Έχοντας μιλήσει άλλη μία φορά με τους ΦΑΚΑ, όταν μυρίστηκα νέο δίσκο είπα να ακούσω τι παίζει. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω καταλάβει ακόμα σε πιο ύφος της ροκ κυμαίνονται και δεν είμαι και μουσικά εξοικειωμένη από τεχνικής άποψης, αλλά θα προσπαθήσω να μεταφέρω με απλά λόγια πως με έκανε η ακρόαση του δίσκου και των κομματιών ξεχωριστά να αισθανθώ … Άλλωστε, πως μπορεί να μην προσέξει κάποιος παθών το τραγούδι «Κρίση Πανικού» όταν κυκλοφορεί ελεύθερο στις διάφορες διαδικτυακές πλατφόρμες… ;
Πιαστήκαμε για τα καλά στη ΦΑΚΑ τους
Οι ΦΑΚΑ είναι μπάντα της εγχώριας μουσικής σκηνής και μάλιστα μιλάμε για παιδιά από την Πάτρα… Ο Πάνος Γεωργόπουλος έβαλε μια φωνή και αμέσως βρέθηκαν εκεί οι: Ιάσονας Φυκουρας στα πλήκτρα και τα φωνητικά, Γιώργος Βασιλόπουλος και Νίκος Κουτσονικος στα έγχορδα και Γαβριλης Μπιρλης στα τυμπανα. Σμίξανε, λοιπόν, κάπου στις αρχές του 2015 και στο τέλος της ίδιας χρονιάς κυκλοφόρησαν και τον πρώτο τους δίσκος (EP) σε ανεξάρτητη παραγωγή με τίτλο ΄Ψάξε να κρυφτείς’.
Ο δίσκος «Κρίση Πανικού» είναι ο 2ος κατά σειρά και πολλά υποσχόμενος δίσκος (full length). Κυκλοφόρησε ολοκληρωμένος μέσα σε αυτή τη βδομάδα σε όλες τις πλατφόρμες YouTube, Spotify, ITunes, Bandcamp ώστε να είναι εύκολα προσβάσιμος από όλους. Ηχογραφήθηκε στο Στούντιο Εννιά από τον Νίκο Χατζάκη των Fundracar, με μίξη και μάστερ δικά του, σε παραγωγή του ιδίου μαζί με τους ΦΑΚΑ. Γνωστή είναι άλλωστε η φιλία των δύο συγκροτημάτων
Γενικά αν μπορούσα να αποδώσω οπτικά τον ήχο τους θα έλεγα πως παρομοιάζεται με ατέρμονο τρέξιμο σε ανηφόρες και κόκκινους καπνούς σαν από πορεία. Οι χορευτικοί ρυθμοί, οι γρήγοροι στίχοι και τα ωμά φωνητικά συντελούν στο να διαμορφώσουν έναν δίσκο αρκετά προσφιλή με εύπεπτο και οικείο ήχο. Έξυπνη κίνηση για μια ανερχόμενη μπάντα που ψάχνει συνοδοιπόρους και, κυρίως, έδαφος για να ακουστούν όσα έχει να πει. Το δεύτερο άλμπουμ θα λέγαμε ότι αρχίζει να κολυμπάει στα βαθιά βουτώντας που και που για να δει μέχρι που αντέχει να φτάσει… Αυτή η εναλλαγή ήρεμου ύπτιου και ξαφνικών βυθισμάτων είναι αρκετή ώστε να τραβάει κάθε τραγούδι την προσοχή των ακροατών. Αξιολογώντας συνολικά τον δίσκο θα έλεγα πως είναι κλασικό ελληνικό ροκ with a twist. Αν με ρωτούσε κάποιος τι μου θυμίζουν ίσως υποστήριζα ότι είναι αμάλγαμα από Ξύλινα Σπαθιά, Κίτρινα Ποδήλατα και Dead Kennedys. Λογικό θα μου πουν όσοι ξέρουν πως τα παιδιά έχουν μοιραστεί κατά καιρούς τη σκηνή με καταξιωμένους καλλιτέχνες της ελληνικής ροκ όπως με Γιάννη Αγγελάκα, Υπόγεια Ρεύματα, Κίτρινα Ποδήλατα, Locomondo, Εισβολέας, Fundracar, Μωρά στη φωτιά, Ενδελέχεια, Magic de spell… Αυτά περί αισθαντικής.
