Τι είναι τελικά ο Κορωνοϊός;
Ένας ιός!
Ένας επικίνδυνος ιός, που μπορεί να χάσεις ακόμα και την ζωή σου.
Πάντως αυτόν τον ιό δεν το συναντώ για πρώτη φορά.
Μπορεί να μην έχει αυτό το όνομα, αλλά τον συναντώ από παιδί.
Παίρνει διαφορετικές “όψεις και μορφές” .
Άλλοτε παίρνει την μορφή ενός παιδιού, άλλοτε την μορφή μιας γυναίκας και άλλοτε την μορφή ενός άντρα.
Κορωνοϊός γένους αρσενικού, πολύ αρσενικού, με δύναμη και ισχύ.
Διεισδύει μέσα σου και αρχίζει μία μάχη, μία εσωτερική μάχη.
Το παιχνίδι είναι απλό. Ποιος θα κερδίσει;
Εσύ ή Αυτός; Ένα παιχνίδι δύναμης και αντοχής.
Κορωνοϊό, θα ονόμαζα το παιδί που με κορόιδευε στο νηπιαγωγείο. Με νίκησε κλείστηκα στον εαυτό μου. Κορωνοϊό, θα ονόμαζα την δασκάλα μου που στην τρίτη δημοτικού στο ‘’σκέφτομαι και γράφω’, μου είχε βάλει με κόκκινο στυλό ένα τεράστιο Χ.
Με απέρριψε, με διέγραψε σαν παιδί, σαν προσωπικότητα. Με νίκησε! Με γέμισε ανασφάλειες!
Τα χρόνια πέρασαν έφηβη πια, ο λυκειάρχης μου έδωσε την πρώτη μου αποβολή γιατί υπερασπίστηκα το δίκιο μου. Με νίκησε και αυτός. Ήταν πιο ισχυρός από εμένα. Έκανα χρόνια για βρω την δύναμη να πω ξανά την γνώμη μου.
Τα χρόνια πέρασαν και τότε ο Κορωνοϊός, παίρνει διαφορετική μορφή, την μορφή του θανάτου. Εκείνη την μέρα δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Χάνω τον πατέρα μου. Εγώ μόνη και αυτός δυνατός, ισχυρός. Για μια ακόμα φορά, φοράω τον τίτλο της ηττημένης.
Τα χρόνια πέρασαν και ο Κορωνοϊός πήρε άλλη μορφή.
Μεταλλάσσεται μέρα με την μέρα, χρόνο με τον χρόνο.
Παίρνει την μορφή του φίλου που σε πρόδωσε, της φίλης που σε ξέχασε, του προϊστάμενου που ξέσπασε πάνω σου, του μεγαλύτερου σου έρωτα που τώρα πια δεν είναι, του γονιού σου που σε πρόσβαλε κ.α.
Μεταλλάσσεται καιρό με τον καιρό, γίνεται πιο ανθεκτικός, πιο σκληρός, πιο απότομος, πιο αγενής, υπενθυμίζοντας σου πως αυτός είναι ισχυρός και εσύ όχι.
Παίρνω βαθιά ανάσα και αναρωτιέμαι. Ποιο το εμβόλιο του; Πως αντιμετωπίζεται;
Ακούγεται γλυκανάλατο, αλλά είναι αληθινό.
Μόνο με Αγάπη, αντιμετωπίζεται. Έτσι αντιμετώπισα τους φόβους μου, τις ανασφάλειες μου,τις αποτυχίες μου.
Κι έτσι είμαι ακόμα εδώ υπάρχω, ονειρεύομαι, ζω, ελπίζω, αγαπώ.
Συνειδητοποιώ πως με κερδίζει μόνο μια στιγμή, όχι όμως για πάντα.
Και όταν μου χτυπάει την πόρτα της ζωής, παίρνω αγκαλιά όλους αυτούς που αγαπώ και με αγαπούν και συνεχίζω. Συνεχίζουμε.
Πιο δυνατο.
