Το φθινόπωρο ήρθε. Το καταλάβαμε από τα σχολικά κουδούνια που ηχούν στις γειτονιές,
Ελάτε, ας παραδεχτούμε ότι όλοι μας λίγο ή πολύ αισθανόμαστε κάπως περίεργα. Παίρνουμε μια άδεια από τα χαρούμενα μας συναισθήματα. Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε το γιατί. Το φθινόπωρο μας κάνει να αισθανόμαστε από την μια παιδιά και από τη άλλη αιωνόβιοι.
Θα αναφέρω πέντε κομμάτια που μέσα στο κεφάλι μου παίζουν τις ημέρες που το φθινόπωρο παρελαύνει. Ίσως πετύχω ένα που έχουμε κοινό για αυτήν την εποχή. Ίσως κι όχι.
Έβαλα στην λίστα κομμάτια που φέρνουν στο μυαλό μια ελαφριά μαυρίλα. Δεν περιέχουν απαραίτητα αναφορές στην εποχή, το φθινόπωρο. Απλά έχουν συνδυαστεί στο κεφάλι μου με την μουντή περίοδο που διανύουμε τώρα, όπως και κάθε χρόνο.
Moby – Why Does My Heart Feel So Bad?
Κάπου στην λίστα θα βρισκόταν ο Moby.
Ίσως ένα από τα ωραιότερα του κομμάτια, σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μου.
Το ακούμε σε μια επανάληψη μέσα στο κεφάλι μας όποτε επιχειρούμε μια βόλτα στο κέντρο. Το φθινόπωρο με όλη την μουντάδα του σε συνδυασμό με τον κόσμο και την απάθεια του δίνουν στο κομμάτι τον τέλειο συνδυασμό. Εάν ειδικά κάτσουμε και σκεφτούμε τους στίχους, Why does my heart feel so bad.
Και δεν μπορούμε και να εξηγήσουμε γιατί αισθανόμαστε άσχημα. Φταίει ο κόσμος, η εποχή ή εμείς;
Indochine – J’ai demandé à la lune
Ένα από τα αγαπημένα μου γαλλικά κομμάτια όλων των εποχών.
Καλά, όχι ότι γνωρίζω και πολλά είναι η αλήθεια.
Οι Indochine βρίσκονται στην δισκογραφία τόσο της Γαλλίας αλλά και παγκοσμίως από το 1980. Το συγκεκριμένο κομμάτι μεταφράζεται σαν “Ρώτησα το φεγγάρι”. Είναι η αιτία που η μπάντα επανήλθε το 2002 με το άλμπουμ της “Paradize”. Ίσως δεν είναι τόσο η μουσική ή οι στίχοι που συνδυάζουν το κομμάτι με το φθινόπωρο αλλά το βίντεο κλιπ. Το βάδισμα του Nicola Sirkis με ένα μωρό στα χέρια στην αρχή κι έπειτα με ένα κοριτσάκι στο πλάι του.
Το οποίο κοριτσάκι τραγουδά και το ρεφρέν του κομματιού μαζί του.
Everlast – White Trash Beautiful
Περισσότερη ενέργεια στο συγκεκριμένο κομμάτι.
Και λογικό, είναι Everlast. Αυτό ακούγεται συνήθως τα απογεύματα, μετά από την ημέρα που περάσαμε. Σκεφτόμαστε τις δυσκολίες, την καθημερινότητα και την ρουτίνα. Προσπαθούμε να βρούμε ένα καταφύγιο στους στίχους, με την σκέψη πως “μια χαρά είμαστε εμείς”. Υπάρχουν χίλιες φορές χειρότερα.
Βγαίνουμε στο μπαλκόνι και βλέπουμε το φθινόπωρο να μας χαμογελάει. Κοροϊδευτικά ή επαινετικά δεν γνωρίζουμε. Αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι παίζει στα αυτιά μας.
Sting – Desert Rose
Από τους καλύτερους μουσικούς της γενιάς του.
Ο Sting μας έχει χαρίσει πολλά κομμάτια για να μας συντροφεύουν. Σε διάφορες περιόδους της ζωής μας, το Desert Rose είναι για το φθινόπωρο. Παρά το γεγονός πως μεταφράζεται σαν “Ρόδο Της Ερήμου”. Κατά δήλωση του ίδιου του Sting το τραγούδι είχε γραφτεί για μια χαμένη αγάπη. Περίεργο, δεν το καταλαβαίνεις.
Το συγκεκριμένο το ακούμε τις περίεργες ώρες, όταν μένουμε σπίτι το Σαββατόβραδο και σκεφτόμαστε. Κάτι το φθινόπωρο, κάτι το τηλέφωνο που δεν χτυπά, κάτι μια παλιά φωτογραφία. Κάτι και το κομμάτι του Sting κι η κατάθλιψη μοιάζει να έρχεται με δρασκελιές.
The Hooters – All You Zombies
Το κομμάτι αυτό είχε ηχογραφηθεί από την μπάντα κάπου στο 1980. Σε μια ζωντανή ηχογράφηση σε κάποιο κλαμπ. Ευτυχώς η έκδοση που ξέρουμε πέρασε από studio.
Αν και το τραγούδι έχει μια βιβλική μετάφραση, ας πούμε, έχει συνδυαστεί με κάποιες χαμένες και σκόρπιες σκέψεις. Όλων μας.
Κάτι η μελωδία της αρμονίας που γρατζουνάει το μυαλό, κάτι το ρεφρέν, κάτι οι φωνές των τραγουδιστών. Είναι από τα τραγούδια που κάνουν το φθινόπωρο να φαντάζει ακόμη πιο καταθλιπτικό. Αν είναι δυνατόν, θα αναρωτηθεί κάποιος.
Κι όμως, αν ακούσει το συγκεκριμένο θα καταλάβει ότι είναι.
Σύνοψη για το φθινόπωρο:
Ίσως το ότι βλέπουμε δέντρα να ρίχνουν τα φύλλα τους, ίσως το ότι βλέπουμε ανθρώπους να κάθονται μόνοι σε παγκάκια κοιτώντας το άπειρο. Ίσως το ότι θυμόμαστε την έναρξη των σχολικών μας χρόνων, ίσως το ότι σκεφτόμαστε την ημέρα που ερχόταν το χαρτί του στρατού. Ίσως το ότι ο ήλιος αρχίζει και χάνεται πιο γρήγορα, ίσως το ότι η μουσική ηχεί βαρύτερη στα αυτιά μας.
Όλα τα παραπάνω “ίσως” κι άλλα τόσα κάνουν το φθινόπωρο τόσο βαρύ στα μάτια και στην ψυχή μας.
Δεν ήθελα να αναλύσω τα κομμάτια πολύ, ήθελα απλά να δώσω μια πεντάδα για την εποχή που περπατάμε. Κατα την προσωπική μου άποψη, αυτή είναι η παραπάνω. Αυτό που θέλω μέσω των αφιερωμάτων, ας τα πούμε έτσι, είναι να μάθει έστω ένας κάποιο κομμάτι που δεν γνωρίζει.
Γι αυτό γράφουμε για μουσική και διαβάζουμε για μουσική άλλωστε. Για να μεταφέρουμε όσα έχουμε μάθει. Και για να μάθουμε, γιατί ποτέ δεν σταματάς να μαθαίνεις όσα κι αν νομίζεις πως γνωρίζεις.
