ΤΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
Έχουμε υμνήσει πάλι τον +δετήρα και να που ήρθε ακόμα ένα live αξιόλογο στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας “Support your local heroes”. Τον τελευταίο μήνα ο Αντώνης Σπαθής έχει σαρώσει τους πατρινούς δρόμους αναζητώντας το επόμενο μουσικό διαμάντι της πόλης του. Και για όσους θα σκεφτούν πως μπορεί να είναι “άνθρακας ο θησαυρός” το MAXMAG ήταν πιστό στο ραντεβού του για να δώσει τέλος στις αμφιβολίες. Παρότι, ομολογουμένως, δεν είναι συναυλιακός χώρος με κατάλληλο εξοπλισμό και μόνωση κάνει φιλότιμη προσπάθεια να στηρίξει το νέο αίμα. Άλλωστε, η Πάτρα έχει κορεστεί από τα έντεχνα live που φιλοξενούνται κάθε τόσο στα κρασάδικα και χρειαζόμασταν ένα αντίβαρο. Πάλι ακουστικές είναι οι συναυλίες, αλλά οι συμμετέχοντες είναι ελεύθεροι να καταπιαστούν με το είδος της μουσικής που υποστηρίζουν… Έτσι, βρεθήκαμε και στη συναυλία που έπαιζε η νεαρή Διονυσία Αλβανού που παρουσίασε τα κομμάτια της και μας επιφύλασσε κάποιες μουσικές εκπλήξεις.
Αν και το live έλεγε πως θα αρχίσει στις 21:30, η Διονυσία Αλβανού ανέβηκε στο stage περίπου μία ώρα αργότερα προκειμένου να έχει γεμίσει το μαγαζί. Το σκηνικό ήταν πολύ απλό στον οριοθετημένο χώρο της σκηνής. Μια καρέκλα, μια βάση και ένα μικρόφωνο, ένας ενισχυτής, η κιθάρα της και μία ηλεκτρική κιθάρα να ακουμπάει στην καρέκλα. Φωτισμός μόνο από τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια, κανένα soft box, κανένα φως κατευθυνόμενο προς την ίδια. Κατά τη γνώμη μου ήταν ένα από τα λάθη της βραδιάς μιας και δυσκολευόταν ο κόσμος να έχει οπτική επαφή. Χρειαζόταν διπλά αν σκεφτεί κανείς πως η τραγουδοποιός ήταν καθιστή οπότε μοιραία είχε επαφή μόνο με όσους ήταν μπροστά της. Μπορεί να σκέφτηκαν ότι θα βόλευε αισθητικά και θα έδινε μια ρομαντική εσάνς στη βραδιά, όμως νομίζω πως δεν χρειαζόταν ελλιπή φωτισμό για κάτι τέτοιο. Αρκούσε η φωνή της, αρκούσαν οι στίχοι της.
Η ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΑΣ ΜΥΗΣΕ ΣΤΗΝ WOODY ALLENΙΚΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΗΣ…
Οι πρώτες νότες ξεπρόβαλαν από τις χορδές και μας παρέσυραν σε ένα περιπετειώδες “Journey”. Είναι το πρώτο κομμάτι που είχε βγάλει όταν έκανε τα πρώτα της βήματα στον χώρο της μουσικής σύνθεσης, που όπως ομολόγησε οφείλεται κατά έναν βαθμό και στον δάσκαλο της στην κιθάρα. Μπροστά μας, λοιπόν, συστηνόταν ένα κορίτσι με αισθαντική φωνή και τζαζ χροιά. Με πολύ χιούμορ και αυτοσαρκασμό, μας έκανε να τη φανταστούμε πίσω από το χαρακτήρα της σειράς κινουμένων σχεδίων “Αναστασία”, μαζί με τον Έλληνα RSΝ στη σκηνή ως συνεργάτιδα ή δίπλα στον David Bowie ως δεύτερη φωνή.
