Πηγή εικόνας: rapnroll.gr
Ήτανε αρχές της χρονιάς όταν έγινε γνωστό ότι το εξαιρετικά δημοφιλές δίδυμο “Anser x Eversor” ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει νέο δίσκο. Οι δυο τους είχαν ήδη δώσει τα διαπιστευτήρια τους στο κοινό, με το εκπληκτικό Flowroyal το 2013. Επομένως, είχαμε την αίσθηση ότι το Άδυτο θα ήταν ένας δίσκος πολύ προσεγμένος με εξαιρετικά beats και ρίμες. Κι όχι απλά δεν μας απογοήτευσε, αλλά ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μας.
Εποχή Flowjob
Προτού ασχοληθούμε όμως συγκεκριμένα με τον καινούριο δίσκο, λίγα λόγια για τον Anser. Πρόκειται για έναν απο τους πιο ταλαντούχους MCs της χώρας, ίσως τον κορυφαίο από τεχνικής άποψης. Το ταλέντο του ήταν εκτυφλωτικό από την πρώτη στιγμή που έπιασε μικρόφωνο. Για αυτόν τον λόγο ξεχώριζε λυρικά και τεχνικά πάρα πολύ ενώ ήταν μέλος στους Flowjob, ένα συγκρότημα που υπάρχει στον χώρο από το 2005 .
Ένα συγκρότημα που αγαπήθηκε από τους ακροατές, όχι όμως τόσο όσο ο Anser στη συνέχεια. Κομμάτια όπως το “Δέος”, το “Ελλάδα”, ή “Το πιο ωραίο μας τραγούδι” θεωρούνται πλέον κλασσικά κι αγαπημένα. Όμως, το “Εν δράσει” είναι το δημοφιλέστερο track του συγκροτήματος. Ένα κομμάτι ύμνος, σήμα κατατεθέν του Anser για το εντυπωσιακά γρήγορο flow του, που ακόμα και τόσα χρόνια μετά δημιουργεί πανικό σε κάθε ζωντανή του εμφάνιση.
Μία γεύση για το τι θα ακολουθήσει στην πορεία.
Solo Anser
Κι αυτό που ακολούθησε, ήταν δύο solo δίσκοι. Ο Ιθύνων Νους το 2008, που περιέχει φυσικά το ομώνυμο κομμάτι καθώς και άλλα σημαντικά τραγούδια, όπως το αρκετά προσωπικό “‘Όλα είναι τζόγος”, ή το “Έτσι είναι οι άνθρωποι”, με έντονη συμβουλευτική και κριτική διάθεση. Η έκρηξη του Anser ωστόσο ήρθε το 2013, όταν και συνεργάστηκε με τον beatmaker Eversor για να βγει το Flowroyal.
Ένας από τους σημαντικότερους δίσκους αυτής της δεκαετίας στο ελληνικό Hip Hop, όπου όλα τα κομμάτια είναι πραγματικά ένα κι ένα. Από το εντυπωσιακό κι επιθετικό intro, την κερκίδα και τον οπαδό, το όσο μεγάλωνα και το δέντρο, κάθε track του δίσκου θα σου αφήσει κάτι να σκέφτεσαι και να θυμάσαι. Ακολούθησε μια πολύ αποτελεσματική συνεργασία το 2015 με το Λόγο Απειλή για το “1%”, για να φτάσουμε τον Μάρτη του 2019 στο “Άδυτο”, το αποκορύφωμα μέχρι στιγμής της απίθανης μουσικής πορείας του Anser.
Το φαινόμενο Anser
Το ύφος του καθορίζεται αρκετά από το battle στοιχείο και το απίστευτα γρήγορο flow του. Μάλιστα, το κομμάτι “Παρανάλωμα” έχει φτάσει να συγκριθεί με το θρυλικό Rap God του κατά πολλούς κορυφαίου ράπερ παγκοσμίως, Eminem. Ωστόσο, ο Anser είναι πολλά παραπάνω από ένας σπουδαίος battle rapper. Κομμάτια, όπως το Δέντρο, το Τανγκό της, ή το Έτσι είναι οι άνθρωποι, θα σας πείσουν για αυτό.
Είναι με λίγα λόγια ένας απίστευτα γρήγορος στο flow rapper, με μια σπάνια ικανότητα να προσαρμόζεται σε πιο αργό τέμπο όταν κρίνει αναγκαίο να δοθεί βάση στο νόημα του στίχου και όχι τόσο στην τεχνική. Κι αυτό του το χάρισμα τον καθιστά μοναδικό, έναν καλλιτέχνη που ακούγεται με την ίδια αγάπη σε κάθε του μουσική απόπειρα.
Το Άδυτο, που θα μείνει στην ιστορία
Αν δεν είχε βγει η Θάλασσα φέτος, θα μιλούσαμε εύκολα για τον δίσκο της χρονιάς, όσον αφορά το ελληνικό ραπ. Ωστόσο, το γεγονός ότι μπαίνει σε σύγκριση με τον ίσως πιο πολυαναμενόμενο δίσκο στην ιστορία του ελληνικού χιπ χοπ, αρκεί για να καταδείξει την ποιότητα της νέας δουλειάς του Anser και του Eversor.
