Μια μεγάλη ποικιλία άλλων περιβαλλοντικών χημικών ουσιών έχουν εντοπιστεί ως πιθανές ανησυχίες για την νευρολογική ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας, αλλά δεν έχουν μελετηθεί τόσο καλά για αυτές τις επιπτώσεις όσο ο μόλυβδος, ο υδράργυρος και τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια. Οι ανησυχίες για αυτές τις πρόσθετες χημικές ουσίες βασίζονται τόσο σε εργαστηριακές μελέτες σε ζώα όσο και σε επιδημιολογική έρευνα σε ανθρώπους.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι επιδημιολογικές μελέτες είναι σχετικά νέες και η βιβλιογραφία μόλις αρχίζει να αναπτύσσεται. Μεταξύ των χημικών ουσιών που μελετώνται για τις πιθανές επιπτώσεις στην νευρολογική ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας είναι τα οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα, τα επιβραδυντικά φλόγας πολυβρωμιωμένου διφαινυλαιθέρα, οι φθαλικές ενώσεις, η δισφαινόλη Α, οι πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες, το αρσενικό και το υπερχλωρικό άλας. Η έκθεση σε όλες αυτές τις χημικές ουσίες είναι ευρέως διαδεδομένη στις Ηνωμένες Πολιτείες τόσο για παιδιά όσο και για ενήλικες.

Τα οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα μπορούν να επηρεάσουν την ορθή λειτουργία του νευρικού συστήματος όταν η έκθεση είναι αρκετά υψηλή. Πολλά παιδιά μπορεί να έχουν χαμηλή ικανότητα αποτοξίνωσης από τα οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα μέχρι την ηλικία των 7 ετών. Επιπλέον, πρόσφατες μελέτες έχουν αναφέρει μια συσχέτιση μεταξύ της προγεννητικής έκθεσης στα οργανοφωσφορικά και της ΔΕΠΥ στα παιδιά σε μια κοινότητα των ΗΠΑ με σχετικά υψηλές εκθέσεις σε οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα, καθώς και με εκθέσεις που εντοπίζονται στον γενικό πληθυσμό των ΗΠΑ.

Advertisements

Άλλες πρόσφατες μελέτες έχουν περιγράψει τις συσχετίσεις μεταξύ της προγεννητικής έκθεσης σε οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα και μιας ποικιλίας νευροαναπτυξιακών ελλειμμάτων στην παιδική ηλικία, συμπεριλαμβανομένου του μειωμένου IQ, της αντιληπτικής συλλογιστικής και της μνήμης.

Μελέτες ορισμένων επιβραδυντικών φλόγας πολυβρωμιωμένου διφαινυλαιθέρα έχουν βρει δυσμενείς επιπτώσεις στη συμπεριφορά, τη μάθηση και τη μνήμη σε ζώα στο εργαστήριο. Μια πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη στη Νέα Υόρκη ανάφερε σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ της προγεννητικής έκθεσης των παιδιών σε επιβραδυντικά φλόγας πολυβρωμιωμένου διφαινυλαιθέρα και της μειωμένης απόδοσης σε τεστ IQ και άλλες δοκιμασίες νευρολογικής ανάπτυξης σε παιδιά 6 ετών.

Μια άλλη μελέτη στην Ολλανδία ανάφερε σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ της προγεννητικής έκθεσης των παιδιών σε επιβραδυντικά φλόγας πολυβρωμιωμένου διφαινυλαιθέρα και της μειωμένης απόδοσης σε ορισμένες νευροαναπτυξιακές δοκιμασίες σε παιδιά 5 και 6 ετών, ενώ παρατηρήθηκαν συσχετίσεις με βελτιωμένη απόδοση και για άλλες δοκιμασίες. Δύο μελέτες σε μια ομάδα παιδιών από τη Νέα Υόρκη ηλικίας 4 έως 9 ετών ανάφεραν συσχετίσεις μεταξύ της προγεννητικής έκθεσης σε ορισμένες φθαλικές ενώσεις και των ελλειμμάτων συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένων των επιδράσεων στην προσοχή, τη συμπεριφορά και τις κοινωνικές συμπεριφορές.

