Η δεκαετία που μας πέρασε άφησε ανήσυχους πολλούς οπάδούς της βαριάς κιθάρας για το μέλλον της μουσικής τους. Παρακάτω παρατίθεται ο εναλλακτικός ήχος που έφτασε καμία δεκαριά φορές στα αυτιά μας μέσα στο 2019 μεσω μερικων project και σηματοδοτείται ακριβώς το αντίθετο. Ας δούμε λοιπόν λίγα από τα πολλά άλμπουμ από νέους αλλά και βετεράνους μουσικούς που με τις κυκλοφορίες τους την περασμένη χρονιά, μας έφεραν αισιοδοξία.
1) Baroness – Gold & Gray
Τέσσερα χρόνια μετά το Purple (δίσκο ορόσημο που κυκλοφόρησε το 2015, μαζί με το Exhausting Fire, τελικό των Kylesa. Μαζί σημάδεψαν το τέλος (;) μιας εποχής που τα δυο συγκροτήματα μεσουράνησαν στον Alt. Metal ήχο) οι Baroness επιστρέφουν. Και μόνο που ο δίσκος περιέχει τα τραγούδια ‘Tourniquet’ και ‘Throw me an Anchor’, τελείως συναισθηματικά πηγαίνει στην κορυφή του top 10. Το νέο μέλος, η Gina Gleason λάμπει σε όλα τα κομμάτια και ανεβάζει την ποιότητα του ήχου του συγροτήματος σε νέο επίπεδο.
2) Brutus – Nest
Δεύτερο άλμπουμ από τους βέλγους Brutus (καμία σχέση με τους επίσης πολύ αξιόλογους Νορβηγούς Brutus), ακόμα καλύτερο. Την παράσταση κλέβει ξανά η Stefanie Mannaerts με μία φωνή που έχει κάτι από τον αλλόκοτο τόνο των Bjork και Karin Dreijer (The Knife, Fever Ray), προκαλώντας ανατριχίλα σε κάθε κομμάτι ενώ ταυτόχρονα παίζει και τα τύμπανα! Post-Hardcore εναλλακτικός ήχος με Progressive περάσματα σε έναν υπέροχο δίσκο που υπόσχεται πολλά για το μέλλον αυτού του συγκροτήματος.
3) Bones UK – Bones UK
Τρείς γυναίκες από το Camden του Λονδίνου σε ένα ντεμπούτο μουσική βόμβα. Μία φασαριόζικη Telecaster πάνω από βαριά τύμπανα, όπου ο industrial εναλλακτικός ήχος θυμίζει Nine Inch Nails. Στο μικρόφωνο θίγονται ζητήματα όπως τα βιομηχανοποιημένα πρότυπα ομορφιάς και ο σεξισμός. Κερασάκια στην τούρτα είναι αφενός η διασκευή του “I’m afraid of Americans” (Κομμάτι που συνυπογράφουν οι David Bowie και Trent Reznor) και αφετέρου ότι αυτή είναι η μπάντα που πλαισίωσε τον Jeff Beck, που τις ανακάλυψε, στον δίσκο του το 2016, Loud Hailer.
4) King Gizzard – Infest the Rat’s Nest
Η μπάντα που παίζει τα πάντα, κυριολεκτικά, ξαναχτυπά. Αφού μας τρέλανε το 2017, κυκλοφορώντας πέντε δίσκους σε μία χρονιά (με απόγειο το εκπληκτικό Polygondwanaland ) είπε να βγάλει άλλους δυο το 2019. Εδώ θα ασχοληθούμε με τον δεύτερο, το Infest the Rats’ Nest. Κατακαλόκαιρο 16 Αυγούστου, αυτοί οι παράξενοι ψυχεδελοπρογκρεσιβάδες αποφάσισαν να σκάσουν ένα από τα καλύτερα Thrash-Stoner αμαλγάματα των τελευταίων χρόνων. Γιατί έτσι. Και μπράβο τους.
5) Alcest – Spiritual Instinct
Από Γαλλία ορμώμενος είναι ο εναλλακτικός τόνος της εξαιρετική Post-Metal δουλειά των Alcest που συνδυάζουν έντεχνα το Post-Metal με πινελιές από Shoegaze μέχρι Black-Metal. Το αποτέλεσμα είναι ένα ονειρικό ηχόχρωμα που πραγματικά σε ταξιδεύει.
6) The Murder Capital – When I have Fears / Fontaines D.C. – Dogrel
Την ίδια θέση στο top 10 θα μοιραστούν δυο μπάντες από το Δουβλίνο, που ήρθαν τo 2019 να κουμπώσουν στο κύμα αναβίωσης του postpunk (βλ. Savages, Idles, Protomartyr, Shame). Εξίσου δυνατά ντεμπούτα που διαπνέονται έντονα από τον αέρα των Joy Division. Είχαμε μάλιστα την τιμή να μας επισκεφθούν με το καλημέρα στην Ελλάδα. Πάντα τέτοια.
7) Dub trio – Shape of Dub to Come
Αφού έγιναν γνωστοί το 2006 από την συνεργασία τους με τον Mike Patton, αυτοί οι τρείς τύποι από το Μπρούκλιν συνέχισαν τις καλές κυκλοφορίες στις οποίες συνδυάζουν βαρύτατες κιθάρες με στοιχεία Dub. Στον τελευταίο τους δίσκο έχουμε τόσο ορχηστρικά κομμάτια όσο και δυνατές συμμετοχές από φωνές, όπως αυτές των Buzz Osborne (Melvins) και Troy Sanders (Mastodon).
8) Refused – War Music
Μετά από μια σταθερή πορεία την δεκαετία του ’90 που κατέληξε στο πλέον κλασικό κομμάτι ‘New noise’ (από το άλμπουμ ‘The Shape of Punk to Come’ του 1998) και την διάλυσή τους, οι σουηδοί Refused επανήλθαν με νέο δίσκο το 2015. Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία τους, το ‘War Music’ είναι μία στιβαρή δουλεια στις κεντρικές γραμμές που κινούνται συνήθως, γκάζια, γρέζια και επαναστατική θεματολογία.
9) Bad Religion – Age of Unreason
Οι Bad Religion δε χρειάζονται συστάσεις. Ατμομηχανή του αμερικάνικου punk εδώ και τέσσερις δεκαετίες και ο εναλλακτικός τους ήχος εκφράζει πόσο πολιτικοποιημένοι και επίκαιροι συνεχίζουν να είναι. Δεν γουστάρουν καθόλου τον Trump και το λένε εμφατικά με 14 τραγούδια. Που είναι σαν τα προηγούμενα. Και αυτό είναι καλό. Πολύ καλό.
10) Candlemass – The Door to Doom
Παλαιακό αγνό Doom Metal. Με την επιστροφή του αρχικού τραγουδιστή Johan Langquist να φέρνει τον ήχο ακόμα πιο κοντά στις γερές του βάσεις. Ένας μουσικός ογκόλιθος που αναμενόμενα δεν απογοητεύει. (έχει και συμμετοχή Tony Iommi, τι άλλο θες?)
