Το σήμερα
Mιλάμε όλοι αυτές τις μέρες για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε από την πανδημία που πλήττει όλο τον πλανήτη. H Ευρώπη και η Αμερική μαστίζεται. Θάνατοι, οικονομική καταστροφή, απομόνωση. Απροετοίμαστοι όλοι για αυτή την ανεξέλεγκτη κατάσταση που ξεκίνησε αργά αλλά εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα.
Οι προβλέψεις χιλιάδες, οι πειραματισμοί το ίδιο. Μέτρα, περιορισμοί, απαγορεύσεις. Η Ιταλία καταρρακώθηκε, η Ισπανία και η Γαλλία τραυματίστηκαν σοβαρά. Κάποιες άλλες χώρες περισσότερο κάποιες άλλες λιγότερο. Καθημερινά παρακολουθούμε τις εξελίξεις τόσο στη χώρα μας όσο και παγκόσμια. Η Ευρώπη, η Αμερική, η Ασία, η Αυστραλία. Σπανία όμως ακούω κάποια νέα για την Αφρική.
Η Αφρική
Απόρησα τόσο τυχερή είναι αυτή η ήπειρος που ξέφυγε από τη λαίλαπα του ιού; Ή μήπως οι θάνατοι εκεί δεν έχουν σημασία; Μήπως είναι συνηθισμένοι από τις εκατοντάδες αρρώστιες που κάθε χρόνο πλήττουν αυτή την περιοχή που η τωρινή φαντάζει απλά ως άλλη μία; Μήπως η έλλειψη τροφής, πόσιμου νερού, φαρμακευτικής και ιατρικής περίθαλψης είναι για αυτούς σημαντικότερες από την καταγραφή των νέων θυμάτων από τη νέα ασθένεια;
Όλοι μας γνωρίζουμε πως όταν μιλάμε για χώρες του τρίτου κόσμου αναφερόμαστε τις περισσότερες φορές σε χώρες της Αφρικής. Οι περισσότεροι από μας ξέρουμε τις επονομαζόμενες τουριστικές χώρες. Μαρόκο, Τυνησία, Αλγερία, Αίγυπτο, Σεϋχέλλες, Μαδαγασκάρη.
Όμως στην ίδια ήπειρο βρίσκονται και η Σιέρα Λεόνε, η Ακτή Ελεφαντοστού, η Γκάνα, η Γουινέα, η Νιγηρία και τόσες άλλες.
Η καθημερινότητα
Χώρες που υπήρξαν αποικίες των Ευρωπαίων για πολλά χρόνια. Χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, που η οικονομία τους έχει καταστραφεί. Οι αρρώστιες όπως η ευλογία, η ελονοσία ακόμα και η απλή γρίπη είναι η καθημερινότητά τους. Χώρες όπου η τροφή διανέμεται με δελτίο και το νερό ή το ρεύμα παρέχεται συγκεκριμένες ώρες της ημέρας. Οι γιατροί υπάρχουν εθελοντικά και τα φάρμακα αποτελούν δωρεά των αναπτυγμένων χωρών.
Εκεί που οι νέοι για να σπουδάσουν πρέπει να περπατήσουν για ώρες ή πρέπει να πληρώσουν χρήματα δυσανάλογα με τα έσοδα τους. Οι δουλειές τους είναι δουλειές του ποδαριού που απλά τους εξασφαλίζουν υποτυπώδη συνθήκες διαβίωσης. Με όνειρα που χάνονται ή ξεχνιούνται.
Ένας φαύλος κύκλος και να σκεφτεί κανείς πως ενώ το κατά κεφαλήν εισόδημα σε κάποιες από αυτές τις χώρες είναι 300 δολάρια το χρόνο είναι τόσο πλούσιες σε πρώτες ύλες. Χρυσό, διαμάντια, πετρέλαιο. Πώς είναι δυνατόν στην Ασία να επιτεύχθηκε το περιβόητο ασιατικό θαύμα; Από το 1965 έως το 1990 23 χώρες της ανατολικής Ασίας να μεταμορφώθηκαν από κατεστραμμένες οικονομικά σε χώρες εφημερίας; Γιατί άραγε δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο στην Αφρική;
Το νότιο Σουδάν για παράδειγμα με το μικρότερο κατά κεφαλήν εισόδημα 245 δολάρια το χρόνο, ενώ έχει μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου θεωρείται από τις φτωχότερες χώρες.