Μερικά από τα ελλείμματα συμπεριφοράς που παρατηρήθηκαν σε αυτές τις μελέτες είναι παρόμοια με αυτά που εμφανίζονται συνήθως σε παιδιά με ΔΕΠΥ και διαταραχή συμπεριφοράς. Μελέτες που διεξήχθησαν στη Νότια Κορέα σε παιδιά ηλικίας 8 έως 11 ετών ανέφεραν ότι τα παιδιά με υψηλότερα επίπεδα ορισμένων φθαλικών μεταβολιτών στα ούρα τους ήταν πιο απρόσεκτα και υπερκινητικά, εμφάνισαν περισσότερα συμπτώματα ΔΕΠΥ και είχαν χαμηλότερο IQ σε σύγκριση με εκείνα που είχαν χαμηλότερα επίπεδα.

Τα επίπεδα έκθεσης σε αυτές τις μελέτες είναι συγκρίσιμα με τις τυπικές εκθέσεις στον πληθυσμό των ΗΠΑ. Το 2008, το Εθνικό Πρόγραμμα Τοχικολογίας (σ.τ.μ. των ΗΠΑ) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει «κάποια ανησυχία» για τις επιπτώσεις της έκθεσης στη δισφαινόλη Α στην πρώιμη ζωή (συμπεριλαμβανομένης της προγεννητικής) στην ανάπτυξη και τη συμπεριφορά του εγκεφάλου, με βάση τα ευρήματα μελετών σε ζώα που διεξήχθησαν σε σχετικά χαμηλές δόσεις.

Μια επιδημιολογική μελέτη που διεξήχθη στο Οχάιο ανάφερε μια συσχέτιση μεταξύ της προγεννητικής έκθεσης στη δισφαινόλη Α και των επιδράσεων στη συμπεριφορά των παιδιών (αυξημένη υπερκινητικότητα και επιθετικότητα) στην ηλικία των 2 ετών. Μια άλλη μελέτη για την προγεννητική έκθεση σε δισφαινόλη Α στη Νέα Υόρκη δεν ανέφερε καμία συσχέτιση μεταξύ της προγεννητικής έκθεσης στη δισφαινόλη Α και των ελλειμμάτων κοινωνικής συμπεριφοράς σε δοκιμές που διεξήχθησαν σε ηλικίες 7 έως 9 ετών.

Μια σειρά πρόσφατων μελετών που διεξήχθησαν στη Νέα Υόρκη ανάφερε ότι τα παιδιά γυναικών που εκτέθηκαν σε αυξημένα επίπεδα πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων (που παράγονται όταν καίγονται βενζίνη και άλλα υλικά) κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι πιο πιθανό να έχουν βιώσει δυσμενείς επιπτώσεις στη νευρολογική ανάπτυξη (για παράδειγμα, μειωμένο IQ και προβλήματα συμπεριφοράς).

Η έκθεση στο αρσενικό πρώιμα στη ζωή έχει συσχετιστεί με μετρήσεις μειωμένης γνωστικής λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένων των χαμηλότερων βαθμολογιών σε τεστ που μετρούν τη νευροσυμπεριφορική και πνευματική ανάπτυξη, σε τέσσερις μελέτες που διεξήχθησαν στην Ασία. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες ασυνέπειες στα ευρήματα αυτών των μελετών. Αυτά τα ευρήματα προέρχονται από χώρες όπου τα επίπεδα αρσενικού στο πόσιμο νερό είναι γενικά πολύ υψηλότερα από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω των υψηλών επιπέδων φυσικώς απαντώμενου αρσενικού στα υπόγεια ύδατα.

Το υπερχλωρικό είναι μια φυσική και ανθρωπογενής χημική ουσία που έχει βρεθεί στο πόσιμο νερό και στα τρόφιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η έκθεση σε αυξημένα επίπεδα αναστολέων υπερχλωρικού οξέος προκαλεί την πρόσληψη ιωδίου στον θυρεοειδή αδένα, με αποτέλεσμα την πιθανή διαταραχή της λειτουργίας του θυρεοειδούς και την πιθανή μείωση της παραγωγής θυρεοειδικών ορμονών. Μέτρια ελλείμματα στα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών της μητέρας κατά την πρώιμη εγκυμοσύνη έχουν συνδεθεί με μειωμένες βαθμολογίες IQ στην παιδική ηλικία και άλλες νευροαναπτυξιακές επιπτώσεις. Οι αλληλεπιδράσεις περιβαλλοντικών ρύπων και άλλων περιβαλλοντικών παραγόντων μπορεί να συνδυαστούν για να αυξήσουν τον κίνδυνο νευροαναπτυξιακών διαταραχών. Για παράδειγμα, η έκθεση σε μόλυβδο μπορεί να έχει ισχυρότερες επιπτώσεις στη νευροανάπτυξη σε παιδιά χαμηλότερου κοινωνικο-οικονομικού επίπεδου.