Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Science Advances ο Άντερς Λέβερμαν, φυσικός και ωκεανογράφος, προτείνει το Τεχνητό Χιόνι σαν άμεσο μέτρο για την αντιμετώπιση του λιωσίματος των πάγων στην Ανταρκτική. Προτείνει δηλαδή να αντλείται το νερό που προκύπτει από το λιώσιμο των πάγων και να ρίχνεται και πάλι, με τη μορφή τεχνητού χιονιού, στο παγοκάλυμμα .
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει ήδη δημιουργήσει τόσο μεγάλο πρόβλημα στον νότιο πόλο που το τεράστιο στρώμα του πάγου αρχίζει να αποσαθρώνεται. Αυτό με την σειρά του θα οδηγούσε στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά τρία μέτρα τουλάχιστον τους επόμενους αιώνες.
Οι συγγραφείς αυτής της νέας μελέτης προτείνουν να χρησιμοποιηθεί η ενέργεια από 12.000 ανεμογγενήτριες για να αντληθεί το θαλασσινό νερό σε ύψος 1.500 μέτρων μέχρι την επιφάνεια και στη συνέχεια να ριφθεί από εκατοντάδες χιονοβόλα κανόνια σε μια έκταση ίση με την Κόστα Ρίκα.
Με τις ξηρασίες, τις καταιγίδες, τις πλημμύρες, και τις πυρκαγιές που συνδέονται αλληλένδετα με την κλιματική αλλαγή να εντείνονται σε παγκόσμιο επίπεδο, κάποιοι επιστήμονες αρχίζουν να εξετάζουν σοβαρές λύσεις που θα είχαν απορριφθεί χωρίς δεύτερη σκέψη ακόμη και πριν από λίγα χρόνια.
Απηχώντας τις απόψεις πολλών άλλων επιστημόνων, ο Λέβερμαν είπε ότι η κατεπείγουσα προτεραιότητα είναι να μειωθούν τάχιστα οι εκπομπές καυσαερίων ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι που είχαν τεθεί με τη Συμφωνία του Παρισιού του 2015.
Αν και ο Λέβερμαν παραδέχεται ότι η άνοδος της στάθμης των ωκεανών που προβλέπεται ότι θα ακολουθήσει την κατάρρευση του Στρώματος Πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής μπορεί να χρειαστεί εκατοντάδες χρόνια για να συμβεί, είπε ότι δημοσίευσε αυτή τη μελέτη επειδή ανησυχεί για την τύχη των κατοίκων που ζουν σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο.
«Με την άνοδο της στάθμης θα βυθιστούν τελικά στο νερό το Αμβούργο, η Νέα Υόρκη, η Σαγκάη, , το Χονγκ Κονγκ. Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς με τη φύση, αυτό είναι το δίλημμα», δηλώνει ο επιστήμονας που συνεργάζεται και με το Πανεπιστήμιο Κολούμπια στις ΗΠΑ.
Ο Λέβερμαν και οι συνεργάτες του χρησιμοποιήσαν υπολογιστικά μοντέλα και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το στρώμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής θα μπορούσε να σταθεροποιηθεί με την εναπόθεση τουλάχιστον 7.400 γιγατόνων τεχνητού χιονιού σε διάστημα 10 ετών γύρω από τους Παγετώνες Πάιν Άιλαντ και Τουέιτς.
Το κόστος του εγχειρήματος δεν αναφέρεται στην έρευνα, όμως για να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο ο Λέβερμαν είπε ότι θα χρειαζόταν «κάτι παρόμοιο με έναν σεληνιακό σταθμό στην Ανταρκτική».
Παραδέχτηκε επίσης ότι στην περίπτωση που τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιό του, οι συνέπειες θα ήταν «τρομαχτικές» για τον νότιο πόλο, όμως θα άξιζε τον κόπο, αν έτσι περιοριζόταν η άνοδος της στάθμης των ωκεανών. «Θα μετατρέπαμε τη Δυτική Ανταρκτική σε βιομηχανική ζώνη, και αν αποσταθεροποιήσουμε τον παγετώνα, όλα θα αλλάξουν με δραματικό τρόπο», κατέληξε.
Άλλες λύσεις:
‘Στο παρελθόν έχουν προταθεί και άλλες λύσεις για τη σταθεροποίηση του παγετώνα, όπως για παράδειγμα η κατασκευή τεσσάρων υποθαλάσσιων κολόνων, ύψους 300 μέτρων, ή ενός τοίχου ύψους 50-100 μέτρων και μήκους 80-120 χιλιομέτρων.
