Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τις λέξεις Αργεντίνικο Τάνγκο; Εμένα σίγουρα στο μυαλό μου περνάνε εικόνες ενός χορού γεμάτο από έντονα συναισθήματα ανάμεσα στον καβαλιέρο και τη ντάμα του. Συναισθήματα όπως το πάθος που ξεχειλίζει σε κάθε βλέμμα, σε κάθε κίνηση του κορμιού.
Ο χορός
Το Αργεντίνικο Τάνγκο είναι ένας χορός επιθετικός και παράλληλα ερωτικός και παθιασμένος!
Ο άντρας με ανέβασμα του φρυδιού και ένα βλέμμα προσκαλεί την μελλοντική ντάμα του σε χορό. Εκείνη με ένα νεύμα ή με ένα έντονο βλέμμα αποδέχεται την πρόσκληση του. Σε αντίθετη περίπτωση αποστρέφει το βλέμμα της σαν να μην τον είδε ποτέ.
Ο καβαλιέρος κατά βάση αυτοσχεδιάζει πάνω στο ρυθμό και η ντάμα ακολουθεί τα βήματα του.
Οι θώρακες των δύο χορευτών ενώνονται ή είναι σε μικρή απόσταση δημιουργώντας χώρο για τα πόδια και τις εντυπωσιακές κινήσεις που θα ακολουθήσουν.
Ο χορός ολοκληρώνεται με το πέρασμα 4 τραγουδιών εκ των οποίων το ένα 3 περίπου δευτερολέπτων όπου αφήνει χώρο στον καβαλιέρο να προετοιμαστεί για την συνέχεια.
Συνήθως το αργεντίνικο τάνγκο τελειώνει με την χαρακτηριστική φιγούρα όπου η γυναίκα έχει πέσει στα χέρια του άντρα.
Όλα ξεκινάνε στους δρόμους της Αργεντινής
To Αργεντίνικο Τάνγκο, όπως μας προμηνύει και το όνομα του, γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στους δρόμους του Buenos Aires, στην Αργεντινή.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα Χ.Λούκο «το τάνγκο είναι αποτέλεσμα πρόσμιξης, στη χοάνη του αναπτυσσόμενου Buenos Aires, ανθρώπων και επομένως εμπειριών και πολιτισμικών αγαθών. Ίσως προήλθε από τη διασταύρωση τριών μουσικών και χορευτικών εκ φράσεων: τής habanera, ίσπανοκουβανέζικου ρυθμού, της milonga, πού συνδέεται με τους λαϊκούς αργεντίνικους χορούς τής υπαίθρου* και του catombé, ενός ρυθμικού χορού των μαύρων του Buenos Aires»
Η έλλειψη θέσεων εργασίας υποχρέωσε τους χορευτές να βελτιώσουν την τεχνική και τις κινήσεις τους αναδεικνύοντας έτσι το Αργεντίνικο ταγκό σε μια εξελιγμένη μορφή χορού.
Επίσης, λόγω των μεταναστεύσεων ο ανδρικός πληθυσμός υπερείχε αριθμητικά από τον γυναικείο πληθυσμό. Έτσι οι άνδρες προκειμένου να κατακτήσουν κάποια γυναίκα διαγωνίζονταν στο ταγκό με αποτέλεσμα να εξασκούνται συστηματικά.
Πολλές φορές χόρευαν και μεταξύ τους με αποτέλεσμα η ποιότητα και η τεχνική να βελτιώνεται σε μεγάλο βαθμό.
To Αργεντίνικου ταγκό χορευόταν και από τους «αλήτες» του Buenos Aires οι οποίοι χόρευαν με τις ιερόδουλες, καθώς ο χορός εξέφραζε τη μεταξύ τους σχέση.
Οι ιερόδουλες από τη μεριά τους, πολλές φορές χρησιμοποιούσαν αυτό τον αισθησιακό χορό για να σαγηνεύουν άντρες ή ακόμα και ως κάλυψη σε περίπτωση που γίνονταν αντιληπτές από την αστυνομία.
Ο χορός σε μια τέτοια περίπτωση όπως η τελευταία γινόταν με τέτοιο τρόπο ώστε φαινόταν ως ένα αθώο μάθημα χορού. Γι’ αυτό και οι οίκοι ανοχής έγιναν γνωστοί ως «Ακαδημίες Χορού».
Η κατακραυγή
Δεν είναι εύκολο να παρακολουθήσουμε με ακρίβεια την κάθοδο του τάνγκο από τις υποβαθμισμένες και κακόφημες συνοικίες του Buenos Aires στις υπόλοιπες εργατικές και μικροαστικές συνοικίες τής πόλης.
Όπως λέγεται, όλο και περισσότεροι αστοί απομακρύνθηκαν από το χορό αυτό καθώς είχε συνδεθεί άμεσα με το χώρο των πορνείων.
Έτσι, οι μεγάλοι χώροι και τα καμπαρέ δίνουν τη θέση τους σε μικρούς χώρους και το τάνγκο αποτελεί πια απαξιωμένος χορός.
Η αναγέννηση
Με την μετανάστευση τον κατοίκων το αργεντίνικο τάνγκο εξαπλώθηκε γρήγορα στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική όπου κατέκτησε τους ανθρώπους δημιουργώντας μία «τανγκομανία».
Καταξιωμένο πια το τάνγκο στην Ευρώπη, και ιδιαίτερα στο Παρίσι, επιστρέφει στην πατρίδα του Buenos Aires.
Έτσι οι ηγετικές ομάδες, πού ως τότε το καταδίωκαν ως δημιούργημα των περιθωριακών και υποβαθμισμένων τμημάτων του πληθυσμού, ως προϊόν των πορνείων, αναγκάζονται να το χειροκροτήσουν.
Το τάνγκο μπαίνει τώρα στα πλούσια καμπαρέ του αριστοκρατικού κέντρου του Buenos Aires και χορεύεται και από τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις. Τα μέλη της ορχήστρας, πού τώρα παίρνει την τυπική της μορφή, φορούν σμόκιν. Ο χορός είναι πιο εξευγενισμένος, οι στίχοι των τραγουδιών λιγότερο αιχμηροί.
Έτσι, το τάνγκο από χορός πού εξέφραζε τον κόσμο των περιθωριακών και γενικότερα υποβαθμισμένων κοινωνικών ομάδων του Buenos Aires, γίνεται αποδεκτό με την αποδοχή του και από την ανώτερη αστική τάξη, συστατικό στοιχείο της εθνικής αργεντίνικης ταυτότητας.
Ο Κάρλος Γκαρδέλ συνδέθηκε ιδιαίτερα με τη μετάβαση του τάνγκο από μουσική του υποκόσμου σε απόλυτα αποδεκτό χορό της μεσαίας τάξης. Ήταν επίσης πρόδρομος της Χρυσής Εποχής του τάνγκο.
Την χρυσή εποχή του αργεντίνικο τάνγκο έγιναν και οι πρώτες ηχογραφήσεις τραγουδιών.
Η εξέλιξη του τάνγκο ήταν ραγδαία! Διάφορα στυλ μουσικής και χορού αναμειγνύονται δημιουργώντας νέες κινήσεις και το λεγόμενο «tango nuevo».
Το τάνγκο αποθεώνεται και γίνεται πια καθιερωμένος χορός και αναγνωρίζεται από όλον τον κόσμο.
