Ψιτ εσύ που ήρθες, διέλυσες, έφυγες, και έχτισες.
Εσένα φίλε μου, αγαπητέ μου συγγενή, αγαπητή μου φίλη, σε αγαπούσα τόσο πολύ, και σε εμπιστεύομουν ακόμα πιο πολύ, σε ευχαριστώ που με ισοπέδωσες και με έμαθες να στέκομαι ξανά όρθιος.
Εσένα που όταν σε έβλεπα χαιρόμουν, γιατί κάναμε καλή παρέα, που σου έλεγα τον πόνο μου κλαίγοντας και πίστευα ότι τον έκανες δικό σου, εσένα που σε κοίταζα στα μάτια και μπορούσα να σου φτιάξω έναν κόσμο γεμάτο Αστέρια!!
Όποτε με χρειάστηκες ήμουν εκεί, σου σκούπιζα τα δάκρυα σου και έκρυβα τα δικά μου μην τυχόν στεναχωρηθείς.
Εσένα που όταν πονούσες ένιωθα την καρδιά μου να σκίζεται στα δύο, εσένα που όταν είχες χαρά, έτρεχα να την μοιραστώ μαζί σου να σε φιλήσω και να γελάσουμε παρέα.
Χαιρόμουν μέχρι και για τον σκύλο που είχες αγοράσει.
Από την αγάπη που σου είχα, κάλυπτα, και το κενό που μου δημιουργούσες χωρίς να το καταλαβαίνω.
Σε ευχαριστώ για όλες τις στιγμές που ήμουνα κοντά σου, σε ευχαριστώ που μου έμαθες να μην μισώ, αλλά να κρατάω αποστάσεις, σε ευχαριστώ που χάρη στον βαθύτατο πόνο που μου προκάλεσες, ξέρω πλέον που πατώ, χάνοντας τα βήματα μου, από τα δικά σου εξαφανισμένα βήματα με έμαθες να ισορροπώ.
Σε ευχαριστώ που δεν σήκωσες ξανά το ακουστικό, να μάθεις νέα μου, γιατί με έμαθες να εκτιμώ όσους μου τηλεφωνούν.
Σε ευχαριστώ που θύμωσες μαζί μου, και δεν μου εξηγήσεις καν τον λόγο, γιατί με έμαθες να μιλάω όταν έχω κάτι, να είμαι ο εαυτός μου, και να κρατάω τις ανθρώπινες σχέσεις.
Σε ευχαριστώ που μου έμαθες όταν ακούω τα αγαπημένα σου τραγούδια, να μην κλαίω, αλλά να νιώθω κενό.
Ειλικρινά μόνο εσύ κατάφερες να συνδυάσεις το κενό με την Αγάπη.
Σε ευχαριστώ που μου έμαθες τι είναι η ζήλια, την είδα στα μάτια σου, αγαπητή μου φίλη όταν όλα μου πήγαιναν καλά, τρόμαξα τόσο που δεν ζηλεύω ποτέ τον άλλον όταν είναι ευτυχισμένος!!
Μα πάνω από όλα σε ευχαριστώ, που μου έμαθες ότι γίνεται με πάθος πληρώνεται με λάθος, όταν υπάρχει συναισθηματική αδυναμία, με έμαθες λοιπόν να μην ικετεύω, να αγαπώ με αξιοπρέπεια, να είμαι απρόσιτος και προσιτός.
Με έμαθες όλα να γίνονται με μέτρο, να ελέγχω τον συναισθηματικόι μου κόσμο.
Δεν σου θύμωσα ποτέ μου, γιατί έμεινα από σένα όλα τα παραπάνω και τώρα χαμογελώ!
Σου εύχομαι λοιπόν κάποια στιγμή να έρθεις στην θέση αυτή, να γνωρίσεις κάποιον σαν εσένα, για να αποχαιρετήσεις αυτό που είσαι, και να χαμογελάσεις ξανά!!
Το πέρασμα του κάθε ανθρώπου από την ζωή σου, πάντα κάτι σου αφήνει, πάντα κάτι σε μαθαίνει!!