Το Μαλάουι και το Μπουρούντι μαστίζονται από την κρατική διαφθορά. Η Λιβερία και η Σιέρα Λεόνε αφέθηκαν στο έλεος του Έμπολα που κατέστρεψε κάθε επιχειρηματικό πλάνο. Ορυχεία έκλεισαν, η γεωργία καταστράφηκε.
Ακτή Ελεφαντοστού
Ερχόμενη σε επαφή με ανθρώπους που ζουν μόνιμα στην Ακτή Ελεφαντοστού για το πώς βιώνουν την Πανδημία, διαπίστωσα ότι τους απασχολεί πολύ λιγότερο η υγεία τους. Όχι γιατί δεν φοβούνται τη διασπορά ή γιατί έχουν αποκτήσει κάποιο είδους ανοσία αλλά γιατί τα καθημερινά προβλήματα είναι τόσα που η υγεία για τον Ιβοριανό πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Πώς γίνεται η έβδομη χώρα σε παραγωγή καφέ να μην ευημερεί; Από τις πρώτες χώρες σε παραγωγή κακάο να μαστίζεται από ανεργία; Η χώρα που τα διαμάντια είναι μία από τις κύριες πηγές πλούτου να μην μπορεί να ανέλθει οικονομικά αλλά να περιμένει τις επενδύσεις των Ευρωπαίων;
Οικονομικοί αναλυτές θα μιλήσουν για τα επαναλαμβανόμενα πραξικοπήματα που έθεσαν την οικονομία σε κίνδυνο αναγκάζοντας μάλιστα τον ΟΗΕ να πάρει απόφαση θέτοντας θεωρητικά τα διαμάντια σε εμπάργκο λόγω των πολιτικών αναταράξεων και των επεμβάσεων του στρατού.
Μιλώντας με νέους ανθρώπους πώς φαντάζονται το μέλλον τους εκεί, μου απάντησαν “αβέβαιο”. Άνθρωποι με όνειρα, ελπίδες, που σκέφτονται τρόπους να φύγουν για σπουδές, στον Καναδά και τη Γαλλία, που ελπίζουν πως τα πράγματα θα καλυτερέψουν και που οι μάσκες που φορούν στο πρόσωπο δεν είναι για προφύλαξη από τον covid 19, αλλά για να κρύψουν την απελπισία και το άγχος τους για τη ζωή.
Το δια ταύτα
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα μιλήσουμε για τον κορονοϊό ας αναφερθούμε και στην Αφρική κάνοντας ίσως μία υπενθύμιση για την καθημερινότητα που βιώνουν οι κάτοικοι της. Με αφορμή την πανδημία, ας θυμηθούμε την πείνα, τη δίψα, το μορφωτικό αποκλεισμό, την έλλειψη ιατρών και φαρμάκων και αυτούς συμπεριλάβουμε και αυτούς στους πληγέντες. Όχι μόνο από τον ιό, αλλά και από την αδιαφορία εμάς των αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών.
Με αφορμή ένα κακό που έχει προσβάλει τον πλανήτη μας, ας θυμηθούμε τα δεκάδες που έχουν για τα καλά ριζώσει στην Αφρική και ας μη θρηνήσουμε για αυτούς αλλά ας τους βοηθήσουμε.
Αφιερωμένο στον Jean Louis Emeric
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν γι’ αυτό το άρθρο:
Μαρτυρίες κατοίκων της Αφρικής
Η Αφρική. Ανακτήθηκε από el.m.wikipedia.org
Οι 9 φτωχότερες χώρες στον κόσμο. Ανακτήθηκε από kathimerini.gr