Όπως ακούσαμε, η playlist της ήταν μοιρασμένη άρτια μεταξύ διασκευών και original κομματιών. Γι’ αυτό μετά το “Journey” ακολούθησε το “Ceiling”. Ίσως με την πρώτη ματιά να έλεγε κάποιος πως “σιγά ένα ακουστικό live θα είναι, τι έχει να μας πει”. Κι όμως, η Διονυσία είχε να μας πει όλα αυτά που σκεφτόταν, και ίσως όλοι μας, όταν τα βράδια τη ζώνουν χίλιες μύριες σκέψεις ξαπλωμένη στο κρεβάτι και ώρες άυπνη κοιτώντας το ταβάνι. Το πρώτο μέρος έκλεισε με δύο διασκευές δύο καλλιτεχνών που, όπως ανέφερε, θαυμάζει πολύ. Τη βροχερή νύχτα της Πέμπτης η Διονυσία μας έβαλε να φορέσουμε τα “Blue Raincoat” και να περπατήσουμε αμέριμνοι. Τη βροχερή νύχτα της Πέμπτης η Διονυσίας μας έκανε να τη λατρέψουμε όπως η “Billie Jean” τον M. Jackson.
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
Σε κάποια από τα κομμάτια της πλαισιωνόταν από την ηλεκτρική κιθάρα του Αντώνη Σπαθή. Μπορεί ο ήχος να ήταν κουραστικός με το μικρόφωνό της πολύ ανεβασμένο και με την ηλεκτρική να την καλύπτει σε σημεία, αλλά τίποτα δεν την πτόησε. Η Διονυσία με την χαλαρότητα της επέστρεψε λίγο πριν τις 12 να μας πάρει τα μυαλά με τα υπόλοιπα 4 κομμάτια της. Και εμφανίζεται, κυρίες και κύριοι, με μεταλλόφωνο με τη συνέχεια του Ceiling. Επόμενο βήμα ποιο θα είναι άραγε; Προσθήκη ακορντεόν, προσθήκη σαξόφωνου; Μετά από αυτό θα το περιμένουμε σίγουρα.
Το highlight της βραδιάς ήταν το “She”. Ήταν η στιγμή που όλο το μαγαζί αγκαλιάστηκε και παραδόθηκε στο ρυθμό και στη δύναμη των στίχων. Κόκαλα δεν έχουν οι λέξεις και κόκαλα σπάνε. Το τελευταίο δικό της κομμάτι το κράτησε για τους εκλεκτούς που θα άντεχαν μέχρι τις 12. Ταυτίστηκαν, ανεξαρτήτως φύλου – παρόλο που το κομμάτι ήταν γένους θηλυκού, και σε κάποιους έφερε στην επιφάνεια από δάκρυα μέχρι καλά θαμμένα συναισθηματα.
ΤΟ ΕΠΙΔΟΡΠΙΟ
Η ώρα ήταν 00:20 όταν η Διονυσία Αλβανού επαναφέρει στην σκηνή τον Αντώνη και παίζουν το τελευταίο κομμάτι πριν αποχαιρετήσουν. Στο encore τους την τιμητική του την είχε ο Αντώνης μιας και στίχοι – μουσική ήταν δικά του. Η καλύτερη επιλογή για ένα τραγούδι που αγαπάς είναι να το ντύσεις με τη φωνή της Διονυσίας.
Μπορεί η Διονυσία Αλβανού να μας αποχαιρέτησε αλλά και άλλοι Local Heroes θα παρελάσουν τις επόμενες Πέμπτες από τον φιλόξενο χώρο του +δετήρα. Τη νεαρή, που ετοιμάζετε να θέσει σε δημοσιότητα τα κομμάτια που ακούσαμε στο live, θα τη βρείτε
Instagram: https://www.instagram.com/dionysia_alvanou/?hl=el
Facebook: https://www.facebook.com/dionysia.alvanou
Ραντεβού την Πέμπτη…
