[punica-dropcap]Τ[/punica-dropcap]α τέρατα δε γεννιούνται, τα τέρατα δημιουργούνται. Και δε μιλάω μόνο για τις ακραίες καταστάσεις που ακούμε στην τηλεόραση για τους πατέρες βιαστές, για τις μανάδες που πέταξαν τα μωρά τους, για τους δολοφόνους ανθρώπων και ζώων και τους εγκληματίες. Μιλάω και για τα καθημερινά γεγονότα που λίγο – πολύ όλοι μας μετατρεπόμαστε σε τέρατα, όταν αδιαφορούμε απέναντι στον συνάνθρωπό μας, όταν κάνουμε πράγματα για να πληγώσουμε τον άλλον, όταν χλευάζουμε αδυναμίες και συμπεριφορές, ακόμα και όταν επιμορφώνουμε με λάθος τρόπο τα παιδιά μας.
Το πιο εύκολο πράγμα είναι να μιλάς και να πράττεις χωρίς να σε νοιάζει αν πληγώνεις τους γύρω σου και ιδίως τους ανθρώπους που σε αγαπούν. Ιδίως αυτούς είναι φοβερό πόσο εύκολα μπορείς να τους κάνεις να νοιώσουν άθλια. Γνωρίζεις καλά τι τους πονάει και τους πονάς σε εκείνο ακριβώς το σημείο. Δεν θα μπω σε ανάλυση γιατί γίνεται αυτό, υπάρχουν άπειρες εξηγήσεις, αλλά καμία δικαιολογία. Γιατί άλλωστε να βρίσκεσαι σε μία διαδικασία να δικαιολογείς τους άλλους; Να τους κατανοείς και να συμπάσχεις ναι, αλλά να δικαιολογείς άσχημες συμπεριφορές, δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.
Θεωρώ ότι στη ζωή μας κάποια στιγμή, οι περισσότεροι έστω και για λίγη ώρα θα γίνουμε τέρατα ή έχουμε ήδη γίνει. Αυτό μπορεί να συμβεί συνειδητά, γιατί θολώσαμε από τις καταστάσεις, είτε ασυνείδητα, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Δεν πειράζει όμως, γιατί είναι ανθρώπινο δημιούργημα. Όπως καθετί ανθρώπινο έχει ένα τέλος. Αυτό το τέρας μέσα μας μπορούμε να το σκοτώσουμε. Αν δεν μπορούμε να το σκοτώσουμε, μπορούμε να το συρρικνώσουμε. Αν δεν μπορούμε να το συρρικνώσουμε, μπορούμε να το αφήσουμε σε μία γωνία ατάιστο. Η τροφή του είναι ο εγωισμός, ο φθόνος, η κακία, η απληστία και όλα αυτά τα ανθρώπινα συναισθήματα που ανά αιώνες θρέφουν τέρατα.
Το τι θα επιλέξουμε είναι στο χέρι του καθενός μας. Η κατάληξη είναι να επιτρέψουμε τη δημιουργία νέων τεράτων ή να τα σκοτώσουμε. Να σκοτώσουμε το δημιούργημα μέσα μας, αλλά και τον δημιουργό. Ο δημιουργός σκοτώνεται από το δημιούργημά του με έναν απλό και μοναδικό τρόπο. Προσπερνώντας τις λέξεις και τις πράξεις του, αφήνοντας όλα τα τερατουργήματά του στην αφάνεια. Το μυαλό, η ψυχή και το σώμα μπορούν να σωθούν φεύγοντας μακριά από αυτά που μας έβλαψαν και από αυτούς που μας τα προκάλεσαν. Πάντα υπάρχει η ελπίδα ότι ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μέσα από τις στάχτες του.
Μου αρέσει η ιστορία του φοίνικα, του πουλιού που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του. Ο Ηρόδοτος αναφέρεται σε αυτό και στη μοναδική του ικανότητα να αναγεννιέται από τις στάχτες του, οι οποίες προέρχονται από την ίδια του τη φωτιά. Όταν ο Φοίνιξ έχει φτάσει σε μία ηλικία και θέλει να ανανεωθεί, παραδίδεται στις φλόγες χρησιμοποιώντας ιερά και εξαγνιστικά βότανα, όπως το μύρο. Ο Φοίνιξ πεθαίνει και αναγεννιέται μόνος του. Είναι πάντα, ένας κάθε φορά και κατέχει εξαιρετικές δυνάμεις, εκτός από τη μοναδική του ικανότητα να είναι αθάνατος.
Για να αναστηθείς, πρώτα πρέπει να πεθάνεις. Για να γίνεις κάτι καλύτερο από αυτό που είσαι σήμερα, πρέπει να σκοτώσεις ότι μέσα σου μισείς. Σκότωσε κάθε ίχνος τέρατος μέσα σου και όλα τα υπόλοιπα τέρατα γύρω σου, αμέσως θα πεθάνουν. Όλα ξεκινούν από εμάς και καταλήγουν σε εμάς!
