Η Valentina Tereskova ήρθε στον κόσμο στις 6 Μαρτίου του 1937, σε ένα χωρίο της Περιφέρειας Γιαροσλάβλ στην κεντρική Ρωσία. Κόρη Λευκορώσων μεταναστών, με τον πατέρα της να δουλεύει ως οδηγός τρακτέρ και την μητέρα της να εργάζεται σε υφαντουργείο.
Η Valentina Tereskova ξεκίνησε το σχολείο σε ηλικία 8 ετών. Το 1953 αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει λόγω του πολέμου. Συνέχισε όμως τα μαθήματα της δια αλληλογραφίας.
Ο αλεξιπτωτισμός της είχε τραβήξει το ενδιαφέρον από πολύ νωρίς. Μάλιστα, έκανε την πρώτη της πτώση σε ηλικία 22 ετών. Εκείνη την εποχή εργαζόταν σαν εργάτρια σε ένα υφαντουργείο, όπως η μητέρα της. Λόγω της εμπειρίας της στον αλεξιπτωτισμό επιλέχθηκε ως υποψήφια για το διαστημικό πρόγραμμα.
Μετά την πρώτη διαστημική πτήση, το 1961, ο Σεργκέι Κορολιόβ, μηχανικός πυραύλων και θεμελιωτής του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος είχε μια ιδέα. Ήθελε να στείλει μια γυναίκα στο διάστημα. Οι προδιαγραφές ήταν αυστηρές. Μεταξύ άλλων οι γυναίκα που θα επιλεγόταν θα έπρεπε να είναι αλεξιπτωτιστής, κάτω των 30 ετών . Θα έπρεπε να έχει ύψος κάτω του 1,70 και βάρος κάτω από 70 κιλά. Στην τελική φάση της επιλογής, από τις 400 και πλέον υποψήφιες, κατάφεραν να φτάσουν 5. Αυτές ήταν οι: Tatyana Kuznetsova, Irina Solovyova, Zana Georgina,Valentina Ponomaryova και η Valentina Tereskova.
Ένα ατού της Valentina Tereskova ήταν ότι ο πατέρας της ήταν ήρωας πολέμου, αφού είχε σκοτωθεί στον πόλεμο κατά τον Φιλανδών, όταν η Valentina ήτα μόλις δυο ετών.
Η εκπαίδευση στο διαστημικό πρόγραμμα περιελάμβανε πτήσεις με συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, τεστ απομονώσεως, φυγοκεντρίσεως, θεωρία των πυραύλων, μηχανική διαστημοπλοίων, 120 πτώσεις με αλεξίπτωτο και εκπαίδευση στη διακυβέρνηση αεριωθούμενων πολεμικών αεροσκαφών τύπου Μιγκ-15UTI.
Η ομάδα πέρασε αρκετούς μήνες εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση αυτή έφτασε το τέλος της, με εξετάσεις, τον Νοέμβριο του 1962. Στην ομάδα, τότε, παρέμειναν 4 υποψήφιες. Οι πρώτες τρεις στη βαθμολογία ήταν οι Tereskova, Solovyova και Ponomaryova. Έτσι αναπτύχθηκε ένας σχεδιασμός για τις δύο να σταλούν σε δύο μοναχικές πτήσεις με Βοστόκ που θα εκτοξεύονταν σε διαδοχικές ημερομηνίες, τον Μάρτιο ή Απρίλιο του 1963.
Η αρχική πρόθεση ήταν να εκτοξευθεί πρώτη η Tereskova με τo Βοστόκ 5 και να ακολουθήσει η Ponomaryova με το Βοστόκ 6. Ωστόσο το σχέδιο τροποποιήθηκε τον Μάρτιο του 1963. Το Βοστόκ 5 θα μετέφερε, τώρα, ένα άνδρα κοσμοναύτη, τον Βαλέρι Μπικόφσκι, και η πρώτη γυναίκα θα επέβαινε στο Βοστόκ 6 τον Ιούνιο. Η Κρατική Επιτροπή Διαστήματος όρισε την Tereskova να κυβερνήσει το Βοστόκ 6. Η απόφαση επιβεβαιώθηκε από τον ίδιο τον Χρουστόφ.
Μετά την επιτυχημένη τελικά εκτόξευση του Βοστόκ 5, η 26χρονη Tereskova άρχισε τις τελικές προετοιμασίες για την δική της πτήση. Το πρωί της 16ης Ιουνίου του 1963, αφού ολοκλήρωσε τους ελέγχους των συστημάτων υποστήριξης ζωής και επικοινωνιών κλείστηκε στον θαλαμίσκο του Βοστόκ. Μετά από τη δίωρη αντίστροφη μέτρηση, χωρίς κανένα απρόοπτο, το Βοστόκ 6 εκτοξεύθηκε με επιτυχία . H Tereskova έγινε η πρώτη φυναίκα στην ιστορία της ανθρωπότητας που έφθασε στο διάστημα.
Η Tereskova δυσκολεύτηκε αρκετά.
Αισθανόταν ναυτία και ταλαιπωρία σε μεγάλο μέρος της πτήσεως. Παρόλα αυτά κατάφερε να συμπληρώσει 48 περιφορές γύρω από τη γη και σχεδόν τρία ημερονύκτια στο διάσημα. Μόνο με αυτή τη πτήση, συμπλήρωσε περισσότερο χρόνο το διάστημα, 71 ώρες, από ότι το άθροισμα των χρόνων όλων των Αμερικανών αστροναυτών που είχαν ταξιδέψει μέχρι τότε στο διάστημα .
Κατά τη διάρκεια της πτήσης της, η Tereskova, κρατούσε ημερολόγιο πτήσεως και τράβηξε φωτογραφίες του ορίζοντα. Οι φωτογραφίες αυτές χρησιμοποιήθηκαν αργότερα για τον εντοπισμό στρωμάτων αεροδιαλυμάτων μέσα στην ατμόσφαιρα. Αφού διένυσε 2 εκατομμύρια χιλιόμετρα στο διάστημα, προσγειώθηκε στο Καζακστάν.
Παρόλο που υπήρχαν σχέδια για πτήσεις με γυναίκες, χρειάστηκαν 19 χρόνια για να ταξιδέψει η επόμενη γυναίκα στο διάστημα. Αυτή ήταν η Svetlana Savitskaya, το 1982. Καμιά από τις άλλες 4 της πρώτης ομάδας της Tereskova δεν πέταξε ποτέ στο διάστημα και το 1969 η πρωτοπόρα αυτή ομάδα διαλύθηκε.
Μετά την πτήση της, η Tereskova, σπούδασε στην Ακαδημία Ζουκόφσβι της Πολεμικής Αεροπορίας. Από εκεί αποφοίτησε με διάκριση ως αστροναύτης μηχανικός. Το 1977 πήρε και διδακτορικό στη μηχανική. Εξαιτίας της μεγάλης της φήμης επιλέχθηκε και για αρκετά πολιτικά αξιώματα.
