Πηγή εικόνας: Μαρία Μεράντζα
Η προσωποκεντρική προσέγγιση προήλθε ως αντίκτυπο ενός κινήματος στην Αμερική, που αντιτασσόταν σε δύο άλλες κυρίαρχες -εκείνη την εποχή- θεραπευτικές προσεγγίσεις. Ο ιδρυτής της είναι ο Carl Rogers, ο οποίος ανέπτυξε αυτή την έννοια κατά τη δεκαετία του 1950. Ο Carl Rogers τόνισε την αξία της θεραπευτικής δύναμής του πελάτη με τον θεραπευτή.
Αρχές προσωποκεντρικής ψυχοθεραπείας:
Η προσωποκεντρική προσέγγιση υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος έχει μια εγγενή ροπή προς την εξέλιξη, την πραγμάτωση και την ωρίμανση. Ο άνθρωπος αποσκοπεί στην βελτίωση του, στην κατάκτηση της ελευθερίας και στη συνεχή πρόοδο. Ωστόσο, η τάση αυτή του ανθρώπου για ανάπτυξη μπορεί να παρεμποδιστεί από διάφορα άλλα γεγονότα ή αξίες της οικογένειάς του ή του πολιτισμού και της κοινωνίας μέσα στην οποία μεγαλώνει. Οι αρχές αυτές μπορεί να αντιτίθενται στις προσωπικές αξίες του ατόμου, όμως το άτομο συχνά τις υιοθετεί. Όταν λοιπόν το άτομο ενστερνίζεται ή εσωτερικεύει τις αρχές αυτές, τότε συχνά αρχίζει να εμφανίζει κάποια ψυχική διαταραχή. Αυτό συμβαίνει καθώς ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και έχει ξεχωριστές ανάγκες και αξίες. Έτσι, το γεγονός ότι συμμορφώνεται σε αρχές που δεν τον εκφράζουν πραγματικά του δημιουργεί μια ψυχολογική ένταση.
Προσωποκεντρική ψυχοθεραπεία:
Ο ρόλος του θεραπευτή στα πλαίσια της προσωποκεντρικής προσέγγισης είναι να δημιουργήσει μια ουσιαστική σχέση εμπιστοσύνης με τον πελάτη του. Η οικοδόμηση αυτής της σχέσης και επικοινωνίας με τον ασθενή είναι καθοριστικής σημασίας. Επιτυγχάνεται μέσω της υιοθέτησης από τον θεραπευτή των αρχών της ενσυναίσθησης, της αποδοχής και της αυθεντικότητας. Ο στόχος αυτής της προσέγγισης είναι να βοηθήσει τον ασθενή να νιώσει αφενός άνετα και αφετέρου να αισθανθεί ότι είναι αποδεκτός. Εφόσον λοιπόν βιώσει την αποδοχή από τον θεραπευτή του, ο απώτερος σκοπός είναι να οδηγηθεί ο ίδιος στην αποδοχή του εαυτού του. Το άτομο νιώθει συνεπώς ασφάλεια και κατευθύνεται προς την αυτογνωσία και την αυτοαποδοχή. Το πιο σημαντικό είναι ότι κατορθώνει να αποποιηθεί όλα τα προσωπεία, τους ρόλους και τις αξίες που αποτελούν επιταγές της κοινωνίας και της οικογένειας και που δεν του ταιριάζουν πραγματικά. Ενώ στρέφεται προς την ανακάλυψή και αποδοχή της αυθεντικότητας του. Το άτομο, πλέον κατανοεί τις πραγματικές του ανάγκες και επιθυμίες. Έτσι, νιώθει εμπιστοσύνη και άνεση όσον αφορά τον εαυτό του και τις διαπροσωπικές σχέσεις του με τους άλλους.
Η προσωποκεντρική προσέγγιση συνιστά έναν από τους πολλούς τρόπους θεραπείας, ωστόσο αυτό που την διακρίνει από τις άλλες μεθόδους και την καθιστά αποτελεσματική είναι η εγκαθίδρυση μιας ειλικρινής και ουσιαστικής σχέσης μεταξύ του ασθενή και του θεραπευτή. Άλλωστε, αυτή η σχέση μπορεί να αποτελέσει την βάση και για άλλες θεραπευτικές μεθόδους.
Πηγές:
https://www.psychology.gr/prosopokentriki-psychotherapeia/1109-prosopokentriki-proseggisi-mia-epanastatiki-anakalypsi.html