Η “Δεσποινίς Τζούλια” στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας

Δεσποινίς Τζούλια

Στο θέατρο της οδού Κεφαλληνίας στη Σκηνή Β’ μας ξανασυστήνεται το κλασικό έργο “Δεσποινίς Τζούλια”. Μια μικρή σκηνή με λειτουργικό σκηνικό γίνεται ο καμβάς για την αφήγηση της ιστορίας του Στρίντμπεργκ.

Ένα έργο γραμμένο το 1888 που ασχολείται με ένα από τα ζητήματα που βασανίζουν ακόμη και σήμερα.Ποια είναι η σχέση των δύο φύλων; Υπάρχει ισότητα;Ποιος είναι ο δυνατός;
Στη σκηνή βλέπουμε τρεις ηθοποιούς,δύο γυναίκες κι έναν άντρα. Μια πλούσια και δύο υπηρέτες. Στη διάρκεια, όμως, της ιστορίας αλλάζουν οι ρόλοι. Άλλωστε η νύχτα του μεσοκαλόκαιρου, η μικρότερη νύχτα του χρόνου,ενδείκνυται για τέτοια παιχνίδια. Η δεσποινίδα Τζούλια, μία ευγενικής καταγωγής νέα, είναι η πρωταγωνίστρια. Σκληρή και προστακτική με το υπηρετικό προσωπικό όπως αρμόζει σε μία κόμισσα. Στον αντίποδα ο Ζαν,ο υπηρέτης.Υποτακτικός απέναντι στις βουλές των αφεντικών του.
Ένας χορός μεταξύ των δύο ηρώων θα γίνει το εφαλτήριο για μία σειρά αποκαλύψεων και παρεξηγήσεων. Η σκληρή, δυσπρόσιτη Τζούλια θα μετατραπεί σε πειθήνιο όργανο του αδίστακτου, σφετεριστή Ζαν. Η αιώνια πάλη μεταξύ των δύο φύλων εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια των θεατών. Η Τζούλια από μια κακότροπη γυναίκα εμφανίζεται ως μια βαθιά πληγωμένη από τους ανθρώπους ύπαρξη, που αποζητά την αγάπη που στερήθηκε ως παιδί. Ο Ζαν, από την άλλη, ενώ εκ πρώτης όψεως φαντάζει ένας υπάκουος στον αφέντη υπάλληλος, εν τούτοις εκδηλώνει όλες του τις άσχημες πλευρές. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να αναρριχηθεί κοινωνικά, κερδίζοντας έτσι το σεβασμό που στερήθηκε όσο ήταν στην τάξη των υπηρετών.

Στη μάχη αυτή όμως δε θα υπάρξει νικητής. Η συντριβή είναι αναπόφευκτη, εφόσον κι οι δύο έχουν περάσει από το στάδιο της ύβρης. Ο Στρίντμπεργκ μέσα από το έργο αυτό προβάλλει τα πρωτόγονα αρχέτυπα, με τον άνδρα σε θέση ισχύος και τη γυναίκα ν’ ακολουθεί. Ταυτόχρονα, όμως, αποδομεί την ισχύουσα αντίληψη περί υπερίσχυσης ενός εκ των δύο φύλων.

Ερμηνευτικά ξεχωρίζει ο Ζαν (Τάκης Σακελλαρίου), ο οποίος καταφέρνει με περισσή μαεστρία να αποτυπώσει την εσωτερική ασχήμια του ήρωα. Και το να γίνεις πειστικός ως αντιπαθής απαιτεί ταλέντο. Από την άλλη η Έλενα Κούστα, ως δεσποινίδα Τζούλια κρατά τις ισορροπίες, αποδίδοντας μια αρκετά γήινη ηρωίδα.Ίσως να χρειαζόταν  λίγο παραπάνω νεύρο,ώστε να αποτυπωθεί πληρέστερα ο εύθραυστος ψυχισμός της ηρωίδας. Η Μαρκησία Γαδ ως Κριστίνα δρα επικουρικά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η παρουσία της στη σκηνή δεν είναι καταλύτης για την εξέλιξη του έργου.

Ειδική μνεία για την υπέροχη κίνηση των ηθοποιών, που έχει επιμεληθεί ο Δημήτρης Αμπράζης. Πολύ καλή δουλειά και στα σκηνικά και τα κουστούμια (σκηνικά:Δάφνη Παπαιωάννου, κοστούμια: Έλενα Κύρου).

Advertising

Advertisements
Ad 14

Συνολικά, μια προσεγμένη δουλειά από ένα θέατρο που ξέρει να επιλέγει συνεργάτες.

Δεσποινίς Τζούλια

Περισσότερα από τη στήλη: Θέατρο

Θέατρο

Αγαμέμνων στο Επίκεντρο: Ο κύκλος του αίματος

Ο Αγαμέμνων στο Επίκεντρο της Πάτρας. Είδαμε την παράσταση της Ραφίκας Σαουίς πάνω σε μία πρωτοπόρα…

Θέατρο

Το κοινωνικό θέατρο: χαρακτηριστικά, εκπρόσωποι και η πρωτοποριακή φιλοσοφία του

Πηγή εικόνας: athinorama.gr Το κοινωνικό θέατρο, ως όρος αρχίζει να χρησιμοποιείται κατά τον 20ο αιώνα.…

Θέατρο

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών στο Αριστοτέλειον

“Carpe Diem παιδιά.  Αδράξτε τη μέρα!” Αυτά είναι τα λόγια του καθηγητή Κήτινγκ, που μας…

Θέατρο

Οιδίποδας Τύραννος: Μοίρα ή προσωπική ευθύνη;

Είναι ο άνθρωπος κύριος της μοίρας του ή η πορεία της ζωής του εκπληρώνει ένα…

Θέατρο

Ο ηθοποιός Διονύσης Παπανδρέου θέλει να ζει, όχι απλά να επιβιώνει. Αλλιώς, όλα είναι φακντ-απ!

Από την «Γη της Ελιάς» ως Φίλιππος στην επιβλητική σκηνή του Θεάτρου Άλφα και την…

Θέατρο

Ανδρομέδα – Τέσσερις γυναίκες μιλούν για τις γυναίκες

Η θεατρική ομάδα Ανδρομέδα τολμά να φέρει στη σκηνή θέματα που το μαζικό θέατρο ίσως…

Θέατρο

Ο Γιώργος Σκανδάλης κερνάει διπλό ελληνικό στο Τορόντο

Ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και θεατρικός παραγωγός Γιώργος Σκανδάλης, ανήκει στους ανθρώπους που εύχεσαι να γνωρίσεις…