Ο Γιάννης Χαρούλης δεν θα μπορούσε να λείπει από τις καλοκαιρινές συναυλίες της Θεσσαλονίκης και στις 18 Ιουνίου την επισκέφτηκε. Το Θέατρο Γης ήταν γεμάτο για ακόμη μια φορά φέτος, ο κόσμος για ακόμη μια φορά έδειξε πως αν υπάρχει η επιλογή στην σωστή και καλή μουσική θα την προτιμήσει. Τώρα το ότι η μουσική είναι κάτι το υποκειμενικό εν μέρει μπορεί να ισχύει, το ότι η μουσική χωρίζεται σε καλή και σε αυτή που ακούγεται από πολλούς χωρίς να υπάρχει λόγος, σίγουρα ισχύει.
Για ακόμη μια φορά ο Γιάννης Χαρούλης έφτασε στην Θεσσαλονίκη με βροχή, λίγες ώρες πριν από την συναυλία είχε πλημμυρίσει όλη η πόλη. Με μια ανακοίνωση των διοργανωτών έγινε γνωστό κατά τις επτά πως ο Γιάννης Χαρούλης θα εμφανιστεί κανονικά αλλά επειδή το Θέατρο Γης είναι ανοιχτό θα ήταν καλό ο κόσμος να φέρει ομπρέλες και αδιάβροχα. Δεν χρειάστηκε κάτι από τα δύο βέβαια καθώς ο καιρός μας έκανε το χατίρι και ήταν ήσυχος τις τέσσερις (αν θυμάμαι καλά) ώρες του live.
Το πρόγραμμα του ήταν γνωστό πάνω – κάτω, το έχουμε δει πολλές φορές όλα τα τελευταία χρόνια. Κρητικά (όσα μπορούσε να παίξει ο άνθρωπος), διασκευές καλλιτεχνών όπως Θανάση Παπακωνσταντίνου και Σωκράτη Μάλαμα, μουσικά ταξίδια σε Θράκη και Ήπειρο με τραίνο την μουσική, αναφορές σε κλασικές λογοτεχνικές ανησυχίες και ποιητές του κάποτε με πένα την κιθάρα.
Γιάννης Χαρούλης – Τα παιδιά της γειτονιάς σου:
Τα αρνητικά, αν μπορώ να τα αναφέρω ως τέτοια: Ένα μικρό πρόβλημα ο ήχος το είχε στην αρχή αλλά διορθώθηκε γρήγορα, οι ηχολήπτες έκαναν καλή δουλειά ειδικά με το συνεχές άγχος της βροχής. Οι λάσπη ήταν παντού κι αν δεν πρόσεχες τον απρόσεχτο διπλανό σου γινόσουν χάλια, οι τουαλέτες δεν λειτουργούσαν κανονικά με κάποια αηδιαστικά θεάματα να παρελαύνουν στα μάτια μας.
Το πιο ενοχλητικό βέβαια είναι και ήταν εκείνοι οι άνθρωποι που δεν σέβονται ούτε τον καλλιτέχνη επάνω στην σκηνή που εκείνη την ώρα στην ουσία δουλεύει, παίζοντας ένα μουσικό όργανο δουλεύει και πληρώνεται από το εισιτήριο, ούτε και τους ανθρώπους γύρω από αυτούς και ξεκινούν κουβέντες και συζητήσεις μεγαλοφώνως. Ειδικά όταν συνοδεύουν τις συζητήσεις τους αυτές με αλκοόλ.
Αλλά ας μην γκρινιάξω άλλο, ο Γιάννης Χαρούλης ήρθε στο Θέατρο Γης και μας ξεσήκωσε όπως ξέρει να κάνει όλα αυτά τα χρόνια, καλώς ήρθε κι ας ξανά ανταμώσουμε γρήγορα. Οι συναυλίες του συνεχίζονται, οι συναυλίες το καλοκαίρι συνεχίζονται γενικά, ας βγούμε έξω κι ας διαλέξουμε την μουσική που παίζεται στα θέατρα όπως τα παλιά χρόνια μιας ξεχασμένης εποχής που την υμνούμε μόνο όποτε μας βολεύει.
