Η ζωή είναι στιγμές…. Οι στιγμές που ζήσαμε, οι στιγμές που ζούμε και αυτές που μας περιμένουν να τις ζήσουμε. Αυτές που ζήσαμε λοιπόν έχουν αποτυπωθεί, άλλες στο άλμπουμ της ψυχής και άλλες στη μνήμη μιας φωτογραφικής μηχανής, ενός κινητού ή και πιο σπάνια σε ένα φωτογραφικό χαρτί. Στα άλμπουμ της ψυχής θα βρεις φακέλους που δεν θα βρες ποτέ στα άλλα. Απογοήτευση, φόβος, θυμός, μοναξιά είναι μερικοί από αυτούς.
Αρχειοθετημένοι όλοι μαζί σε ένα άλμπουμ με τίτλο <<Τα σκοτάδια μου>>. Αυτές δεν έχουν σωστό φωτισμό, ούτε έχουν βγει από τη σωστή οπτική γωνία. Είναι από εκείνα τα άλμπουμ που δεν ανοίγεις συχνά. Δεν τις διαγράφεις όμως γιατί σου θυμίζουν (τις σπάνιες φορές που θα τολμήσεις να τις κοιτάξεις) πόσο πάλεψες για να μάθεις να βγάζεις σωστές φωτογραφίες.
Πόσο πάλεψες να συμφιλιωθείς με τα σκοτάδια σου και να μάθεις να βγαίνεις στο φως. Σε αυτές συνήθως τις φωτογραφίες είσαι με έναν φίλο που καβγαδίζετε συχνά αλλά ποτέ δεν σε εγκαταλείπει και λέγεται εαυτός. Ξέρεις ότι τη στιγμή που θα τα βρείτε οι δυο σας θα βγει η καλύτερη φωτογραφία που έχεις βγάλει ποτέ. Δύσκολο να είναι απόλυτα υγιής η σχέση σας χωρίς ψεγάδια αγαπιέστε όμως γιατί ήταν πάντα εκεί και εκτιμάτε ο ένας τον άλλον. Σε στηρίζει πάντα όσο και αν εσύ του φέρεσαι απαίσια κάποιες φορές. Ας επιστρέψουμε λοιπόν στα σκοτάδια. Όλοι έχουμε και δεν έχει νόημα να τα παραβλέψουμε γιατί εκείνα θα βρούνε τρόπο να βγούνε στο φως ότι και αν κάνουμε.
Αντίθετα αν τα σκαλίσουμε και μάθουμε από αυτά ίσως και να είναι βοηθητικά, ίσως γνωρίσουμε καλύτερα το φίλο εαυτό και σίγουρα έχει να μας προσφέρει πολλά αυτή η γνωριμία. Σε αυτή τη φωτογραφική της ψυχής βέβαια υπάρχει μια λεπτομέρεια που ξέχασα να αναφέρω δεν υπάρχουν εφέ. Στο σκοτάδι λοιπόν πρέπει να βρεις αυτοσχέδια εφέ και να τα χρησιμοποιήσεις για να κάνεις πιο φωτεινές τις φωτογραφίες. Οι άνθρωποι σου, οι επιτυχίες σου, η δουλειά με το φίλο εαυτό και η πίστη σε αυτόν μπορεί να είναι μερικά από τα υλικά που χρειάζεσαι για να δημιουργήσεις τα εφέ που διορθώσουν τις ατέλειες της κάθε σκοτεινής φωτογραφίας.
Κράτα λοιπόν τις αποτυχημένες λήψεις σου γιατί σου χρειάζονται όσο και αν δεν το καταλάβαινες τη στιγμή του κλικ. Φτάσε στο σημείο να θες να τις ξαναδείς και όσο και αν σε πικραίνουν η χρήση τους να είναι μόνο σαν κακό παράδειγμα. Πάρε το φίλο εαυτό από το χέρι βρείτε μια όμορφη φωτεινή τοποθεσία και προσπάθησε να μην κάνεις τα λάθη που θα σε πάνε ξανά στα σκοτάδια. Ακόμα όμως και να κάνεις τα ίδια λάθη πάντα θα υπάρχουν τα φίλτρα που μπορούν να διορθώσουν την κατάσταση. Γιατί τι νόημα η τελειότητα χωρίς την ατέλεια και πως θα γνωρίζαμε το φως χωρίς να έχουμε μάθει πρώτα το σκοτάδι;