Όσον αφορά το περιεχόμενο, πιθανά χαρακτηρίζεται συνάμα αντιδραστικό και αφυπνιστικό μιας και από κάθε κομμάτι ξεπηδάει μια κραυγή που περιμένει αποδέκτη. Στο artwork οι Δημήτρης Κυριακόπουλος και Ιάσονας Φυκούρας έχουν κάνει σεβαστή δουλειά… H εικόνα ξεκάθαρα συμβολίζει την κόντρα στην οικογενειοκρατία και στο σύστημα προς το οποίο ασκούν κριτική οι ΦΑΚΑ. Μπορούμε να πούμε πως αφορά μια αισθητική που περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί στην πορεία…
Πέρασμα από το ένα τραγούδι των ΦΑΚΑ στο άλλο
Το “Μαλ***** ” είναι το κομμάτι που επέλεξαν οι ΦΑΚΑ να ανοίξει τον δίσκο που, όμως, δεν θεωρώ πως είναι το αντιπροσωπευτικότερο κομμάτι τους. Αν ο στόχος ήταν να προκαλέσει, τότε το πέτυχαν. Είναι μια αιχμηρή επιλογή που είτε θα ξενίσει είτε θα σε κάνει να τραγουδήσεις όσο πιο θυμωμένα μπορείς για όλα όσα σου συμβαίνουν. Βοηθάει, άλλωστε, και το video clip ώστε να πιάσεις συναίσθημα. Ωστόσο, προσωπικά, μάλλον, κατατάσσω τον εαυτό μου στους πρώτους και μου έλειψε ένα intro που να περικλείει θεματικά και μουσικά όλα τα υπόλοιπα σαν ένα κάποιο αόριστο mashup. Θελκτικότερο δε θα ήταν αν άφηναν απλώς τη μελωδία να παίζει μιας και τείνει κάπως προς το nintendocore.
Κατόπιν, ακούγεται το Κρίση Πανικού που είναι και το ομώνυμο του δίσκου. Με την πρώτη κάποιοι ίσως θα έλεγαν ότι είναι το χαρακτηριστικότερο και δυνατότερο κομμάτι τους. Και ναι, το τραγούδι χτυπάει, μεν, απευθείας στο συνειδητό και υποσυνείδητο του κάθε ακροατή, που πιστεύει ότι από το play και έπειτα θα βρει συναγωνιστές, αλλά θα το ήθελα ελαφρώς πιο εύστοχο. Καλό ρίσκο να ασχοληθούν με μία τέτοια θεματική που ακόμα θεωρείται taboo, όμως θα του ταίριαζε ενδεχομένως ένα πιο σκοτεινό ύφος και μία πιο εν τω βάθει προσέγγιση. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν κι αυτό που μεταφράστηκε πρώτο σε εικόνα και σεκανς με διαδοχικό μοντάζ δείχνοντας μια κοπέλα να χορεύει. Το videoclip έχει τη λογική του, μιας και το μήνυμα “χόρεψε με τον φόβο σου/χόρεψε για να ξορκίσεις τους φόβους σου” είναι αρκετά ελπιδοφόρο, απλώς το φανταζόμουν πιο συναισθηματικο και εκφραστικό (αν επεμεναν να κρατήσουν τη συγκεκριμένη απεικόνιση των στίχων). Λογικό μιας και, όπως προανέφερα, φανταζόμουν διαφορετικά το ίδιο το κομμάτι.
Συνεχίζουμε με το Μπλα μπλα μπλα που είναι πιο ανάλαφρο και που θα μπορούσε να καπηλευτεί εύκολα τον τίτλο του intro για όνομα. Άλλωστε δεν είναι η μόνη “τράμπα” μεταξύ κομματιών που θα ήθελα να συμβεί. Κατά τη γνώμη μου, το προαναφερθέν video clip θα μπορούσε αρτιότερα να εκπροσωπεί το έβδομο τραγούδι ‘Δεν είμαι από δω’, και αντίστροφα.