To Άδυτο ξεκινάει με το στυλ που οι ακροατές έχουν αγαπήσει στον Anser. Δυναμικά, γρήγορα, επιθετικά. Με ατάκες φωτιά για όλους και για όλα, punchlines που σε αφήνουν με το στόμα ανοικτό. Με flows και beats που “θα έπρεπε να ναι παράνομα”, με έναν Anser με τεχνική από άλλο πλανήτη. Και με ένα εξαιρετικό video clip. Συνέχεια σε εντελώς άλλο στυλ, με το αλληγορικό κι ατμοσφαιρικό, “Φέτος η Άνοιξη”. Με πιο αργόσυρτο boom bap, που βοηθά να ακουστεί καλύτερα ο στίχος και να αναδείξει τη βαρύτητα της πένας του καλλιτέχνη. Ένα κομμάτι που προσωπικά μου θύμισε αρκετά το “Δέντρο” του Anser και αποτελεί άλλη μια απόδειξη της προσαρμοστικότητας του.
Έντονο Προσωπικό στοιχείο
Συνέχεια με το “Πια δεν με νοιάζει”, που κυκλοφόρησε 10 μέρες πριν τον υπόλοιπο δίσκο και ήταν ένα εξαιρετικό teaser για αυτό που ερχόταν. Έπειτα, “Εκείνο το τίποτα”, ένα τραγούδι βαθιά προσωπικό, στο οποίο ο Anser πραγματικά αφήνει την ψυχή του στο χαρτί και δίνει στους ακροατές ένα κομμάτι που σε κάνει να ανατριχιάζεις. “Σκουριά” έπειτα, με μια πιο σκωπτική ματιά στην επικαιρότητα, στην ηθική κυρίως κατάπτωση και την έλλειψη αξιών. Ακολούθως, το “Να αγαπάς τελικά είναι πιο εύκολο” συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο του προσωπικού στυλ με έντονα αλληγορικά σημεία.
Στροφή στο Battle
Κι εκεί που η συγκίνηση έχει φτάσει στα ύψη και ο ακροατής ανατριχιάζει σε κάθε δίστιχο, έρχεται η ξαφνική αλλαγή στυλ για να δείξει την ευελιξία του Anser σε όλο της το μεγαλείο. ΚΙΧ και Παρανάλωμα, battle για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να “κλείσει σπίτια και καριέρες” όπως εύστοχα σχολιάστηκε κάτω από τα κομμάτια. Είναι γεγονός πως ο Anser αποτελεί των εφιάλτη της τραπ σκηνής με τις απίστευτες ατάκες που “πυροβολεί” με εξωπραγματική ταχύτητα και συνέπεια.
Κλείσιμο με νέα αλλαγή στυλ
Το “θα μείνει για πάντα” θα έρθει να αλλάξει λίγο και πάλι τον ρυθμό, και να συνδέσει πολύ όμορφα το battle με το βαθυστόχαστο. “Ο βράχος μου” και το “Αυτοάνοσο” ακολουθούν, με στίχους βαθιά προσωπικούς που στην χειρότερη σε ανατριχιάζουν και, αν έχεις λίγα έστω βιώματα για να ταυτιστείς, θα σε κάνουν να κλάψεις σαν μικρό παιδί και να εκτιμήσεις τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου, τους αγαπάς αλλά συχνά τους θεωρείς δεδομένους.
Για το τέλος, “τελευταία παράσταση απόψε”. Με έναν Anser να υποκλίνεται στο κοινό του, και ένα κοινό που μένει άφωνο από την ποιότητα του δίσκου και δεν βρίσκει τρόπο να τον ευχαριστήσει για αυτό το αριστούργημα. Δεν γνωρίζω τι θα φέρει ο χρόνος για τον Anser, αν θα συνεχίσει ή για πόσο. Ή αν τελικά θα βρει κάποιον να το αφήσει ώστε να το παρατήσει, όπως λέει στο παράνομο.
Ξέρω όμως ότι ο Anser είναι ο άνθρωπος που μπορεί στον ίδιο δίσκο να γράψει το «νους ιθύνων», το «δέντρο» και το «όσο μεγάλωνα». Και κάμποσα χρόνια μετά, στον ίδιο δίσκο το “Παράνομο”, τη “Σκουριά” και το “Αυτοάνοσο”. Ή το “ΚΙΧ”, το “Φέτος η Άνοιξη” και το “Εκείνο το τίποτα”. Και είναι ο καλλιτέχνης που άφησε παρακαταθήκη έναν δίσκο διαμάντι που θα ακούγεται για πάντα, ακόμα κι αν είναι τα τελευταία κομμάτια που δημιούργησε.
