα.
Μου είπαν να μην αφήσω κανέναν να μπει στη ζωή μου αν δεν με βοηθάει να γίνω καλύτερη. Μου είπαν πρώτα να ζήσω,να ανεξαρτητοποιηθώ και μετά να κάνω οικογένεια. Μου είπαν να βάζω όρια στους ανθρώπους. Μου είπαν να βάζω όρια στον εαυτό μου. Μου είπαν να πραγματοποιήσω όλους μου τους στόχους και μετά να “φτιάξω την ζωή μου”. Μου είπαν να ερωτευτώ κάποιον που θα με αφήνει να “αναπνέω””. Μου είπαν…μου είπαν…μου είπαν. Μόνο λόγια.
Στις πράξεις δεν τα έβγαζαν πέρα. Ήθελαν, προσπαθούσαν να γίνω καλύτερη από εκείνους. Ήθελαν να μην τους μοιάσω. Ήθελαν να χαράξω δική μου πορεία, καλύτερη από εκείνη που είχαν εκείνοι. Σε κάποια είχαν δίκιο. Τους άκουσα. Ξεκίνησα να χτίσω την δική μου ζωή, με στόχους, με ελπίδες, με όνειρα για το μέλλον. Το δικό μου μέλλον. Δεν τους κατηγόρησα ποτέ. Ήθελαν να είμαι καλά. Έκανα λάθη, αγάπησα τους λάθους ανθρώπους. Με πλήγωσαν αλλά δεν τους πλήγωσα. Πλήγωσα ανθρώπους, κάποιοι το άξιζαν άλλοι όχι. Συνέχισα όμως για να χτίσω τη δική μου ζωή. Τα κατάφερα εν μέρει. Ή έτσι νομίζω.
Αρχικά,όλα ξεκινούν στη δευτέρα λυκείου. Εγώ ένα κορίτσι που άλλοτε ήταν εξωστρεφής και άλλοτε εσωστρεφής. Μου άρεσε πάντα να ασχολούμαι με αγόρια. Πως να το κάνουμε από την μέρα που γεννήθηκα αγάπησα τον ανδρικό πληθυσμό πλην αρκετών εξαιρέσεων. Δεν τους συμπαθούσα όλους, κάποιοι δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις που έθετα. Και όπως είναι φυσικό καταλαβαίνεις πως ένα τέτοιο παιδί, ένα τέτοιο κορίτσι δεν ήταν σταθερό στις ερωτικές του επιλογές αλλά εδώ θα σου πω πως έχεις δίκιο. Πήγαινα όπου με εντυπωσίαζαν, όπου ήξεραν να με προσελκύσουν.
Μου άρεσαν οι έντονοι χαρακτήρες αλλά όχι οι προσβλητικοί. Μου άρεσαν τα όρια. Γνώριζα ανθρώπους, αγόρια δεν έβρισκα κάτι ενδιαφέρον μέχρι που τον είδα. Τον είδα, τον γνώρισα, με γνώρισε, συμπάθησα αυτό που μου έδειχνε.Ήταν ψηλός, μελαχρινός, εσωστρεφής, έξυπνος, όμορφος. Του άρεσε να δείχνεται έμενα όμως δεν μου άρεσε. Όταν το κατάλαβα έπαψα να ασχολούμαι μαζί του. Δεν ήθελα τέτοιους χαρακτήρες στη ζωή μου. Θα σου μιλήσω όμως γι’ αυτόν. Θα σου πω τι ένιωσα.
Ο πρώτος λοιπόν, εφηβικός ανεκπλήρωτος έρωτας έμοιαζε όμορφος, αθώος. Ήταν. Μου άρεσε να γράφω, να γράφω για τα συναισθήματα μου, για τις σκέψεις μου. Και το έκανα! Έγραφα, έγραφα, έγραφα. Έγραφα λοιπόν και γι” αυτόν. Δεν του έδειχνα το ενδιαφέρον μου με πράξεις, δε μπορούσα, ντρεπόμουν. Έγραφα λοιπόν γι’ αυτόν και πάντα έβρισκα τρόπο για να τα διαβάζει. Κατάλαβε όμως, κατάλαβε πως έγραφα γι αυτόν. Ήξερε, αλλά αυτό δεν άλλαζε κάτι για εκείνον. Αδιαφορούσε με όποιο τρόπο μπορούσε. Μου έδειχνε πόσο καλός ήταν. Μου έδειχνε πόσο καλύτερος ήταν από έμενα. Στην αρχή αυτό το έβρισκα γοητευτικό αργότερα ήταν σα να μην υπήρχε. Και για να μην τα πολυλογώ εμφανίστηκε ένα τρίτο πρόσωπο. Έκανα παρέα με ένα κορίτσι που ήξερε πως εμένα μου άρεσε εκείνος και εκείνη απλά επειδή από ότι φάνηκε αργότερα της άρεσε, τον πλησίασε. Εκείνος την ερωτεύτηκε και εκείνη το ίδιο. Τσακώθηκα μαζί του επειδή είχε τον τρόπο της εκείνη. Ήξερα ή τουλάχιστον νόμιζα πως αυτοί οι δύο ταίριαζαν. Τσακωθήκαμε, πίστεψε μια άγνωστη και όχι έμενα. Δεν με πείραζε τόσο όσο περνούσε ο καιρός. Ήξερα πως εκείνη δεν είχε καλό χαρακτήρα και θα τον πλήγωνε και έτσι έκανα υπομονή.
Λίγους μήνες αργότερα επέστρεψε. Ζήτησε συγγνώμη αλλά μου μίλησε και μου φέρθηκε άσχημα. Ακόμα αναρωτιέμαι γιατί τον συγχώρησα και τον άφησα να μπει ξανά στη ζωή μου. Έμενα ακόμα με ενδιέφερε οπότε του έδειξα το ενδιαφέρον μου ξανά. Αλλά και πάλι χαμένο πήγε. Σημασία δεν μου έδινε. Μέχρι που αποφάσισα να τα αφήσω όλα πίσω και να προχωρήσω. Και το έκανα. Μπορεί να τον έβλεπα κάθε μέρα στο σχολείο αλλά είχα πάψει να σκέφτομαι το πόσο όμορφος ήταν ή το πόσο “τέλειος” ήταν.
Φαντάζομαι πως τώρα θα νομίζεις πως εγώ μετά γνώρισα τον έρωτα και αυτός επέστρεψε να με κερδίσει. Όχι, εγώ συνέχισα χωρίς να υπάρχει στην καθημερινότητα του μυαλού μου. Προχώρησα θαυμάζοντας το ανδρικό φύλο. Γνώριζα αγόρια αλλά δεν ασχολούμουν με κανέναν. Θεωρούσα χαμένο χρόνο κάθε προσπάθεια να ασχοληθώ με κάποιον. Και έτσι δεν ασχολούμουν με κανέναν.
Έψαχνα σχολές. Καιρός να φτιάξω την ζωή μου έλεγα. Και έτσι σιγά σιγά ξεκίνησα να ψάχνω. Βρήκα κάποιες αλλά πάντα υπήρχε στο μυαλό μου η σχολή που ήθελα χρόνια. Ήταν η πρώτη σχολή που έβαλα στο μηχανογραφικό μου. Ήταν το πρώτο μου όνειρο. Ήταν ο πρώτος μου στόχος. Ήταν η πρώτη μου επιτυχία!
