Στην μουσική έξαρση του ’50, ανάμεσα στις απαρχές του rock ‘n’ roll, την λάμψη του Elvis Presley και την αναγνώριση της αφροαμερικανικής φωνής, αναδύεται ένα ταλέντο που θα αναδιαμορφώσει τη μουσική κουλτούρα, ο Little Richard
Γεννημένος το 1932 και προερχόμενος από βαθιά θρησκευόμενη οικογένεια, ο Little Richard ακολουθεί το δικό του δρόμο.
Εγκαταλείποντας τους δικούς του, ο νεαρός Richard στηρίζεται αποκλειστικά στην καλλιτεχνική του ευχέρεια. Η ευρηματικότητα του και ο τρόπος προσέγγισης του ροκ εν ρολ προσδίδουν εναλλακτική χροιά στο είδος. Εισάγει λοιπόν ένας είδος ασύμβατου ροκ. Προσπερνώντας πολιτιστικά εμπόδια και προβληματικές πεποιθήσεις στην τότε αμφιλεγόμενη αμερικανική κοινωνία.
Η εκκεντρική περσόνα Litte Richard, με την ευχέρεια στο πιάνο, την gospel φωνή και τον φρενήρη ρυθμό, εξυψώνει τις προσδοκίες νεαρών που έμελλαν να γίνουν αργότερα οι προπάτορες του μουσικού κινήματος. Ο άνθρωπος πίσω από τα αναλλοίωτα τραγούδια Tutti Frutti, Lucille, Long Tally Sally, καθίσταται αντίστοιχα το σύμβολο για παράδειγμα των Beatles, Bob Dylan, Rolling Stones, Prince, Lemmy. Ο Richard, χωρίς ενδοιασμούς στην σεξουαλική του ταυτότητα αλλά με περίσσια προσωπική ελευθερία, φέρνει όλο και πιο κοντά την αποδοχή της διαφορετικότητας. Αποδεικνύει εμπράκτως ότι οι ταυτότητες αποτελούν απαρχαιωμένες ταμπέλες. Ανίσχυρες μπροστά στην ιδέα της συνύπαρξης και της καθολικής δημοκρατίας.
Η πλαισίωση του Little Richard στις δύο τότε νέες προσωπικότητες Chuck Berry και Fats Domino σήμανε μια διαφορετική αντίληψη από πλευράς κοινού: το θερμό καλωσόρισμα σε κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως χρώματος και τάξεως. Οι σκηνές με τα ενοχλητικά διαχωριστικά αρχίζουν και εγκαταλείπονται, δίνοντας χώρο στο μανιασμένο ροκ να ανθίσει ανάμεσα στα πλήθη.
Ο Little Richard διέθετε μοναδικό τρόπο να μεταδίδει μηνύματα μέσα από τα μουσικά του έργα.
Η διαδεδομένη φράση “A-bop-bop-a-loom-op a-lop-bop-boom!” προήλθε από την εμπειρία του ίδιου στις αρχικές του δουλειές. Συνήθιζε να επιμελείται το πλύσιμο κουζίνας, ενώ κατά τη διάρκεια των καθηκόντων του ήρθε η αλλόκοτη φράση ως ανταπάντηση στις καταπιεσμένες οδηγίες του αφεντικού. Από εκεί και έπειτα, η φράση έγινε κατατεθέν σήμα του Little Richard. Η απελευθέρωση λοιπόν, ενός διασκεδαστικού performer και εκρηκτικού πιανίστα στην σκηνή.
Τον Μάιο του 2020 η επιδραστική φιγούρα του Little Richard εγκαταλείπει τούτο τον κόσμο, αποτυπώνοντας βέβαια το προφανές στίγμα του. Ο ίδιος ανήκε σε μια σειρά αστέρων που αλληλεπιδρούσαν συνεχώς σε μουσικό επίπεδο. Άλλωστε, αυτό ήταν και το μυστικό: η συνύπαρξη μουσικών την ίδια περίοδο και η υιοθέτηση της αξίας τους από τους μετέπειτα αστέρες. Δημιουργώντας έναν ισχυρό δεσμό, στον οποίο ενεργούσαν θαυμαστές των προκατόχων σταρ. Μέχρι οι πρώτοι βέβαια να ξεδιπλώσουν τη δική τους μετέπειτα μουσική κληρονομιά.
