«Το κομοδίνο»-Από την Κούσουλα Ραφαέλα

Ένα δωμάτιο γεμάτο αντικείμενα, γεμάτο σκέψεις.

Γεμάτο όνειρα, μα και φόβους.

Γεμάτο χαρά και θλίψη.

 

Το κρεβάτι,

τόσο άυλο μα και τόσο ζωντανό.

Κάθε πρωί φύλαγε τις σκέψεις μας.

 

Το κομοδίνο,

ένας τόπος να ακουμπώ πράγματα.

Μα όχι μόνο αυτό. Μου θυμίζει κι εσένα.

Γιατί; Γιατί το πρώτο πράγμα που έκανες

ήταν να βάζεις τα τσιγάρα σου επάνω.

 

Ο καθρέφτης. Όχι μόνο του εαυτού μου, μα και του δικού σου

Και των ψυχών μας μαζί.

 

Οι κουρτίνες.

Λευκές, για να διαπερνάται το φως.

Μα και για να σε βλέπω καθαρά.

 

Τα σεντόνια.

Χρωματιστά.

Όχι για να μας σκεπάζουν. Μα για να ταιριάζουν με τα όνειρα μας.

 

Εσύ.

Εσύ όχι για να σε κοιτάζω.

Μα και για να μου θυμίζεις εμένα.