[punica-dropcap]Π[/punica-dropcap]όσο εύκολα μπορείς να εκφράσεις λεκτικά όσα νιώθεις; Να δώσεις ζωή και ελευθερία σε όλα εκείνα τα περιστέρια που καθηλώνονται στο «κλουβί» και κρύβουν τα όνειρα τους; Μόνο όταν ανοίξεις απλόχερα το χέρι σου και έπειτα την καρδιά σου, θα διαπιστώσεις πόσο μεγάλη ανάγκη έχουμε για να πετάξουμε εκτός της πραγματικότητας. Θα δώσεις ζωή σε μικρές ψυχές, όνειρα άπιαστα αλλά και μελλοντικά. Σε μία πρώτη όψη, προβληματίζεσαι για το τι πρόκειται να διαβάσεις.
Ξεκίνησα να ερωτεύομαι την γραφή και άρχισα να ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου πριν έναν χρόνο, όταν το σημειωματάριό μου είχε γεμίσει με σκόρπιες ιδέες, συνδεόμενες μεταξύ τους συνειρμικά, αναποφάσιστα συναισθήματα, απολεσθείσες αναμνήσεις και μπλα μπλα μπλα. Ένας τόπος όπου μπορώ να μοιράζομαι όσα σκέφτομαι αλλά και όσα φαντάζομαι, να ονειρεύομαι και να εξιδανικεύω καταστάσεις, αλλά και να πλάθω έναν ουτοπικό κόσμο που δεν είναι άλλος παρά της γραφής. Της γραφής εκείνης που προσπαθεί να αγγίζει τα όνειρα όλων των ρομαντικών, ονειροπόλων, ευαίσθητων και βαθιά σκεπτόμενων αναγνωστών.
Μου αρέσει να αγγίζω πολλές όψεις και τομές της ανθρώπινης ύπαρξης ωστόσο το φετίχ μου είναι ο έρωτας < έρως… πόσο δύσκολη λέξη να την νιώσεις και έπειτα να την πεις . Είναι ένα φαινόμενο το οποίο δεν περνάει απαρατήρητο από τη ζωή μας. Άλλοτε ξεπερνάμε εύκολα τα όσα βιώσαμε όσο ισχυρή και να υπήρξε η αγάπη, άλλοτε όμως το στίγμα των συναισθημάτων σε αφήνει αβοήθητο και μόνο απέναντι σε μία οθόνη. Εκεί αποζητάς τον παράδεισο, εκφράζοντας με λόγια και δίχως να φανερώνεσαι όλα όσα σε ταλανίζουν και αν δεν μπορείς να τα μοιραστείς «δυνατά», τουλάχιστον κράτησε τα στιγμιότυπα της σκέψης σου. Αυτό έκανα. Και συνεχίζω με πολλή θέληση και πάθος να το κάνω. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να νιώσεις μια δυσκολία για να την μοιραστείς με τον διπλανό σου. Αρκεί και μία σκέψη, ένα φανταστικό φαινόμενο να σε καθηλώσει και να θες να το εξελίξεις στην σκέψη σου.
Όλα ξεκινούν από μέσα μας, πόση όρεξη διαθέτουμε για να μεταφέρουμε τον εσωτερικό μας κόσμο σε ένα εξωτερικευμένο πλαίσιο. Ίσως η ποίηση δεν είναι για όλους, πιθανόν και για εμένα. Με εμένα, την Κωνσταντίνα, που έχω τη δύναμη ψυχής να παρουσιάζω πτυχές του νου μου, συνάδει ο λόγος, με όποιον τρόπο και αν εκφράζεται. Το «μαγικό» στοιχείο της ποίησης είναι αυτό που μας μεταφέρει στον κόσμου του ονείρου, στην σφαίρα του ασυνείδητου, εκεί που η ποίηση ταυτίζεται με την τέχνη, την ευφάνταστη δημιουργικότητα και ατελεύτητη ψευδαίσθηση. Ο λόγος εκείνος που ξεκινάει το ταξίδι του από το βάθος της ψυχής, από μέσα μας και σηματοδοτεί σταδιακά την πορεία της σκέψης.
