Στις 24 Οκτωβρίου του 2000 οι Linkin Park κυκλοφόρησαν το Hybrid Theory. Το συγκεκριμένο album έμελλε να γίνει το manifesto των «αιώνιων» εφήβων. Ο θυμός, τα άγχη και κάθε προβληματισμός που ταλάνιζε κάθε εφηβικό μυαλό, στις αρχές του νέου millenium, εκφράζονται καταπληκτικά σε αυτόν τον -σχεδόν- 40λεπτο δίσκο.
Μια φορά στο τόσο, έρχεται μια μπάντα που αλλάζει όλες τις αντιλήψεις ενός είδους στο mainstream. Το αν η μπάντα είναι αυθεντική ή όχι, εξαρτάται, αλλά ως επί το πλείστον δεν υπήρχαν άλλες μπάντες που να έκαναν το mainstream που παρήγαγε τις ίδιες αρχές και ιδέες -αν όχι και καλύτερες- από την εν λόγω πρωτοποριακή μπάντα, τους Linkin Park. Λόγω της απίστευτης πρωτοτυπίας της μπάντας, η mainstream τους χαιρετά με πρωτοφανή επιτυχία και αναγνώριση. Επιστροφή στο έτος 2000. Η grunge, η rap και οι pop boy bands κυριαρχούσαν στα ηχητικά κύματα της δεκαετίας του ’90 και είχε έρθει η ώρα για κάτι νέο. Ο Linkin Park αποφάσισαν να εμφανιστούν την τέλεια στιγμή. Το εν λόγω συγκρότημα θολώνει τις γραμμές rap και rock, παίρνει κιθάρες και τις αναμιγνύει με ηλεκτρονικά drum beats. Το LP, Hybrid Theory, εκτοξεύθηκε στα charts, κερδίζοντας τις καρδιές των preteen rockers σε παγκόσμιο επίπεδο. Το album είναι το κορυφαίο debut album -σε πωλήσεις- από ένα συγκρότημα τον 21ο αιώνα, ένα πραγματικό διαμάντι (10 φορές πλατινένιο).
Τι έκανε τότε τους Linkin Park -και το Hybrid Theory- τόσο σπουδαίο; Λοιπόν, το πιο βασικό ίσως είναι μία μικρή μεν, αλλά σημαντική λεπτομέρεια. Οι Linkin Park είναι απίστευτα προσιτοί. Σε αντίθεση με τους περισσότερους σύγχρονους της nu-metal σκηνής, οι πιο επιθετικές λέξεις σε αυτό το άλμπουμ είναι «Shut up». Με την έλλειψη υβριστικού περιεχομένου, οι έφηβοι σε όλο το κόσμο απέκτησαν το άλμπουμ χωρίς κανένα πρόβλημα -και όσο και αν μας φαίνεται περίεργο, αυτό ήταν πρόβλημα κάποτε, ειδικά σε μία τόσο συντηρητική Αμερική. Τα πιασάρικα riffs που αναμιγνύονται με την εκπληκτικά καλή δειγματοληψία του DJ Joseph Hahn δημιούργησαν ένα ακαταμάχητο μείγμα από hip-hop και metal. Σίγουρα, τα riff των κιθαρών είναι απλά και κάπως ήπια, το drum beat δεν θα έλεγε κανείς πως είναι αξιοσημείωτο ή πρωτοποριακό, και ο Phoenix είναι ένας κακός μπασίστας, αλλά συνολικά η μουσική κολλάει στο μυαλό. Ο Chester Bennington φέρνει λίγο άγχος και οργή στο μείγμα με τις κραυγές του. Προσθέτοντας επίσης, στην αμεσότητα και προσβασιμότητα του δίσκου, οι κραυγές του Chester εξακολουθούν να έχουν σαφήνεια. Επίσης, κινείται σε καθαρά φωνητικά, τα οποία κρατούν στον ρυθμό αρκετά καλά. Ο Mike Shinoda γεμίζει όλες τις τρύπες, συνήθως ραπάροντας και προσθέτοντας την hip-hop αισθητική στον ήχο των Linkin Park.
Ενώ μπορεί να μην είναι οι πιο ταλαντούχοι μουσικοί, οι Linkin Park έχουν πολλές αξιοθαύμαστες ποιότητες. Ο Chester Bennington, με τα καταπληκτικά φωνητικά του, και ο Joseph Hahn, παίρνοντας μια ευκαιρία να λάμψει στο Cure for the Itch, είναι σίγουρα τα πιο ταλαντούχα μέλη. Το «Cure for the Itch» είναι ένα κομμάτι που έχει σαμπλαριστεί εξ ‘ολοκλήρου από τον ίδιο. Τα samples λειτουργούν αρκετά καλά, ενώ δεν βρίσκονται στο επίπεδο του DJ Shadow ή των Massive Attack. Παρά τις ατομικές ελλείψεις που έχουν τα μέλη του συγκροτήματος, μαζί, οι Linkin Park δημιούργησαν έναν ήχο πρωτοποριακό που έσπασε γρήγορα τα όρια αυτού του είδους και που αρθρώνει τέλεια τα βαθιά, γεμάτα άγχος και θυμό συναισθήματα της ταραχώδους νεολαίας. Το Hybrid Theory παραμένει, μέχρι σήμερα, μια από τις πιο μεταβατικές περιόδους της rock και συγκαταλέγεται ως ένα από τα πιο καθοριστικά album στις αρχές του αιώνα.
https://www.youtube.com/watch?v=tpVTMuvhKig
