Η Λούλα Αναγνωστάκη ήταν θεατρική συγγραφέας και υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες μορφές των ελληνικών γραμμάτων. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη την δεκαετία του ’30 και ήταν αδερφή του ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στην Αυστρία. Παντρεύτηκε τον συγγραφέα και καθηγητή ψυχιατρικής Γιώργο Χειμωνά και ήταν η μητέρα του συγγραφέα Θανάση Χειμωνά. Πέθανε στις 8 Οκτωβρίου 2017.
Στους κύκλους των γραμμάτων, η Λούλα Αναγνωστάκη εμφανίστηκε με στήλες της σε περιοδικά της Θεσσαλονίκης και ειδικά στο περιοδικό «Κριτική», που εξέδιδε ο αδερφός της, ποιητής Μανώλης. Στο θέατρο ξεκίνησε με την τριλογία της πόλης, την «Διανυκτέρευση», την «Πόλη» και την «Παρέλαση», που παρουσιάστηκαν σε μία ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης από τον Κάρολο Κουν το 1965. Ακολούθησε το τρίπρακτο έργο «Η συναναστροφή», που παρουσιάσθηκε στο Εθνικό Θέατρο το 1967, σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά. Ακολούθησαν τα έργα «Αντόνιο ή το Μήνυμα» (1972), «Η νίκη» (1978), «Η κασέτα» (1982), «Ο ήχος του όπλου» (1987), που παρουσιάστηκαν όλα στο Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν.
Το 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη – Κώστα Καζάκου ανέβασε το έργο «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου. Ήταν η τελευταία παράσταση της Τζένης Καρέζη. Το 1995, ανέβηκε το «Ταξίδι μακριά» από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή. Το 1998 το μονόπρακτο «Ο ουρανός κατακόκκινος» από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Βίκτορα Αρδίττη και το 2003 το έργο «Σ’ εσάς που με ακούτε» από τη Νέα Σκηνή, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή, ενώ επαναλήφθηκε, 12 χρόνια μετά, σε σκηνοθεσία του Μάνου Καρατζογιάννη . Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε πολλές σκηνές στην Ελλάδα, αλλά και σε χώρες του εξωτερικού, όπως η Κύπρος, η Γαλλία, η Ιταλία, η Αγγλία, ενώ μεταδόθηκαν και από το ελληνικό ραδιόφωνο.
Φέτος, το έργο «Σ’ εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη ανέβει στο Εθνικό Θέατρο, από 30/04/2020 έως 07/06/2020, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Αβρανά. Με πρωταγωνιστές τους Ιερώνυμο Καλετσάνο, Λάμπρο Κτεναβό, Αλέξανδρο Μαυρόπουλο, Μιχάλη Μουλακάκη, Αγλαΐα Παππά, Ξένια Παυλοπούλου, Ελένη Ρουσσινού, Πηνελόπη Τσιλίκα. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, «σε μια εποχή που το «απολιτίκ» έχει γίνει πια μόδα, το έργο έρχεται να μας θυμίσει πως κάποτε, όχι πολύ μακριά, υπήρχαν ακόμη ιδεολογίες».
Βρισκόμαστε στο Βερολίνο. Η πόλη φλέγεται από επεισόδια. Σε ένα μικρό δωμάτιο τα πρόσωπα παίρνουν μέρος σε μια φανταστική διαδήλωση. Ο Άγης, επίδοξος συγγραφέας προτείνει στους άλλους να μιλήσουν σ’ ένα φανταστικό πλήθος, σαν να βρίσκονται σε μια γενική δοκιμή. Παρασύρονται στο «παιχνίδι» αυτό αποκαλύπτοντας τις μεγαλύτερες αλήθειες τους, αλλά και την αγωνία τους να επιβιώσουν σε έναν κόσμο εχθρικό.
«Κανένα έλεος για μας που αιώνες ολόκληρους βασανιστήκαμε, συρθήκαμε σε άσκοπους πολέμους, σε επαναστάσεις, νικήσαμε και νικηθήκαμε. Εμείς… Οι αισθηματικοί άνθρωποι. Οι ευσυγκίνητοι, οι άπληστοι για ζωή. Εμείς. Οι αφύλακτοι αριστοκράτες της Ιστορίας».
Απόσπασμα από το έργο «Σ’ εσάς που με ακούτε»