Και Μετα, Παράπονο και Mr President: Και τα τρία κομμάτια είναι εξίσου καλά και κυμαίνονται για μένα πάνω κάτω στο ίδιο επίπεδο… Το vibe τους θυμίζει κλασικό και αγαπημένο ροκ τόνο, όπως μας έχει συνηθίσει η ροκ ελληνική σκηνή. Ειδικότερα, κάτι τέτοιο φαίνεται αισθητά στο Παράπονο που είναι και το πιο ατμοσφαιρικό κομμάτι του δίσκου και φέρνει αρκετά σε Ξύλινα Σπαθιά.
Αλλαγή παραγράφου με σκοπό τον τονισμό δύο τραγουδιών που ξεχώρισα στον δίσκο.
Τα αναφέρω με τη σειρά που εμφανίζονται στο δίσκο σεβόμενη την ροή που ήθελαν να δώσουν οι ΦΑΚΑ στον δίσκο τους. Τα “Δεν είμαι από δω” και “Κώστας” με εντυπωσίασαν και τα θεωρώ τα πιο διαφορετικά ανάμεσα στα άλλα του “Κρίση Πανικού”. Στο μεν πρώτο, όλα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, σαν κρίκοι αλυσίδας, τόσο οι λέξεις που επιλέχθηκαν όσο και ο τόνος τους. Δυναμικό, σκοτεινό, ηχηρό. Η οπτική τέτοια που νιώθει κάποιος σαν να είναι ο ίδιος που κοιτά δεξιά και αριστερά αγχωμένος, ζαλισμένος, παγιδευμένος… Κάπου εδώ εξηγείται γιατί το θεωρούσα πιο ταιριαστό clip για την Κρίση Πανικού.
Στο δεύτερο, η διαφοροποίηση των φωνητικών κάπου στα μισά του τραγουδιού είναι αυτό που μου κέντρισε την προσοχή από κει που δεν το περίμενα, προσδίδοντας μάλιστα τη θεατρικότητα που του αρμόζει. Θεματολογικά είναι πιο σκοτεινό και μυστηριώδες και πάλι ασχολείται με παιχνίδια του μυαλού αγγίζοντας τα όπως θα έπρεπε αυτή τη φορά.
Αυλαία στο άρθρο και μια καλοδουλεμένη συνεργασία
Οι ΦΑΚΑ ολοκληρώνουν τη νέα τους δουλειά, τον δίσκο “Κρίση Πανικού”, με το συνεργατικό τραγούδι του άλμπουμ. Με τον Δ. Πουλικακο να συνεισφέρει στο κομμάτι, οι ΦΑΚΑ μας δείχνουν πως είναι ανοιχτοί σε συνεργασίες και έτοιμοι να ανοίξουν τα φτερά τους. Φυσικά, είναι ένα κομμάτι που θα κολλήσει στο μυαλό γιατί όλοι κάπου ταυτιζόμαστε. Κολλάς, επίσης, κάπως αναπάντεχα με την fancy αισθητική του clip, παρόλο που είναι μονοπλάνο και απλώς lyric video. Εύστοχη κίνηση αποτελεί το γεγονός ότι για τελευταίο τους κομμάτι επέλεξαν ένα λιγότερο διαβρωτικό, ώστε να κλείσει ο δίσκος με μια επιγευση groovας.
Όμως, όλα αυτά αποτελούν την δική μου οπτική στα πράγματα. Για να διαμορφώσετε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη σίγουρα πρέπει να είστε οι ίδιοι αυτήκοοι μάρτυρες των συμβαινόντων του δίσκου. Οπότε τι καλύτερο από το να μπείτε να ακούσετε σε YouTube, Spotify και Bandcamp;
Κανάλι στο YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCbgsLci5Y5BX9b1zzoXQfDw
Spotify: https://open.spotify.com/artist/56MiY3IiRfPVZrfTFBtZn1
Bandcamp: https://faka.bandcamp.com/releases
Facebook: https://www.facebook.com/faka.patra/
Instagram: https://www.instagram.com/fakamathafaka/
